คือ เรารู้สึกว่าคุณแฟนแกจะ ไม่ค่อยเหมือนเดิมค่ะ บางครั้งเราบอกว่า "เออ เธอเราเล่นมุขได้ไหม" คืออันนี้แชทนะคะ ตอนแรกแกก็บอกว่า"จัดมาเลย"หรือ"ได้สิ" แต่ว่าคือตอนนี้แกบอกว่า"เราไม่ว่าง ไว้คราวหลังได้ไหม"เราก็พยายามเข้าใจนะว่าเฮ้ยคงจะกำลังทำงาน ทำการบ้าน ส่งจารย์อยู่มั้ง เราเรียนที่เดียวกันค่ะ อายุเท่ากัน เป็นเพื่อนกันนั่นแหละ เคยอยู่ห้องเดียวกันสมัยประถม แต่ตั้งแต่ขึ้นม.ต้นมา เราอยู่คนละห้องกัน พอเขามีงานอะไรเราก็จะรู้เพราะยังไงก็ เรียนกับจารย์คนเดียวกัน คือคุณแฟนแกเป็นหนุ่มฮอตเลยล่ะค่ะ ทั้งเพื่อนห้องนาง รุ่นพี่ รุ่นน้อง ต่างก็มีคนแอบชอบนาง (นี่เป็นเรื่องก่อนที่เราจะคบกันค่ะ คุยกันประมาณเกือบปีเลย อยู่รร. เราก็ไม่ได้คุยกันเท่าไหร่ค่ะ เราไม่กล้า นางก็แอ็คเก่ง นางเคยบอกว่า"ออกมาคุยกันบ้างสิ" เราก็เลยพิมพ์ตอบไปว่า"จะพยายามนะ"จากนั้นเราก็พยายามหาโอกาสที่เรากล้า ออกไปคุยกับนาง ผลก็คือได้คุยครั้งเดียว นานแล้วแหละ นางเป็นผู้ฟังที่ดีเลยแหละ ไม่หือไม่อือเลย ระหว่างเราคุยด้วยก็ไม่กล้าสบตาเท่าไหร่ ก็มันเขินนี่นา! เรื่องที่คุยก็เรื่องงุบงิบเล็กน้อยน่ะค่ะ มันหาเรื่องคุยไม่ได้อ่ะ)คือเราก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไรขนาดนั้น มีดีแค่เรียนเก่งนี่แหละ บางทีก็คิดว่า "เฮ้ย! เราดีพอสำหรับเธอแล้วหรือยังนะ" คือนางก็คงจะรู้ว่าเรารู้สึกแบบนั้น เพราะเราเก็บสีหน้าไม่ค่อยอยู่ เรามารร.เช้ามากอยู่แล้ว ก็ทันมองนางตอนเดินเข้ามารร. เราอยู่บนอาคารนะ นางก็มองขึ้นมาตลอดนะ เพราะเราจะไปนั่งดูทุกวันอยู่แล้ว เวลาแอบมองทั้งเราแอบมอง นางแอบมอง เราต่างรู้ตัวกันทั้งคู่ แต่ก็เก๊กทำเป็นไม่เห็น เราไม่เข้าใจตัวเองเลยค่ะ ว่า"ทำไมอยู่ใกล้กันไม่ถึงเมตร ทำไมถึงรู้สึกไกล แล้วก็เราสองคนไม่กล้าคุยกัน เราทั้งคู่ยังไม่ได้บอกใครเรื่องนี้เพราะกลัวมันจะมีปัญหาต่างๆตามเข้ามา"  "รู้แค่เราน่ะดีแล้ว" นางบอกอยู่เสมอค่ะว่า "เธอน่ะพยายามมากแล้วนะ ตั้งแต่เริ่มคุยกับเราเลย" มันเป็นคำที่ดีนะคะ ดีเลย นางเป็นคนเย็นชานิดๆค่ะ ส่วนเราก็นิ่งค่ะ เย็นชายิ่งกว่านางเสียอีก นางบอกมางั้น จะปัญญาอ่อนก็ตอนอยู่กับเพื่อนที่สนิทเท่านั้นแหละ จนคนที่ไม่รู้จักหาว่าหยิ่งเฉยเลย นางเป็นคนที่ก็คอยอยู่ข้างๆเรา วันที่เราเศร้า วันที่ท้อแท้ และรู้สึกยํ่าแย่ คือเราเล่าให้ฟังอาจจะดูเว่อร์ ดูนํ้าเน่า แต่เชื่อทีค่ะนี่น่ะ เรื่องจริง
....
....
ส่วนวันนี้เรื่องที่จะถามก็คือ เราดีพอสำหรับเขาแล้วหรือยัง เราเหมาะกับเขาแล้วหรือยัง เราต้องพยายามอีกขนาดไหน เราควรใส่ใจเขาให้มากขึ้นหรือว่าน้อยลง ถ้ามากขึ้นเขาจะรำคาญไหม ถ้าน้อยลงเขาจะรู้สึกโดดเดี่ยวแล้วรู้สึกว่าเราไม่ใส่ใจไหม เราเข้าใจกันดีแล้วหรือยัง
...
...
จึงมาถามทุกคนค่ะ