เราเป็นคนที่แคร์คนอื่นค่อนข้างมาก เวลาพูดจากับคนอื่นก็เลยซอฟต์มากๆ โดยเฉพาะกับคนที่อายุมากกว่าเรา และก็เป็นคนพูดน้อย ออกจะตามใจคนอื่น ไม่ดุดัน และไม่ค่อยเรียกร้องอะไรจากใคร ไม่ค่อยมีทักษะในการเจรจาต่อรอง ไม่เด็ดขาดพอ บางครั้งก็ทำให้ตัวเองลำบาก

อย่างเช่นกรณีล่าสุด เราอยู่หอพัก แล้วมีปัญหาบางอย่างที่ต้องการให้เจ้าของหอพักช่วยแก้ไขให้ เราก็ไปคุยกับเจ้าของหอพัก ลักษณะการคุยของเราก็จะอ่อนโยนตามบุคลิก ถ้าเจอเจ้าของหอพักที่มีความรับผิดชอบสูงก็ดีไป แต่ของเรา...เจ้าของหอบ่ายเบี่ยงไม่ยอมแก้ปัญหาให้ เช่น เราบอกว่าโทรทัศน์ที่ห้องเราสัญญาณไม่ดี น่าจะเป็นที่จานดาวเทียม อยากให้ช่างมาช่วยดูให้ หรือขอเบอร์โทรช่างก็ได้ เดี๋ยวเราติดต่อเอง...เจ้าของหอพักก็จะพูดปัดเราตลอดว่าสาเหตุไม่ได้มาจากเขา เพราะมีแค่ห้องเราที่มีปัญหา ห้องอื่นๆไม่มีปัญหา แล้วก็แนะนำให้เราติดต่อช่างข้างนอกเอง 

ทีนี้เราก็โทรไปเล่าให้พ่อฟัง พ่อเราก็โทรหาเจ้าของหอ ปรากฏว่าคุยกันแป๊บเดียว เจ้าของหอบอกว่าเดี๋ยวจะตามช่างมาดูให้อีก 2-3 วัน บางทีปัญหาอาจเกิดจากเขาก็ได้ เดี๋ยวตามช่างมาดูให้ เราก็แบบว่า...เอ้อ ทีเราคุยตั้งหลายครั้ง อุตส่าห์พูดดีๆด้วย ไม่อยากให้มีปัญหากัน เพราะต้องเห็นหน้ากันอยู่ทุกวัน เราคงพูดจาไม่มีพลัง ไม่เด็ดขาด เขาจึงไม่ฟังเรา แต่พ่อเราเป็นคนมีหลักการ อายุก็พอๆกับเจ้าของหอ ก็คงคุยอีกแบบนึง อาจจะบอกว่าห้องอื่นๆไม่มีปัญหาเพราะเขาอาจไม่ดูโทรทัศน์ หรืออาจพูดถึงหอพักอื่นๆว่าเวลามีปัญหาแล้วเจ้าของหอรีบจัดการให้.... เจ้าของหอถึงได้ฟังพ่อเรา

เราก็อยากจะเป็นคนที่พูดจามีพลัง และเด็ดขาดกับคนอื่นบ้าง เราไม่ค่อยชอบหรอกที่ต้องให้พ่อหรือคนอื่นมาช่วยจัดการปัญหาของเรา เราอยากปรับทัศนคติของเราให้เป็นคนที่แคร์คนอื่นน้อยลง และกล้าที่จะโหดกับคนอื่นบ้าง แต่เราไม่เคยทำได้ เวลาทำงานเราก็ต้องประสานงานกับคนภายนอก ต้องใช้ทักษะในการเจรจาต่อรองด้วยเหมือนกัน บางทีต้องแข็ง แต่เราก็ไม่แข็งพอ ใครทำได้ช่วยแนะนำหน่อย หรือใครเป็นเหมือนเราก็มาแชร์ประสบการณ์ได้ค่ะ