สวัสดีค่ะ

เรามาขอความคิดเห็น หรือแนวทางการแก้ไขปัญหานี้ค่ะ ครอบครัวเรามีแม่ พี่สาว และเรา
แต่ปัญหาคือพี่สาวเราอายุ30+ แต่ชอบเหมือนให้เราช่วยเหลือตลอด ซึ่งเราก็ใจอ่อน พยายามช่วยมาตลอด หลักๆ คือเรื่องเงิน 
พี่เราเงินเดือนน้อยกว่า ไม่มีบัตรเครดิต ไม่มีหนี้ ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย มือถือเราก็ต้องใช้เครดิตเราวางดาวน์ให้ก่อน
ค่าทรศ.รายเดือนที่ค้าง เราก็เคยไม่ปิดยอดมาให้5-6พัน แล้วเราบอกว่าอันที่มีอยู่ให้ไปปรับราคาลง ก็พูดไม่ฟังยอมจ่ายเดือนละพันกว่าบาท
รถก็ไม่มีใช้ บางวันเราก็ต้องไปรับ-ส่ง เขาทำงานเป็นกะ บางทีก็เช้าเกิน เรายังไม่ตื่น ก็จะให้ไปรับเพราะบอกไม่มีตังค่าวิน เราก็หงุดหงิดทำไมไม่จัดการชีวิตตัวเอง เราแทบไม่ขอความช่วยเหลืออะไรเลยจากเขา (บางทีก็โมโหตัวเองว่าพี่น้องก็ควรช่วยๆ กัน) มีช่วงนึงออกจากงานมา มีเงินอยู่ก้อนนึงบอกจะมาพักก่อนเดือนนึง พอผ่านไปเดือนไม่ยอมหางาน ไม่จ่ายค่าหอ นอนดูซีรี่ย์อยู่หอ ใช้ไฟเปลืองไปวันๆ จนเราไม่คุยด้วย
แต่เราก็คิดว่าเขาควรโตได้แล้วไหม ควรจะมีเงินเก็บ ควรจะหาแผน2ในชีวิต ไม่ใช่อยู่ไปวันๆ 
เราต้องดูแลค่าใช้จ่ายในบ้านทั้งหมด ของใช้ในบ้าน ค่าน้ำไฟ ค่าบ้าน ค่ารถอีก เราว่าเราก็ช่วยครอบครัวเยอะแล้วนะคะ
เขามีช่วยเราบ้าง2พันต่อเดือน แต่บางทีก็มายืมบ้าง ให้ซื้อนู้นนี่ ก็ไม่ให้บางที เขาเคยบอกก็อยากจะหนีไปใช้ชีวิตคนเดียว เพราะเราจู้จี้เขามาก มาพูดน้อยใจซึ่งเราก็อยากรู้จะเป็นไงเหมือนกัน ถ้าต่างคนต่างอยู่ก็ไม่ต้องมาทุกข์ใจหรอก แต่นี่เราต้องซับพอร์ตชีวิตเขาขนาดนั้นเลยหรอ รู้สึกเสียไปเยอะแล้ว เงินเก็บเราก็น้อยลงเรื่อยๆ เพราะต้องช่วยเหลือครอบครัว ยังไม่รวมนิสัยที่ทำที่บ้านอีก ลืมถอดปลั้กลืมนู้นนี่บ้าง ใช้เสร็จก็สะบัดตูด ไม่คิดจะช่วยทำความสะอาด ทิ้งอะไรไปทั่ว พอเราไปบ่นก็ทำนิ่ง ทำเงียบ เห็นแล้วหงุดหงิดมากค่ะ มาบ่นเยอะหน่อย แค่อยากรู้เราควรทำไง