คือเรามีพี่สาวคนหนึ่งสนิดกันมาก มาตั้งแต่เด็กพวกเราเป็นญาติกันถ้านับตามสักเรามีสักเป็นน้าแต่เพราะพี่เข้าอายุมากกว่าเรา10ปีเราเลยเรียกพี่ ที่ผ่านมาเราจะติดพี่คนนี้มากคอยปรึกษากันในหลายเรื่องปละหลายปัญหา จนวันที่แก้มีคอรบครัวแฟนแกนอกใจแกมาปรึกษาเรา เรื่องของแกกับแฟนมีอยู่ว่า
แฟนแกเป็นคน ก ท ม ทำงานกลางคืนเล่นดนตรี แรกๆแกดีมากไปกลับระหว่างก็ ก ท ม และต่างจังหวัดอยู่บ่อยๆ จนวันหนึ่งเกิดปัญหาที่บ้านพี่สาวในครอบครัวแกก็เลยย้ายไปอยู่กับแฟนที่ ก ท ม แต่แฟนแต่ก็ไม่ค่อยได้อยู่กับแก ตอนนั้นพี่สาวเราก็ท้องแกใกล้คลอดด้วย แถมต้องอยู่อพาร์ทเม้นท์คนเดียวแฟนแกเลยมารับแม่ของพี่สาวไปอยู่ดูแล แฟนพี่สาวเราก็ยังคงทำแต่งาน กลางวันซ้อมกลางคืนเล่นดนตรีจนถึงวันที่สาวเราคลอด แฟนแกก็ไม่อยู่นั้นแท็คซีไปกับแมีแกที่โรงพยาบาบเองแฟนพี่สาวมาถึงหลังคลอดเสร็จแล้ว ต่อมาพ่อเรารู้ความเป็นอยู่ของพี่สาว(ซึ่งมีสักเป็นหลานสาวแท้ๆ)ก็เป็นห่วงจึงให้พี่ชายเราไปรับกลับมาบ้านต่างจังหวัด ตอนนั้นหลานที่พึ่งคลอดอายุได้2เดือนโดยประมาญค่ะ(จำไม่ค่อยได้)
หลังกลับมาถึงแฟนแกก็อยู่ได้ไม่กี่วันก็กลับไปทำงานที่ ก ท ม ตามเดิม ส่วนเราก็ไปอยู่กับพี่สาวช่วยเลี้ยงหลาน แต่เราก็อยู่ในช่วงวัยรุ่นอยากมีเวลาส่วนตัวบ้างต่อมาพี่สาวเลยให้แม่แก้มาอยู่ด้วยแทน เราเองก็ไปๆมาๆ บ้านอยู่ใกล้กันเดินไปมาหาได้ แฟนแกเริ่มมีเวลากลับมาหาน้อยลงจากปีหนึ่ง4-5ครั้ง ครั้งละ2-3วัน กลายเป็นปีละ2-3ครั้ง จนพอมีโควิคก็เกือบจะปีละครั้ง เราเองแอบสงสัยว่าพี่เขยนอกใจพี่สาวแต่ก็ไม่กล้าพูดไปกลัวพี่สาวจะโกรธ จนต่อมาผ่านมา3ปีกว่าๆพี่สาวก็จับได้ว่าพี่เขยนอกใจจริงและนอกใจมานาน3ปี แกก็มาระบายให้เราฟัง เราก็รับฟังและปลอบใจแก แต่มันไม่ใช่แค่เรื่องนอกใจแต่เป็นเรื่องเงินไปทองๆด้วย เรีองมีอยู่ว่าพี่เขยจะมีนิดสัยชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ และใช้เงินฟุ่มเฟือยมากแรกๆก็ส่งให้พี่สาวกับลูกบ้างแต่พักหลังมานี้มีแต่พี่สาวเราส่งให้สะส่วนใหญ่ ต่อมาเพราะสถานการณ์โควิคทำให้งานดนตรีต้องเลิกทำชั่งคราวพี่เขยเลยต้องหางานอื่นทำแต่ก็ไม่กลับมาบ้านที่ต่างจังหวัด งานใหม่ที่ทำก็ล่อและๆตลอดพีสาวเรากลายเป็นหัวหน้าหลักในการหาเงิน จนสุดท้ายเป็นหนี้สิ้น ต่อมาพี่เขยรับประกอบรถขาย(ที่ก