ขอเล่าก่อนว่า หัวหน้าเรามีเลขา 2 คนค่ะ คือเราและพี่อีกคน
เราเข้างานมาได้เกือบๆ 2 ปี ส่วนพี่อีกคนมีอายุงานเกือบ 10 ปีแล้ว !
องค์กรเป็นองค์กรใหญ่ พนักงานมีทั้งหมดหลายพันคน
คือหัวหน้าเรามีคาดหวังมาตลอดว่า เราต้องรู้จักคนในองค์กรให้ได้เยอะๆ ถามอะไรต้องตอบได้
ซึ่งเราก็พยายามไปท่องจำหัวหน้าแต่ละหน่วยงาน ทั้งหมด แต่ละหน่วยงานทำอะไรบ้าง พยายามรวบรวมข้อมูลจากที่ต่างๆ ให้ได้มากที่สุด
แต่ก็ยังจำได้ไม่แม่นเท่ากับพี่เลขาอีกคนที่อยู่มาเกือบ 10 ปี และคลุกคลีกับงานประสานงานทุกแผนกอยู่แล้วด้วย
(ซึ่งข้อมูลส่วนใหญ่ต้องอาศัยประสบการณ์เพราะไม่มีสรุปข้อมูลมาให้อ่านเหมือนองค์กรเล็กๆ ที่เราเคยทำ)
ปัญหามันเริ่มจาก พี่เลขาอีกคน ไปบอกหัวหน้าว่า เราพูดว่า "ไม่ต้องรู้ทุกเรื่องก็ได้นะ" (ซึ่งตอนนั้นคุยกันเล่นๆ ไม่คิดว่าเขาจะเอามาฟ้องนาย)
และความจริงช่วงแรกเราแบ่งงานกัน งานเขาเราก็ไม่ก้าวก่าย แต่ให้ช่วยก็ไม่เคยปฏิเสธนะ)
ตั้งแต่นั้น
หัวหน้าก็สั่งว่าเราต้องรู้งานและทำงานให้เหมือนพี่เลขาอีกคน (ไม่แบ่งงานว่าใครทำอะไร อันนี้เรางง มาก โฟกัสงานไม่ถูก จากที่เคยแบ่งงานกันชัดเจน)
และเราเริ่มรู้สึกเหมือนหัวหน้ามีอคติกับเรา เวลาไปคุยงานด้วย เช่น ทำนัดประชุมให้ แต่หัวหน้าไปนัดประชุมกันเองกับหัวหน้าอีกแผนก
โดยที่ไม่มีใครบอกเรา แต่พอจะเปลี่ยนวัน ดันมาให้เราเช็คกับหัวหน้า เราก็เข้าไปถามปกติ แต่เรากลับโดนหัวหน้าต่อว่า
ว่าทำไมไม่รู้ว่าเขามีนัดกันมาก่อน เราก็ตอบไปว่า ไม่มีใครแจ้งนะคะ แต่เขาก็ยังว่า ว่าเราก็ต้องรู้สิ!! (คือเขาไปคุยกันเอง
โดยไม่ผ่านเลขา และยังไม่ได้คอนเฟริมยิงนัดมา เลขาจะรู้ได้ยังไง? เราผิดอะไร งง?)
และเหตุการณ์คล้ายๆ แบบนี้อีกหลายครั้ง......
และเวลาพรีเซ้นงาน เราพยายามอธิบาย เขาก็พูดแทรกขึ้นมาเหมือนไม่เชื่อที่เราอธิบาย แต่เราก็พยายามอธิบายจนเขาเข้าใจ
(แอบเหนื่อยกว่าปกติ เหมือนต้องพยายามทำลายอคติของเขา)
เราพยายามเถียงให้น้อยที่สุด เพราะคิดว่าเขาอาจจะเครียดจากไหนมา แต่บางครั้งรู้สึกไร้สาระเกินไป เราไม่ได้ทำอะไรผิด แต่โยนความผิดให้เรา
แต่ตอนนี้รู้สึกว่า เราควรจะสวนกลับไปบ้างไหมนะ?
และตอนนี้ที่พีคคือ ด้วยความที่รู้น้อยกว่าพี่เลขาอีกคน เราเลยโดนลดงานลง หัวหน้าแทบจะไม่สั่งงานเราเลย ทั้งที่เราก็ทำงานได้พอๆ กับพี่เลขาอีกคน ถ้าพูดถึงการทำงานทั่วไปนะ
ตอนนี้รู้สึกหมดไฟแล้วจริงๆ ไม่อยากทำงานแล้วเจอหัวหน้าอคติ ไม่แบ่งงาน ตอนนี้ก็ไม่รู้ทำงานไปเพื่ออะไร แบบทำงานไปวันๆ
ไม่มีแรงกระตุ้น ไม่มีแรงบันดาลใจอะไร มีแต่ความสงสัยว่า เขาอคติกับเราทำไม งานเราก็ทำส่งได้หมด
ติดแค่ยังรู้ไม่เท่าคนเก่า แค่นั้นหรอ ?
ขอปรึกษาว่า
1. เรารวรจะคุยกับหัวหน้าตรงๆ ดีไหม หรือควรอธิบายเขาทุกครั้งที่เขาต่อว่าว่าเราผิด (ปกติจะตอบแค่ค่ะๆ ได้ค่าาาาา 😅😅 ยอมรับไปโดนปริยาย 55)
2. ควรปรึกษาฝ่ายบุคคลดีไหม เพราะเราเองไม่อยากรู้สึกหมดไฟในการทำงาน
3. เงียบๆ ไปก้มหน้าก้มตาทำงานให้ดีที่สุดต่อไป (ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยมอบงานให้แล้วก็ตาม 😂)
4. หางานใหม่ 55555 (ข้อนี้ยังไม่อยากทำเพราะช่วงนี้คงหางานยาก 🤣)
5. สวดมนต์ ไหว้พระ เข้าวัดทำบุญ พึ่งสิ่งศักสิท ให้นายรักนายหลง 5555 (ขอแนะนำสิ่งของบูชาด้วยก็ดีนะคะ 5555 😆)
ปล. เราเป็นคนจริงจังกับการทำงานมากนะ งานต้องเสร็จตามกำหนด ต้องให้ผิดพลาดน้อยที่สุด
แต่กลับโดนมองข้ามงานที่ทำได้ เพราะโดนแต่คำต่อว่า ว่าทำไมถึงไม่รู้ๆๆๆ (แต่งานที่เราทำก็ตอบได้หมดนะ งง มากค่าาาาาา)
ปล. 2 เรากับพี่เลขาอีกคนยังคุยกันได้ดีอยู่ แต่การทำงานติดขัดมากขึ้น บางทีทำงานซ้ำซ้อนกัน เสียเวลาไปทำงานอย่างอื่นโดยไม่จำเป็นหลายครั้ง จนเราเบื่อ และเลือกที่จะให้เขาทำไปเลย เราเองก็ไม่ได้อยากไปแข่งกับใคร แข่งกับตัวเองสบายใจกว่า แต่เราก็มีความระแวง ไม่ไว้ใจเขาเท่าเดิม เพราะไม่รู้ครั้งหน้าเขาจะเอาเรื่องอะไรของเราไปฟ้องอีก (แต่เตรียมสวนไว้ละนะ 5555 🤬)
ปัญหากับหัวหน้างาน
เราเข้างานมาได้เกือบๆ 2 ปี ส่วนพี่อีกคนมีอายุงานเกือบ 10 ปีแล้ว !
องค์กรเป็นองค์กรใหญ่ พนักงานมีทั้งหมดหลายพันคน
คือหัวหน้าเรามีคาดหวังมาตลอดว่า เราต้องรู้จักคนในองค์กรให้ได้เยอะๆ ถามอะไรต้องตอบได้
ซึ่งเราก็พยายามไปท่องจำหัวหน้าแต่ละหน่วยงาน ทั้งหมด แต่ละหน่วยงานทำอะไรบ้าง พยายามรวบรวมข้อมูลจากที่ต่างๆ ให้ได้มากที่สุด
แต่ก็ยังจำได้ไม่แม่นเท่ากับพี่เลขาอีกคนที่อยู่มาเกือบ 10 ปี และคลุกคลีกับงานประสานงานทุกแผนกอยู่แล้วด้วย
(ซึ่งข้อมูลส่วนใหญ่ต้องอาศัยประสบการณ์เพราะไม่มีสรุปข้อมูลมาให้อ่านเหมือนองค์กรเล็กๆ ที่เราเคยทำ)
ปัญหามันเริ่มจาก พี่เลขาอีกคน ไปบอกหัวหน้าว่า เราพูดว่า "ไม่ต้องรู้ทุกเรื่องก็ได้นะ" (ซึ่งตอนนั้นคุยกันเล่นๆ ไม่คิดว่าเขาจะเอามาฟ้องนาย)
และความจริงช่วงแรกเราแบ่งงานกัน งานเขาเราก็ไม่ก้าวก่าย แต่ให้ช่วยก็ไม่เคยปฏิเสธนะ)
ตั้งแต่นั้น
หัวหน้าก็สั่งว่าเราต้องรู้งานและทำงานให้เหมือนพี่เลขาอีกคน (ไม่แบ่งงานว่าใครทำอะไร อันนี้เรางง มาก โฟกัสงานไม่ถูก จากที่เคยแบ่งงานกันชัดเจน)
และเราเริ่มรู้สึกเหมือนหัวหน้ามีอคติกับเรา เวลาไปคุยงานด้วย เช่น ทำนัดประชุมให้ แต่หัวหน้าไปนัดประชุมกันเองกับหัวหน้าอีกแผนก
โดยที่ไม่มีใครบอกเรา แต่พอจะเปลี่ยนวัน ดันมาให้เราเช็คกับหัวหน้า เราก็เข้าไปถามปกติ แต่เรากลับโดนหัวหน้าต่อว่า
ว่าทำไมไม่รู้ว่าเขามีนัดกันมาก่อน เราก็ตอบไปว่า ไม่มีใครแจ้งนะคะ แต่เขาก็ยังว่า ว่าเราก็ต้องรู้สิ!! (คือเขาไปคุยกันเอง
โดยไม่ผ่านเลขา และยังไม่ได้คอนเฟริมยิงนัดมา เลขาจะรู้ได้ยังไง? เราผิดอะไร งง?)
