รายละเอียดสิ่งที่เราเจอตลอดจนอายุ 29 ปี
ตั้งเเต่เด็กจนถึงช่วงประถมเวลาทำอะไรผิดสมัยเด็กจะถูกเเม่ตะคอกหรือพูดเสียงดังๆใส่ทุกครั้ง ที่ทำอะไรผิด จะไม่เคยโดนพูดอธิบายด้วยเหตุเเละผลเเบบน้ำเสียงปกติเลย จนติดนิสัยเป็คนกลัวเเละไม่ชอบคนตะคอกหรือพูดเสียงดังใส่เลย เเล้วเป็นคนร้องไห้ง่ายมากเเละเเม่จะไม่ชอบที่เราร้องไห้ จนเรารู้สึกกลีวเเม่มากเพราะว่าเเม่ดุ เเละเชื่อฟังเเม่โดยไม่มีปากมีเสียงกับเเม่เลย ตั้งเเต่เด็ก
พอเข้าเรียนช่วงมัธยมต้น เวลามีงานกลุ่มเเม่ก็จะบอกเราตลอดว่าไม่ให้ไปบ้านเพื่อนถ้าจะทำงานให้มาที่บ้านเรา ทั้งที่บ้านเราไม่มีคอมหรืออินเตอร์เน็ต เเล้วเเม่ก็ไม่ชอบให้เราออกจากบ้านเเละไม่ให้ขี่มอเตอร์ไซหรือซ้อนมอเตอร์ไซใคร จนเพื่อนบอกว่าให้ทำในส่วนที่เราทำได้พอเดี๋ยวเพื่อนจะไปทำที่อื่นกัน
มัธยมปลาย พ่อเเม่เราเเยกทางกันพ่อไปมีผู้หญิงอื่น เรื่องนี้ก็เป็นปัญหาให้เราต้องเสียอกเสียใจตลอดเพราะเเม่ชอบพูดคอยกระเเนะกระเเหนเราตลอดเมื่อเเม่พูดถึงพ่อ ลูกพ่อ รักพ่อมากกว่าเเม่ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ทำอะไรเลยเเค่โทรคุยกันบางครั้งที่พ่อติดต่อมา เเล้วก็เรื่องที่เรากอดพ่อร้องไห้ว่าไม่อยากให้พ่อไปไหนตั้งเเต่อยู่ ป.1 เพราะพ่อเราพอทะเลาะกับเเม่ก็จะหนีกลับบ้านต่างจังหวัด เเล้วก็จะพูดเปรียบเทียบว่าเเม่เลี้ยงมายังรักพ่อมากกว่าประมาณนี้ตลอด พอวัยทำงานซื้อประกันให้ทั้งเเม่เเละพ่อก็โกรธเป็นไฟว่าซื้อประกันให้พ่อ คือเราอ่ะส่งเงินให้เเม่ไม่เคยให้พ่อเลย ประกันก็ซื้อให้เเม่มากกว่า เเละไม่เคยเถียงเลยโดนว่าอะไรมาก็ได้เเต่ร้องไห้เเละเงียบไป พอเรามีเเฟนก็ไปชอบสั่งให้เเฟนเราต้องอย่างนั้นอย่างนี้ ทำเเบบนี้ไม่ได้ หรือเราเอาเงินไปฝากไว้กับเเฟนพอเเม่รู้เข้าเเม่ก็หาว่าเราเอาเงินไปเลี้ยงผู้ชาย เเฟนเราเค้าก็เทคเเคร์เเม่เราหลายอย่างถึงจะไม่ใช่ผู้ชายที่รวยหรือเก่งมากเเต่ก็เป็นคนดีในสายตาเราดูเเลเราตลอด เเล้วเเม่เราก็ไปยืมเงินเเฟนเราอีกจำนวนเยอะ พออารมไม่ดีก็ว่าเเฟนเราอีกพอยืมเงินเพิ่มไม่ได้ก็ว่าเเฟนเรา ไหนจะไม่อยากให้ยืมบ้างอะไรบ้างก็พูดไป อารมประมานว่าด่าคนอื่นได้เเต่คนอื่นว่าตัวเองไม่ได้เลย เเล้วก็ชอบพูดกรอกหูเราให้หาผู้ชายรวยๆเเก่ก็ไม่เป็นไร ซึ่งสเปค ผู้ชายที่เเม่ชอบไม่ใช่ในเเบบที่เราชอบเลย คือเราก็ได้เเค่ค่ะๆตามไปไม่ได้เถียงอะไร หรือบางครั้งคิดอยากเเย้งบ้างก็โดนด่าเละเลย จนเรารู้สึกว่าเราเนี่ยเป็นลูกไม่ดีเข้าข้างคนอื่น คือไม่ว่าจะทำอะไรก็ผิด ล่าสุดเราอยากเเต่งงานกับเเฟน เเม่ก็เรียกสินสอดเเพงมากไม่สมกับฐานะผู้ชายเลย เอาง่ายๆว่าหามาไม่ได้ เเล้วก็พูดบอกว่าเลี้ยงลูกมาคนเดียว
