สวัสดีค่ะ ขอเกริ่นก่อน เราเป็นคนไม่มีเพื่อนมาตั้งแต่เด็กๆ พอโตเราก็มีแค่แฟน มีกันแค่ 2 คน มีอะไรก็จะพูด จะเล่าให้กันฟัง แต่ตอนนี้แฟนเราป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย เค้าย้ายไปอยู่กับครอบครัว ซึ่งที่เราอยู่กับแฟน ห่างกันมาก ภาคตะวันออกกับภาคเหนือ ซึ่งโอกาสที่จะหยุดไปหาบ่อยๆคือน้อยมาก ตอนนี้เค้าก็เริ่มจำอะไรไม่ค่อยได้แล้ว เพ้อ บางทียังลืมว่าเราเป็นใคร มันเป็นอาการของโรคและมอฟีน  มันทำให้เราต้องอยู่คนเดียว ตอนนี้คือโคตรทุกข์ใจ  พยายามจะปรับตัวให้ได้กับการอยู่คนเดียว กับการต้องยอมรับว่าวันนึงจะไม่มีเค้า เราไม่มีความสุขเลย ร้องไห้ทุกวัน  มันเหนื่อย เครียด  ความรู้สึก อยากแค่อยู่นิ่งๆ เฉยๆ แต่มันทำไม่ได้เพราะด้วยงาน ด้วยภาระที่ต้องรับผิดชอบ ตอนนี้รู้สึกเหนื่อยทุกอย่าง รู้สึกว่าทำไมต้องเป็นเราที่เจอ กำลังสร้างอนาคตกัน แล้วอยู่ๆก็ไม่เหลืออะไร บางทีก็มีแว๊บคิดมาก อยากตายให้ปัญหามันจบๆไป ท้อ