และเหตุการณ์คล้ายๆ แบบนี้อีกหลายครั้ง......
และเวลาพรีเซ้นงาน เราพยายามอธิบาย เขาก็พูดแทรกขึ้นมาเหมือนไม่เชื่อที่เราอธิบาย แต่เราก็พยายามอธิบายจนเขาเข้าใจ
(แอบเหนื่อยกว่าปกติ เหมือนต้องพยายามทำลายอคติของเขา)
เราพยายามเถียงให้น้อยที่สุด เพราะคิดว่าเขาอาจจะเครียดจากไหนมา แต่บางครั้งรู้สึกไร้สาระเกินไป เราไม่ได้ทำอะไรผิด แต่โยนความผิดให้เรา
แต่ตอนนี้รู้สึกว่า เราควรจะสวนกลับไปบ้างไหมนะ?
และตอนนี้ที่พีคคือ ด้วยความที่รู้น้อยกว่าพี่เลขาอีกคน เราเลยโดนลดงานลง หัวหน้าแทบจะไม่สั่งงานเราเลย ทั้งที่เราก็ทำงานได้พอๆ กับพี่เลขาอีกคน ถ้าพูดถึงการทำงานทั่วไปนะ
ตอนนี้รู้สึกหมดไฟแล้วจริงๆ ไม่อยากทำงานแล้วเจอหัวหน้าอคติ ไม่แบ่งงาน ตอนนี้ก็ไม่รู้ทำงานไปเพื่ออะไร แบบทำงานไปวันๆ
ไม่มีแรงกระตุ้น ไม่มีแรงบันดาลใจอะไร มีแต่ความสงสัยว่า เขาอคติกับเราทำไม งานเราก็ทำส่งได้หมด
ติดแค่ยังรู้ไม่เท่าคนเก่า แค่นั้นหรอ ?
ขอปรึกษาว่า
1. เรารวรจะคุยกับหัวหน้าตรงๆ ดีไหม หรือควรอธิบายเขาทุกครั้งที่เขาต่อว่าว่าเราผิด (ปกติจะตอบแค่ค่ะๆ ได้ค่าาาาา 😅😅 ยอมรับไปโดนปริยาย 55)
2. ควรปรึกษาฝ่ายบุคคลดีไหม เพราะเราเองไม่อยากรู้สึกหมดไฟในการทำงาน
3. เงียบๆ ไปก้มหน้าก้มตาทำงานให้ดีที่สุดต่อไป (ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยมอบงานให้แล้วก็ตาม 😂)
4. หางานใหม่ 55555 (ข้อนี้ยังไม่อยากทำเพราะช่วงนี้คงหางานยาก 🤣)
5. สวดมนต์ ไหว้พระ เข้าวัดทำบุญ พึ่งสิ่งศักสิท ให้นายรักนายหลง 5555 (ขอแนะนำสิ่งของบูชาด้วยก็ดีนะคะ 5555 😆)
ปล. เราเป็นคนจริงจังกับการทำงานมากนะ งานต้องเสร็จตามกำหนด ต้องให้ผิดพลาดน้อยที่สุด
แต่กลับโดนมองข้ามงานที่ทำได้ เพราะโดนแต่คำต่อว่า ว่าทำไมถึงไม่รู้ๆๆๆ (แต่งานที่เราทำก็ตอบได้หมดนะ งง มากค่าาาาาา)
ปล. 2 เรากับพี่เลขาอีกคนยังคุยกันได้ดีอยู่ แต่การทำงานติดขัดมากขึ้น บางทีทำงานซ้ำซ้อนกัน เสียเวลาไปทำงานอย่างอื่นโดยไม่จำเป็นหลายครั้ง จนเราเบื่อ และเลือกที่จะให้เขาทำไปเลย เราเองก็ไม่ได้อยากไปแข่งกับใคร แข่งกับตัวเองสบายใจกว่า แต่เราก็มีความระแวง ไม่ไว้ใจเขาเท่าเดิม เพราะไม่รู้ครั้งหน้าเขาจะเอาเรื่องอะไรของเราไปฟ้องอีก (แต่เตรียมสวนไว้ละนะ 5555 🤬)