ไม่มีคนช่วยเลี้ยง ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องเเต่ง ล่าสุดมาอีกมีเรื่องลามไปถึงเเม่เเฟนเเม่เราไปด่าเเม่เเฟนเรา ประมาณว่ายังไม่ทันเเต่งก็ใช้ลูกเราอย่างกับขี้ข้า (เปิดร้านอาหารสองร้านในพื้นที่บ้านเราฝั่งนึงเราบริหารอีกฝั่งเเฟนกับเเม่เเฟนบริการ ซึ่งวันนั้นลูกค้าเยอะทำให้เราต้องทิ้งร้านเราไปช่วยร้านเเฟนเพราะเเฟนกับเเม่เเฟนยังมาไม่ถึงร้าน เเต่ร้านเรามีเด็กดูเเทนไม่ได้เสียหายมาก) ก็เลยเกิดเหตุการที่เเม่เราไปว่าเเม่เเฟนว่าค้าขายไม่รู้จักเตรียมของมาทำให้ร้านเราเสียหาย เเละไปบอกว่าจะไม่ให้เรามาเหยียบร้านนี้อีก คือเเบบบ!! นะ เเล้วก็ชอบบอกว่าคบกับคนนี้ลำบากเเน่จำไว้เลย ทั้งๆที่บ้านเราเนี่ยเป็นหนี้เป็นเเต่บ้านเค้าไม่มีหนี้มีสินเลยอยู่กันอย่างสมถะมาก ถ้าไม่คิดอะไรมากก็อยู่สบายเเล้ว เเต่เเม่ก็ไม่เคยพอใจใส่สิ่งที่เราเลือกหรือสิ่งที่เราทำเลย เเถมคนรอบข้างเราก็โดนร่างเเหไปหมด จนตอนนี้เรากับเเม่เเฟนเราไม่พอใจกันเเล้ว ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะไปต่อกันยังไงเพราะเเม่เราก็บอกให้เราเลือกเอาเลยว่าจะเลือกใคร ให้ตายเถอะช่วยทีค่ะ
ถ้าเเม่บงการชีวิตเรามากเกินไปควรรับมือยังไง?
ตั้งเเต่เด็กจนถึงช่วงประถมเวลาทำอะไรผิดสมัยเด็กจะถูกเเม่ตะคอกหรือพูดเสียงดังๆใส่ทุกครั้ง ที่ทำอะไรผิด จะไม่เคยโดนพูดอธิบายด้วยเหตุเเละผลเเบบน้ำเสียงปกติเลย จนติดนิสัยเป็คนกลัวเเละไม่ชอบคนตะคอกหรือพูดเสียงดังใส่เลย เเล้วเป็นคนร้องไห้ง่ายมากเเละเเม่จะไม่ชอบที่เราร้องไห้ จนเรารู้สึกกลีวเเม่มากเพราะว่าเเม่ดุ เเละเชื่อฟังเเม่โดยไม่มีปากมีเสียงกับเเม่เลย ตั้งเเต่เด็ก
พอเข้าเรียนช่วงมัธยมต้น เวลามีงานกลุ่มเเม่ก็จะบอกเราตลอดว่าไม่ให้ไปบ้านเพื่อนถ้าจะทำงานให้มาที่บ้านเรา ทั้งที่บ้านเราไม่มีคอมหรืออินเตอร์เน็ต เเล้วเเม่ก็ไม่ชอบให้เราออกจากบ้านเเละไม่ให้ขี่มอเตอร์ไซหรือซ้อนมอเตอร์ไซใคร จนเพื่อนบอกว่าให้ทำในส่วนที่เราทำได้พอเดี๋ยวเพื่อนจะไปทำที่อื่นกัน
มัธยมปลาย พ่อเเม่เราเเยกทางกันพ่อไปมีผู้หญิงอื่น เรื่องนี้ก็เป็นปัญหาให้เราต้องเสียอกเสียใจตลอดเพราะเเม่ชอบพูดคอยกระเเนะกระเเหนเราตลอดเมื่อเเม่พูดถึงพ่อ ลูกพ่อ รักพ่อมากกว่าเเม่ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ทำอะไรเลยเเค่โทรคุยกันบางครั้งที่พ่อติดต่อมา เเล้วก็เรื่องที่เรากอดพ่อร้องไห้ว่าไม่อยากให้พ่อไปไหนตั้งเเต่อยู่ ป.1 