พ่อกับแม่ทะเลาะกันตั้งแต่เรายังเด็กมากๆค่ะ พ่อเราเจ้าชู้ ส่วนแม่ก็งี่เง่า ไม่คุยกันแต่อยู่บ้านหลังเดียวกันตั้งแต่เราอยู่ประถมต้นจนถึงเราม.ต้นแม่ก็ย้ายไปนครไม่บอกใคร เรากับพี่เสียใจมากๆ อย่างน้อยแม่ก็น่าจะบอกกันก่อน พี่เราเกือบเป็นซึมเศร้าเลยค่ะ แล้วแม่ก็กลับมาพร้อมกับแฟนใหม่ ส่วนพ่อมีคนใหม่ตั้งแต่ห่างแต่ไม่หย่ากับแม่เรา แม่กลับมาพร้อมคนใหม่แล้วไปอยู่บ้านที่แม่ซื้อไว้นานแล้ว ซึ่งก็คือแถวบ้านที่เราอยู่นั้นแหละค่ะ เราอยู่กับพ่อและพี่สาว แฟนพ่อเค้าก็มีครอบครัวของเค้าค่ะ แฟนแม่ก็มีครอบครัวของเค้า แม่ยังขายของอยู่แถวบ้านค่ะ แม่ขายแบบวนรถส่งตามบ้านเลยมาหาเราได้ทุกวัน แต่เวลามาแม่จะมาก็ต่อเมื่อพ่อไม่อยู่ แต่ถ้าพ่ออยู่แม่ก็จะไม่เข้า หรือถ้าแท่ไม่รู้ว่าพ่ออยู่บ้านแล้วเข้ามาเจอพ่อ พ่อก็จะเป็นฝ่ายออกไปข้างนอกค่ะ แม่ชอบจัดการอะไรในบ้านไม่ปรึกษาใครแต่แม่ทำไปเพราะหวังดี ส่วนพ่อไม่ชอบให้ใครมาย้ายของนั่นของนี่โดยไม่ขอ พ่อเราเลยบ่นแม่ให้เรากับพี่ฟังบ่อยๆ อย่างล่าสุดแม่ย้ายโต๊ะข้างบ้านให้มาอยู่อีกฝั่ง พ่อจะได้จอดรถได้สามคัน แม่เอาราวไปด้วยอันนึงเพราะบอกว่านี่ของแม่ แม่ขอเอาไปตากผ้าที่บ้านนะ พอพ่อกลับมาก็ถามว่าใครย้าย ไม่ได้ขอให้ช่วย เมื่อกี้พ่อก็เพิ่งบ่นแม่ใส่เราว่าย้ายทำไมไม่รู้ มันเกะกะกว่าเดิมอีก แล้วนี่ราวตากผ้าหายไปอันนึง มันแขวนเสื้อไม่พอ ไปบอกให้แม่เอากลับมาคืน เราได้แต่อือออ ถามว่าตอนแม่ย้ายเราห้ามแม่มั้ย เราก็ห้ามค่ะ บอกพ่อจะโมโหแล้วมาลงที่เรา แม่บอกไม่เป็นไรหรอก เราอึดอัดค่ะ เราไม่ได้ปฏิเสธแฟนใหม่ของพ่อกับแม่แต่เราก็ยังไม่เปิดรับ เราไม่ได้มีปมกับเรื่องพ่อแม่แตกแยกแต่เราเหนื่อยเวลาเค้าบ่นหรือโมโหอีกฝ่ายแต่ลงกับเราหรือพี่ ทำไมเค้าไม่เข้าใจเราบ้างคะ เค้าคิดว่าเค้ามีปัญหาคนเดียวหรอ เราต้องอยู่ในครอบครัวที่ทะเลาะกันตั้งแต่เด็ก พ่อไม่ชอบแม่ ครอบครัวแตกแยกเราก็พยายามเข้าใจมาตลอด แต่ทำไมเราเหนื่อยจัง เราไม่ได้ไม่รักพ่อกับแม่ เรารักมากๆ แต่เราเหนื่อย เราอึดอัด เราไม่มีความสุขทุกครั้งเวลาเค้าโมโหอีกฝ่ายแต่ลงกับเราและพี่ เราสอบติดสาธิตมันต้องจ่ายค่ามัดจำหมื่นห้าเราก็ออกเอง5000แม่ออก5000พ่อออก5000 เค้าก็บ่นว่าแม่ออกแค่5000หรอ ค่าหอล่ะ ค่าชุดล่ะ เราก็ได้แต่คิดว่าให้เราทำยังไง เราขอแม่แล้วแต่แม่ไม่มี ให้เราช่วยออกอีกมั้ย เงินเก็บเราก็ใกล้จะหมดแล้ว พอเราจะจัดฟัน(ฟันเรามีปัญหา จำเป็นต้องจัดจริงๆ) ค่าพิมพ์ฟันกับเอกซเรย์2000พ่อก็ออก2000 เค้าบอกเราว่าขอแม่บ้างสิ เราก็บอกว่าเราขอแล้ว แต่แม่ต้องผ่อนบ้านที่เราอยู่9000 พ่อผ่อน8000 แม่เราขายขนม มันได้ตังไม่เยอะ ส่วนพ่อทำหลายอย่าง ไม่ได้เยอะมากขนาดนั้น แต่มีให้เรากับพี่กินอิ่มอยู่ดี เราขอแม่1000ได้มั้ย แม่บอกไม่มีเลย รอเงินแชร์แม่ออกก่อนนะ แม่ต้องจ่ายค่าหอพี่1500อีก เราก็บอกได้ เราเอาแค่500ก็ได้ เราสงสารแม่ พ่อชอบพูดจิกกัดแม่ พ่อไม่ชอบแม่ แต่ทำไมเค้าต้องเอามาลงกับเรา เราบอกพ่อว่าจัดฟันจ่ายค่าใส่เครื่องมือหมื่นนึงนะ เราออก5000ก็ได้ เรากินข้าวที่รรแค่30บาทเพื่อเอาเงินมาเก็บก็ได้ มีอะไรเราออกครึ่งนึงตลอด แต่พี่เราพ่อให้หมด ค่าเทอมปวส.มัน12000พ่อก็ออกเต็มจำนวน 2ปีไม่รวมค่าสูท ค่าเสื้อนู่นนี่ ของเราเรียนรรเอกชนค่าเทอมไม่เกิน1500มาตลอดทั้งชีวิตพอเราจะเรียนรรดีๆค่าเทอมแพงขึ้นมาหน่อยนึงกลับโดนพี่ด่าทอว่าเข้ารรนั้นน่ะไม่เกรงใจพ่อเลยหรอ ทั้งที่พ่อเสียให้มันเยอะกว่าเรา นี่มันก็ต่อมหาลัยอีกสามปีเรียนปวสไปเสียเปล่าค่าเทอม12000เหมือนเดิม แต่ของมันอยู่ในตัวเมือง รรเราอยู่อำเภอข้างๆเมือง หอเลยไม่แพง มันก็ยังด่าว่าเราจ่ายสุรุ่ยสุร่าย พี่ขอพ่อซื้อโน๊ตบุ๊คสองวันต่อมาพ่อก็พามันไปซื้อ เราขอไอแพดพ่อมาสี่ปีพ่อไม่เคยให้ ทรศเราพังพ่อไม่ได้ซื้อใหม่ให้ เราต้องทำงานหาเงินมาซื้อเอง5000บาท ได้ออปโป้มา พี่ทรศพังพ่อควักเงินซื้อไอโฟน7+ให้ พี่ไม่ออกสักบาท แต่โชคดีหน่อยที่แม่ตามใจเรามากกว่า เราอยากกินอะไรแม่ก็ซื้อให้ แต่ถ้าของชิ้นใหญ่แบบที่พ่อซื้อให้พี่แม่ไม่มีให้ ทำไมชีวิตเราถึงเป็นแบบนี้ เราเหนื่อย เราอายุแค่15ปีต้องเจอเรื่องขนาดนี้เลยหรอ ยังไม่รวมชีวิตที่รรเราที่มันไม่ค่อยดีนักอีก เราผิดมากเลยหรอ ตอนแม่ท้องพี่แม่กินของบำรุงทุกอย่าง เกิดในรพเอกชนค่าห้องต่อคืนเป็นหมื่น ตอนแม่ท้องเราแม่ไม่ดูแลท้องเท่าพี่ เราเกิดในรพรัฐของจังหวัด เรารู้ว่ามันไร้สาระ แต่เราก็อดน้อยใจไม่ได้ที่เค้าไม่ได้เทคแคร์เราเท่าพี่ ขอโทษที่พิมพ์วกไปวนมานะคะ ติดแท็กไม่ถูกขอโทษล่วงหน้านะคะ