คือตอนนี้เรากำลังจะขึ้นม.4 เข้าสายการเรียนวิทย์-คณิต เเล้วตอนนี้เราก็รู้เป้าหมายของตัวเองเเล้วค่ะว่าเราอยากจะเป็นสัตว์เเพทย์  ม.ต้นที่ผ่านมาการเรียนของเราอยู่ในระดับปานกลางไปทางดี  ได้ที่1ของห้องตลอด ตอนเเรกก็คิดว่าตัวเองเก่งเเล้ว เเต่เราก็รู้สึกว่าพอเราไปเทียบกับคนอื่น ห้องอื่นเเล้วเราก็ไม่ได้เก่งอะไรเลย หัวก็ช้า จำก็ไม่เก่ง ขี้เกียจก็ขี้เกียจเเล้วเเบบนี้จะไปสอบเข้ามหาลัยสู้คนอื่นได้ยังไง  พอจะขึ้นม.ปลายเราก็เลยวางเเผนการเรียนไว้เยอะเลย ต้องเรียนอันนี้ต้องทำอันนี้ คะเเนนต้องได้ดี เกรดต้องดี ต้องทำตามตารางเวลาเป๊ะๆ คิดว่าถ้าทำพลาดไปทุกอย่างมันต้องเเย่เเน่ๆเลย  รู้ตัวอีกทีตอนนี้เราก็กดดันตัวเองจนเครียดจนเกินไปเเล้ว เริ่มอยากอยู่เเต่กับตัวเอง ชอบเหม่อคิดเรื่องอนาคตตลอดเวลาว่าจะทำยังไง จะเป็นยังไง  ทั้งความคาดหวังจากพ่อเเม่เเล้วก็ความคาดหวังจากตัวเอง เราจะทำได้มั้ย ถ้าเรียนเเค่นี้จะพอหรอ ขยันเเค่นี้จะได้มั้ย เครียดเรื่องความรัก เรามีคนที่ชอบ เเล้วเค้าก็ชอบเรา ตอนนี้กำลังไปกันได้ดีมาก เเต่เราก็เริ่มตีตัว ไม่อยากจะยุ่งกับใคร ไม่อยากไปเที่ยวกับเพื่อนเหมือนเเต่ก่อน  เวลาได้ไปเจอเพื่อนเราก็จะหัวเราะเเล้วก็ร่าเริงเเล้วก็ยิ้มทั้งวัน เเต่กลับมาบ้านก็กลายเป็นซอมบี้เลยค่ะ ดูเหนื่อย ไร้เรี่ยวเเรงมาก
รู้ว่าโตไปมันต้องเครียดเเล้วก็เหนื่อยกว่านี้อีกเยอะ
เราเลยอยากมาขอคำปรึกษาเเล้วก็กำลังใจหน่อยค่ะ จะได้เป็นเเรงผลักดันให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย หรือใครที่เป็นเเบบเราก็เล่ามาให้ฟังก็ได้นะคะ