ท ม) แต่ทำรถเสร็จไม่ทันส่งลูกค้า จนลูกค้าของเงินล่วงหน้าคืน แต่พี่เขยไม่มีให้พี่สาวเราเลยต้องเป็นฝ่ายหาส่งไปให้ซึ่งจำนวนเงินหลักหมื่น (ตอนนี้พี่สาวยังจับเรื่องมีชู้ไม่ได้แต่จะมีผู้หญิงคนหนึ่งมาตามกวนประสาทอยู่เราเองก็สงสัยหนักกว่าเดิมแต่พี่เราเชือใจแฟนแกมาก) พี่สาวเราก็หาชดใช้คืนตลอดจาก1คันเป็น2จาก2เป็น3คัน ไม่จบไม่สิ้น พี่สาวก็มาปรับทุกระบายให้เราฟังตลอด เราเแงก็รับฟังเสมอมา จนพี่สาวเราจับได้เรื่องชูแต่แกก็เหมือนจะไม่ค่อยยอมรับความจริงเท่าไหร่ เราก็ค่อยปลอบค่อยให้กำลังใจมาตลอด เพราะเวลาเราทุกใจก็ระบายกับแกเหมือนกัน(แต่เวลาเราไม่สบายใจพี่สาวเราจะมีรับฟังบ้างไม่รับฟังบ้างแบบฟังผ่านต่อมาเราเลยไม่ค่อยทักไประบายกับแกเท่าไหร่)
ตอนนั้นที่เรารู้คือพี่เขยนอกใจมาตลอด3ปีและพี่สาวเป็นหนี้70000จากการช่วยพี่เขย และพี่เขยไม่ได้กลับมาเลยมีแต่ทักมาและโทรคุย และเรื่องที่ทักมาก็มีแต่เรื่องเงินๆทองๆ พี่สาวเราก็ยังให้โอกาสแก้แต่นับวันยิ่งหนักขึ้นแกก็มาระบายกับเรา เราก็บอกว่าให้แก้ใจแข็งไม่ต้องให้แล้ว แต่แกก็ใจอ่อนหาให้อยู่ ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เคยหยุดระรานพี่สาวเรา แฟนแกรู้แต่ก็ไม่ทำอะไรบอกพี่สาวเราว่าไม่ต้องสนใจ แถมยังมาด่าชู้ให้พี่สาวเราฟังอีกว่าที่เอาผู้หญิงคนนั้นเพราะสมเพชยังมีขำหัวเราะตอนที่ด่าชู้ให้พี่สาวเราฟังด้วย พี่สาวเราก็เชื่อแฟนแกมาเล่าให้เราฟังอย่างที่แฟนแกเล่าแล้วขำ ส่วนตัวเราในใจนั่นไม่รู้สึกตลกเลย แต่รู้สึกรังเกียจผู้ชายคนนี้มากกว่า ต่อหน้าพี่สาวเราด่าชู้แบบนี้แล้วต่อหน้าชูละว่าพี่สาวเรายังไง คนมันสมเพชแต่อยู่เอากับมันมาเป็นปีๆ ใช่หรอ เราก็พูกให้พี่สาวเราเรื่องกับแฟนในทางอ้อม ไม่ได้พูดออกไปตรงๆ แต่แกก็บอกสงสารลูกไม่อยากให้ลูกขาดพ่อ เราก็ไม่พูดอะไร ต่อมาพี่สาวก็ไปหาแฟนแกที่ ก ท ม ประมาณ5-6วัน กลับมาก็มาระบายกับเราอีกว่าไปมารอบนี้กลับมาเป็นหนีเป็นแสน เรานี้อึ่งพูดไม่ออกเลยได้แต่รับฟังแกระบายให้ฟัง ส่วนชูคนนั้นก็ยังคงตามระรานแกอีกจนต้องบล็อกเบอร์โทรและเฟส เราเองก็ไม่อยากให้พี่สาวคบกับคนแบบนี้แล้ว ให้เลิกแต่ก็เหตุผลเดิมคือไม่อยากให้ลูกขาดพ่อแต่ต้องการให้แฟนแกมาช่วยชดใช้หนี้เพราะหนี้หลักแสนนี้แกแทบไม่ได้เอามาใช้เองเลย