สวัสดีคะ ขอเล่าบอกก่อนนะคะที่ออกมาเขียนระบายที่นี้ฉันแค่อยากระบายมันออกมาบ้าง ฉันไม่สามารถพูดกับใครได้เลย เพราะความกลัวจากตัวฉันเอง
การใช้ชีวิตที่ผ่านมาฉันยอมรับว่าฉันใช้ชีวิตแบบสิ้นคิดมาก มากจนเวลาผ่านไปแบบไม่รู้ตัว จำไม่ได้ทำอะไรไว้บ้าง ประชดชีวิตมาก เห็นเงินสำคัญ เจ้าชู้ คุยเยอะ ทำอะไรไม่คิด พูดอะไรไม่สนใจว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไง โกหก เอาแต่ใจตัวเอง งอแง ฉันเลวมากในสายตาของฉันเอง ฉันเสียมิตรภาพดีดี เพราะตัวฉันเองที่เห็นแก่ตัว ฉันรู้สึกผิดกับพวกเขามาก.  หลายๆเหตุการณ์ทำให้คิดวนๆ ย้ำคิดย้ำทำ ว่าอย่าไปทำแบบนั้นอีก ฉันจะไม่ทำพลาดเหมือนในอดีตที่ผ่านมาอีก เพราะอดีตเหล่านั้นมันคือเรื่องที่ฉันไม่สามารถแก้ไขมันได้ 
ปัจจุบันฉันหมดศรัทธาในตัวเอง หมดศรัทธาในความรัก ฉันเอาแต่โทษตัวเอง กลัวคนอื่นจะไม่ชอบ กลัวการเข้าสังคม กลัวทุกๆอย่าง ไม่อยากเป็นภาระให้ใคร ฉันพยามก้าวผ่านตรงนี้ไม่แต่ฉันไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้ ฉันไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน
การสื่อสารของฉันก็แย่มาก พูดไม่รู้เรื่องนั้นแหละคะ ฉันไม่สามารถพูดกับใครได้อีก 
สุดท้ายนี้ฉันแค่อยากขอโทษทุกๆเรื่องกับทุกๆคน บางเรื่องฉันจำไม่ได้จริงๆแต่ฉันก็อยากขอโทษไว้ก่อน ฉันไม่อยากจมกับความรู้สึกผิดแบบนี้ ฉันไม่อยากให้คนอื่นๆเกลียดฉัน …หรือบ้างครั้งฉันอาจคิดไปเอง  ฉันคิดว่าบ้างทีฉันอาจจะบ้า