เพราะพ่อเราพอทะเลาะกับเเม่ก็จะหนีกลับบ้านต่างจังหวัด เเล้วก็จะพูดเปรียบเทียบว่าเเม่เลี้ยงมายังรักพ่อมากกว่าประมาณนี้ตลอด พอวัยทำงานซื้อประกันให้ทั้งเเม่เเละพ่อก็โกรธเป็นไฟว่าซื้อประกันให้พ่อ คือเราอ่ะส่งเงินให้เเม่ไม่เคยให้พ่อเลย ประกันก็ซื้อให้เเม่มากกว่า เเละไม่เคยเถียงเลยโดนว่าอะไรมาก็ได้เเต่ร้องไห้เเละเงียบไป พอเรามีเเฟนก็ไปชอบสั่งให้เเฟนเราต้องอย่างนั้นอย่างนี้ ทำเเบบนี้ไม่ได้ หรือเราเอาเงินไปฝากไว้กับเเฟนพอเเม่รู้เข้าเเม่ก็หาว่าเราเอาเงินไปเลี้ยงผู้ชาย เเฟนเราเค้าก็เทคเเคร์เเม่เราหลายอย่างถึงจะไม่ใช่ผู้ชายที่รวยหรือเก่งมากเเต่ก็เป็นคนดีในสายตาเราดูเเลเราตลอด เเล้วเเม่เราก็ไปยืมเงินเเฟนเราอีกจำนวนเยอะ พออารมไม่ดีก็ว่าเเฟนเราอีกพอยืมเงินเพิ่มไม่ได้ก็ว่าเเฟนเรา ไหนจะไม่อยากให้ยืมบ้างอะไรบ้างก็พูดไป อารมประมานว่าด่าคนอื่นได้เเต่คนอื่นว่าตัวเองไม่ได้เลย เเล้วก็ชอบพูดกรอกหูเราให้หาผู้ชายรวยๆเเก่ก็ไม่เป็นไร ซึ่งสเปค ผู้ชายที่เเม่ชอบไม่ใช่ในเเบบที่เราชอบเลย คือเราก็ได้เเค่ค่ะๆตามไปไม่ได้เถียงอะไร หรือบางครั้งคิดอยากเเย้งบ้างก็โดนด่าเละเลย จนเรารู้สึกว่าเราเนี่ยเป็นลูกไม่ดีเข้าข้างคนอื่น คือไม่ว่าจะทำอะไรก็ผิด ล่าสุดเราอยากเเต่งงานกับเเฟน เเม่ก็เรียกสินสอดเเพงมากไม่สมกับฐานะผู้ชายเลย เอาง่ายๆว่าหามาไม่ได้ เเล้วก็พูดบอกว่าเลี้ยงลูกมาคนเดียว
ไม่มีคนช่วยเลี้ยง ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องเเต่ง ล่าสุดมาอีกมีเรื่องลามไปถึงเเม่เเฟนเเม่เราไปด่าเเม่เเฟนเรา ประมาณว่ายังไม่ทันเเต่งก็ใช้ลูกเราอย่างกับขี้ข้า (เปิดร้านอาหารสองร้านในพื้นที่บ้านเราฝั่งนึงเราบริหารอีกฝั่งเเฟนกับเเม่เเฟนบริการ ซึ่งวันนั้นลูกค้าเยอะทำให้เราต้องทิ้งร้านเราไปช่วยร้านเเฟนเพราะเเฟนกับเเม่เเฟนยังมาไม่ถึงร้าน เเต่ร้านเรามีเด็กดูเเทนไม่ได้เสียหายมาก) ก็เลยเกิดเหตุการที่เเม่เราไปว่าเเม่เเฟนว่าค้าขายไม่รู้จักเตรียมของมาทำให้ร้านเราเสียหาย เเละไปบอกว่าจะไม่ให้เรามาเหยียบร้านนี้อีก คือเเบบบ!! นะ เเล้วก็ชอบบอกว่าคบกับคนนี้ลำบากเเน่จำไว้เลย ทั้งๆที่บ้านเราเนี่ยเป็นหนี้เป็นเเต่บ้านเค้าไม่มีหนี้มีสินเลยอยู่กันอย่างสมถะมาก ถ้าไม่คิดอะไรมากก็อยู่สบายเเล้ว เเต่เเม่ก็ไม่เคยพอใจใส่สิ่งที่เราเลือกหรือสิ่งที่เราทำเลย เเถมคนรอบข้างเราก็โดนร่างเเหไปหมด จนตอนนี้เรากับเเม่เเฟนเราไม่พอใจกันเเล้ว ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะไปต่อกันยังไงเพราะเเม่เราก็บอกให้เราเลือกเอาเลยว่าจะเลือกใคร ให้ตายเถอะช่วยทีค่ะ