สวัสดีค่ะ ทุกคนคิดว่าความรักเเบบไหนที่เหมาะกับคนแบบตัวเราเองคะ
สำหรับดิฉันแล้วนั้น ได้ยินมาเยอะเลยว่าความรักที่ดีต้องมาเติมเต็มส่วนที่อีกคนไม่มี
ให้สมบูรณ์ขึ้น แต่พอได้รักใครสักคน ที่มีนิสัย ความชอบ แตกต่างคนละทางกับเราแล้วนั้น
เริ่มต้นมันดีมากเลย รู้สึกอยากคุยอะไรก็ได้ แต่พอนานไปแล้วความต่างในความคิดเริ่มสร้าง
ปัญหา คนนึงชอบรักษาเวลาส่วนตัว แต่อีกคนชอบที่จะอยู่ด้วยกันตลอด คนนึงไม่ค่อยว่าง 
แต่อีกคนอยากคุยตลอดเวลาไม่มีเเม้ระยะห่าง ไม่ใช่ไม่รักค่ะ แต่รู้สึกว่าสิ่งเหล่านั้นกลายมาเป็นแรงกดดันให้
กับตัวเราเฉยๆ ก็ให้เกิดความเหนื่อยที่จะคุยกัน 
     เเต่พอได้มีโอกาสได้ชอบคนที่นิสัยคล้ายเรา มันก็ทำให้รู้สึกดีอีกแบบ อาจจะเหงาบ้าง เสียใจบ้างที่เรามีระยะห่าง
อาจมีช่วงเวลาที่ลังเล แต่เชื่อไหมว่า เเม้มันไม่ดีมากก็จริง แต่มันก็ไม่ค่อยจะทำลายความรู้สึกอยากคุย และไม่ก่อความอึดอัด
มากเท่าไหร่เลย ช่องว่างเหล่านั้นทำให้รู้ใจตัวเองมากค่ะ ทุกคนมีเวลาส่วนตัว ห่างบ้างเพราะก็ต่างมีหน้าที่ของตัวเอง แต่ก็ใช่ว่าจะ
ไม่คิดถึงกัน ความสัมพันธ์ที่ค่อยๆเดิน มันก็ดีนะคะ
     เเล้วทุกคนล่ะคะ คิดว่าความสัมพันธ์เเบบไหนที่เหมาะกับตัวเอง???