เรามีคำถามมาตลอดว่าการที่เรา'ชอบ'วาดรูปคนทำร้ายตัวเองเช่นการ-กรีด-แขนเนี่ยเราดูแปลกมากเลยหรอคือเราไม่ปกติใช่มั้ยทำไมไม่ว่าจะเข้าหาเพื่อนเท่าไหร่เพื่อนถึงทำท่าเหมือนว่า-ขยะ-แขยง-เราขนาดนั้นเราเริ่มคิดว่าเราไม่อยากอยู่แล้วแต่เราคิดว่าคงเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบแต่เราคิดบ่อยขึ้นเรื่อยๆและเริ่มไม่มั่นใจแต่เราก็ยังคิดนะว่าอาจจะแค่เก็บกดเรื่องงานเฉยๆเพราะเราเป็นคนไม่ชอบแสดงความรู้สึกจนมาวันนึงมีเพื่อนคนนึงที่โดดเด่นมากๆเลยล่ะเธอเป็นคนที่สวยเรียนเก่งทุกคนรู้จักเธอหมดเลยตอนนั้นมันเริ่มเปลี่ยนความคิดฉันเลยล่ะดั่งนางฟ้ามาจุติแม้ฉันจะไม่รู้จักกระทั่งชื่อของเธอแต่ฉันรู้ได้เลยว่าในตาของเธอนั้นดูเศร้ามากๆแม้จะมีเพื่อนรายล้อมก็ตามแต่ตอนนั้นถึงวันที่ฉันกลายเป็นเพื่อนสนิทของเธอฉันกลับโดนเปรียบเทียบขึ้นเรื่อยๆแต่ฉันไม่อยากเสียเพื่อนดีๆแบบนี้แต่การกระทำอย่างเดิมมันเริ่มกลับเข้ามาคือเราไม่รู้ว่าเราจะปิดเพื่อนสนิทเรายังไงเรายั้งการกระทำตัวเองไม่ได้เรารู้สึกว่าถ้าไม่ได้วาดไม่ได้ฉีกกระดาษเราจะรู้สึกไม่ดีมากๆและวันนึงเพื่อนสนิทก็สังเกตเห็นเธอถามฉันและบอกฉันว่า"ถ้าเธอไม่บอกตามจริงจะไม่เชื่อเธอแล้ว" แต่ฉันก็ยังยืนยันคำเดิมนะว่าไม่มีอะไรเอาล่ะเราคงเอ่ยมาเยอะเลยล่ะสิแต่เมื่อพิมพ์ออกมาเราเหมือนได้ระบายอารมณ์ แต่เราอยากถามว่าการที่เราเป็นแบบนี้เราน่า-ขยะ-แขยง-มากเลยรึเปล่าเราผิดปกติมากเลยใช่มั้ยเธอคิดว่าเราเป็นซึมเศร้ารึเปล่า... แต่เราไม่มั่นใจเลยว่าถามคนอื่นได้มั้ยในเมื่อ... เรายังไม่รู้ตัวเราเองเลยแต่ส่วนที่ทำให้เราเป็นแบบนี้เราไม่โทษคนอื่นหรอกนะมันคงเป็นที่ตัวเราเองล่ะที่อ่อนแอที่ชอบอะไรไม่เหมือนเพื่อนและที่สำคัญคงเป็นเพราะเราปรับตัวไม่ได้มากกว่า