เรารับตัวเองไม่ได้เลยค่ะ เรารู้สึกว่าเราไม่ชอบตัวเองเลย เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อลบตัวตนของเราที่เราไม่ชอบ คือเราเป็นคนผมหยิกมากๆหยิกหย๋อยเลยเเหละเเล้วทีนี้เราไม่ชอบเพราะที่ผ่านมาเราโดนบูลลี่เรื่องผมตลอดทุกคนมองว่าผมของเราเเตกต่างเลยหยิบเรื่องผมของเรามาพูดเเบบดูเเปลกประหลาดเเตกต่างเเล้วก็ขำกับผมของเรา ตั้งเเต่เด็กจนโต จนตอนนี้เราไม่มีความมั่นใจผมของเราเลยสั้กนิด เราคิดว่าถ้าผมของเราไม่เหมือนเพื่อนไม่ตรงเหมือนคนอื่น คงไม่มีใครอยากเข้าหาเราเพราะเราเเตกต่าง (หน้าตาเราก็ไม่ได้สวยด้วย ไม่ตรงสเเตนดาร์ตไทยเลยสั้กนิด) เราเลยตัดสินใจยืดผมค่ะ เเล้วทีนี้ผมเรามันก็ยาวขึ้นเรื่อยๆตรงโคนมันก็เริ่มหยิกมากเเล้ว ไม่ได้ยืดซ้ำ1ปีเเล้วอ่ะค่ะ ทุกวันนี้เราก็ต้องพกเครื่องหนีบผมไปทุกที่ หนีบทุกเช้า หนีบทุกวัน เราเบื่อเเล้วก็เหนื่อยมากๆ เเต่เราไม่อยากโดนใครมองว่าเราประหลาดเเล้วอ่ะค่ะ เเล้วทีนี้วันนี้เราร้อนมากเพราะเป็นงานกีฬาสีเหงื่อมันออกเยอะมากก ตรงโคนผมเราเลยหย๋อยๆอ่ะค่ะ(น่าเกลียดเลยอ่ะ😔) (เป็นหน้าม้าหย๋อยๆหดๆ)เราเลยไม่อยากให้ใครเห็น เราเลยไปหลบอยู่ในห้องน้ำโรงเรียนอยู่ในนั้น8ชม. ไม่ออกมาเลยจนคนข้างนอกสงสัยว่าทำไมห้องน้ำที่เราอยู่อยู่นานจัง บางคนก็เคาะประตูถามด้วยเเต่เราก็เงียบ เราว่าเราเป็นหนักมากเลยอ่ะค่ะ 8ชม.ในห้องน้ำเลยจะร้อนตับเเตกยังไงก็ไม่ออกไปให้ใครเห็นผมเราตอนนั้นเด็ดขาดอ่ะค่ะ ยังมีอีกเรื่องค่ะ เราไม่มั่นใจหน้าเราค่ะ เราเป็นสิว รอยสิว สภาพผิวหน้าไม่ไหวเลย เราไม่มีความมั่นใจเลยออกไปไหนต้องใส่เเมสตลอดเวลา ทุกวันนี้เราไปโรงเรียนไม่กินข้าวกลางวันเลยค่ะทำเเบบนี้มา3ปีกว่าเเล้วค่ะ เวลาถึงเวลาที่เค้าบังคับให้ถอดเเมสเราก็จะหาวิธีหนีให้ได้อ่ะค่ะไม่ถอดเด็ดขาดไม่ว่าจะยังไง ทำเหมือนว่าถ้าเราถอดเเมสเเล้วเราจะตายอ่ะค่ะ เราว่าเราเป็นหนักมากๆจนเบื่อตัวเองสุดๆไม่ชอบตัวเองทุกอย่างเลยไม่ชอบทั้งสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้เเล้วก็สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ เราเครียดมากๆค่ะ คุยกับใครก็ไม่ได้คุยกับเเม่ก็ยิ่งไปกันใหญ่ เค้าบอกให้เรายอมรับตัวเอง ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากยอมรับตัวเองนะคะ เราอยากมากๆเเต่มันยากสำหรับเรามากๆเหมือนกันอ่ะค่ะ เราโดนมาเยอะพอสมควรเลย อาจจะไม่ที่สุดเเต่ก็เยอะจนทำให้เราเป็นได้ขนาดนี้อ่ะค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ เราเป็นโรคอะไรเเล้วรึกล่าว เราไม่เคยเห็นใครเป็นหนักเท่าเราเลยอ่ะค่ะ
เรารับตัวตนของตัวเองไม่ได้ค่ะ