เดิมที่เเล้วตัวเราเองนั้นเป็รคิดมากอยู่เเล้วค่ะ 

          เเต่ช่วงที่มันเป็นหนักว่าเดิมค่ะ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ทั้งเรื่องครอบครัว เพื่อน ครอบครัวของเรานั้นเเม่เป็นคนชอบกินเหล้า เบียร์มากๆ ตั้งเเต่จำความได้ ชอบกลับบ้านดึกเป็นประจำ เมาจนกลับบ้านไม่ได้ก็มี เเต่ที่มันเเย่กว่านั้นคือถ้าเเม่กลับบ้านดึกเเบบนี้เเล้วยังเมามาจะทะเลาะกับพ่อประจำเลยค่ะ พอพวกเขาทะเลาะกัน ก็จะไม่คุยกันเลยนานๆถึกจะกลับมาคุยกับ เป็นเเบบนี้มานานเเล้วมาก ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ ครั้งล่าสุดที่ทะเลาะกันพ่อเราก็ตะคอกใส่เเม่ เเล้วเเม่เรานั่งกินข้าวพร้อมร้องไห้ไปด้วยอ่ะ โตรงเเย่

           เเล้วทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมคือพูดคุยกันปกติ หยอกล้อกันอย่างที่ควรจะเป็นปกคิ เเต่คนที่ไม่ปกติคือเราเอง เอารู้สึกว่าตัวเองมันเลยเเล้ว เลยมาจากจุดที่จะดีใจที่พ่อกับเเม่กับมาดีกัน  เก็บทุกเรื่องหรือคำพูดมาคิด ทั้งเรื่องเพื่อนอีก เรารู้จักกับเพื่อคนนี้เขาเป็นคนน่ารักน่ะ เเต่ก็มีเรื่องที่ทำให้เราเเตกหักกัน เราก็ไม่รู้ว่าเรื่องนี้ใครผิดใครถูกเเต่เราเลือกที่จะเดินออกมาเพื่อความสบายใจของเราเองดีว่า เเต่ก็ยังคิดมากอีกนั้นเเหละ คิดเรื่องที่ไม่ควรคิดเต็มไปหมด

           ทุกวันนี้พออยู่คนเดียวก็ชอบร้องไห้ คิดมาก เราเริ่มเมยเฉยกับทุกอยาก สิ่งที่เคยสนใจหรือทำอยู่ก็เริ่มเบื่อไม่อยากทำเเล้ว เราเริ่มโดดเรียนปกติเราไม่เคยมีความคิดเเบบนี้เลยเเต่ตอนนี้ไม่ใช่ เริ่มมีความคิดที่ว่าคนเราเกิดมาเพื่ออะไรว่ะ เหตุผลที่ยังมีชีวิตตอนนี้คืออะไร เเต่เราก็พยายามหาเหตุผลมาอ้างตลอด พยายามคิดเเต่เรื่งดีๆเเล้ว เเต่มันก็ไม่เป็นผลเลย ก็ยังคิดเหมือนเดิม เป็นเเบบนี้มานานมากๆ จนตอนนี้กีดเเขนตัวเองเเล้ว เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ถึงทำเเต่ก็ทำไปเเล้ว 

          ความรู้สึกตอนนี้คือเเย่ไปหมด คิดเรื่องเเย่ๆทุกครั้งที่มีโอกาส จนไม่รู้จะควรจะทำยังไงเเล้วค่ะ