วันนี้เราจะมาบ่นให้ฟังเฉยๆเรื่องพี่สาวนี่เเหละ ครอบครัวเรามีพี่น้องเเค่สองคนคือเราเเละพี่สาว ถ้าถามว่าทำไมเกลียดพี่ตัวเอง จริงๆก็ไม่ได้เกลียดหรอก ตอนเด็กๆเราชอบเล่นกับพี่อยู่บ่อย มาตอนพี่สาวป5 พี่สาวเริ่มมีปากเสียงกับเพื่อน โดนบูลลี่เเละโดนเเตะออกจากกลุ่ม จนมาถึงป6นางเลยขอเเม่ย้ายรรทำให้เราเลยโดนย้ายไปด้วย มาถึงรรใหม่ นางเลยไม่กล้าคุยกับเพื่อนเพราะมีปมทำให้นางโดนบูลลี่เหมือนเดิม มีอยู่ครั้งนึงเราจะเข้าห้องน้ำ อยู่ดีๆเห็นพี่สาวออกมาจากห้องน้ำร้องไห้อยู่ ทำให้เราเเอบเห็นใจนิดนึง กลับมาจากรร พี่เล่าให้ฟังว่าโดนเพื่อนเเกล้ง อย่างพูดนินทารึใช้ให้ไปทำนูนทำนี่ (ไม่ได้เเรงมากเเต่เราเข้าใจเพราะถ้าโดนบ่อยๆมันก็เก็บกด) เเต่เพราะพี่เป็นอย่างนั้นก็เลยเก็บกดเหมือนที่เราคิด พี่เราเริ่มมาลงที่เเม่เเละเรา พูดทำร้ายจิตใจเเม่ ทำให้เเม่ร้องไห้ เเต่หลังๆพี่เริ่มเข้าใจจึงเลิก(แค่เเม่) ส่วนเรา พี่ก็พูดทำร้ายจิตใจ ใส่ร้าย เอาจริงๆพี่เราเก่งมากนะ ทุกครั้งที่พี่ทำผิดเเละเราไปฟ้องเเม่ พี่เราจะมีคำพูดมาเเก้ได้ตลอด พอพี่เราไปฟ้องเเม่เรากลับไม่รู้จะพูดอะไร ส่วนสิ่งที่พี่เราเเกล้ง บางทีเราก็จำไม่ได้ ทั้งที่พึ่งเเกล้งเเละเรากำลังเดินไปบอกเเม่แท้ๆ เรากลับจำไม่ได้ว่าพี่เราทำอะไรบ้าง เเละมันก็รู้สึกท้อ พี่เราคอยพูดโอ้อวด เช่นเราบอกแม่ว่าเราได้คะเเนนเยอะสุดในห้อง พี่เราก็จะพูดว่า ‘’พี่ก็ได้เหมือนกัน เเถมได้เต็มตั้งหลายวิชาไม่เหมือนจะมาอวดเหมือนใครเเถวนี้’’ ถ้าทุกคนอ่านมาก็จะรู้ว่าเราลืมง่าย เพราะฉะนั้นเราจึงไม่สามารถมาเล่าอะไรให้ฟังมากได้ เเต่เราจะมีความรู้สึกเก็บ ประมาณว่าโกรธสะสมทั้งที่จำไม่ได้ว่าโกรธอะไรเเต่ก็จำได้ว่าโกรธ เราลองอ่านของคนอื่นมาเหมือนกัน ส่วนใหญ่คนที่มีปัญหานี้ คนก็จะพูดกันว่า’’อย่าไปสนใจสิ’’ เเต่คือ.... มันไม่ได้นะ เราอยู่บ้านเดียวกันยังไงก็ต้องพูดด้วยกันอยู่เเล้ว เละเราจะเป็นคนยอมตลอด เเต่มันก็เริ่มไม่ไหวเเล้วเหมือนกัน จนบางทีเราก็ร้องไห้ออกมาโดยไม่รู้ตัว พอเราโดนพี่เเกล้งนิดหน่อยเราเลยร้องไห้เพราะสิ่งที่สะสมมา เเต่ถ้าคนอื่นมาเห็นก็จะบอกว่าสำออย เรามีความรู้สึกว่าเกลียดมาก จนบางทีอยากออกไปจากชีวิต เเต่เรารู้ว่าเราโกรธจนคิดเเบบนั้น แต่เราไม่มีทางทำหรอก  เเละนางก็ยังคงทำเเบบนั้นมาตั้งเเต่ม1จนตอนนี้ เราเเค่อยากมาบ่นให้ฟังเฉยๆ คนที่เจอปัญหานี้ก็สู้ๆนะคะ เราจะผ่านมันไปด้วยกัน