เราก็ได้แต่ถอนใจตามใจแก ไปๆมาๆแทนที่จะช่วยชดใช้กับมีหนนี้เพิ่มาอีกหลังแสนเช่นกัน และตัวแฟนแกก็ยังคงอยู่ ก ท ม มีกลับมาบ้างแต่ไม่เคยอยู่ถึง 3-4 วันทั้งที่ได้งานใหม่ที่นี้แล้ว อ้างว่าเรื่องรถยังเคลียร์ไม่หมดและยังใช่ให้พี่เราไปหากู้เงินเพิ่ม ช่วงนั้นเราก็เริ่มทำงานเปิดร้านอาหารเป็นของตัวเองและก็เครียดกับปัญหาของตัวเองด้วยเพราะเราก็มีหน้าที่ภาระที่ต้องรับผิดชอบของตัวเองเช่นกันไม่ค่อยได้คุยกับพี่สาวหรือไปหาแกเลยแกเองก็ไม่ได้ทักมาบางครั้งทักไปแกก็ไม่ได้ตอบ และบวกกับตรงที่พี่สาวเลยดันไปเล่นเกมส์หาเงินเกมส์หนึ่งเข้าจนเสียหมดตัว ซึ่งวันที่หมดตัวนั่นเองพี่สาวเรามาหาในสภาพที่ขอบตาดำและดูโทรมมาก เราก็ตกใจถามว่าเป็นอะไร แก้ก็เล่าให้ฟังว่าเครียดมากเอาที่ไปตั้งมาได้เงินมาใช้หนี้แต่ไม่ได้ใช่แบบปิดนะคะเอามาผ่อนหนี้และมีเงินในบัญชีอยู่1แสน(ซึ่งก่อนหน้านี้เราไม่รู้เลยว่าพี่เอาไปตั้งและมีเงินหลักแสน) ไปเจอเกมส์หนึ่งเข้าเล่นแล้วได้เงินอยู่มาวันหนึ่งพลาดเล่นผิดเสียเงินไปเกือบหมดตัวและตอนนี้มีหนี้สิ้น8แสน เราเองก็ตกใจ แต่ก็ทำได้แค่ปลอบและให้กำลังใจแก แกก็เสียใจทักมาบอกว่าเสียใจทุกว่าวันละหลายครั้ง เราก็พยายามปลอบใจบอกเงินเสียไปแล้ว เสียใจไปก็ทำอะไรไม่ได้ ให้ลุกขึ้นมาทำงานทำอะไรสักอย่างที่ได้เงิน เช่นขายของ ขายอาหารอย่างที่เคยทำเมื่อก่อนหรือหาอะไรมาขาย แต่แกก็ยังคงทักมาบ่นเสียใจ ท้อแท้ เครียด ไม่มีกำลังใจจะทำอะไร จนวันหนึ่งเราทนไม่ไหวเลยระบายใส่แกกลับไปว่าเราก็เครียด เราทำร้านขายอาหารทุนไม่มีเลย หลังค้าร้านมุงใบจากเสาคำก็ทำจากไม้ไผ่ฝนตกทีน้ำรั่งทั้งร้าน ต้องเอาถ้วยมารองน้ำเป็นจุด ๆ แค่นั้นไม่พอเราต้องหาเงินจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่ารถค่าเน็ตเองคนเดียวทั้งบ้านเพราะพ่อแม่ชราภาพแล้ว เราเครียดทุกวันในสมองคิดแค่วันเดื่อนๆหนึ่งจะต้องบริหารเงินยังไงให้พอกับแต่ละเดือน และเราก็เป็นหนี้นอกระบบด้วย เราก็ระบายเรื่องพวกนี้กลับให้แกฟังแกก็เงียบไปและแนะนำเราเรื่องที่แกเอาที่ไปวาง เราเองก็หมดทางออกก็เลยเอาที่ไปว่างตามที่แกแนะนำ เราได้เงินมา2แสน ส่วนแกก็เอาของน้องชายแกไปตั้งด้วยได้มาเท่าเรา(น้องชายแกยินยอมเอง)
เราก็เอาเงินมาทำร้าน และให้พ่อกับแม่ไว้ใช้ด้วย ต่อมาพี่สาวแกก็บอกว่าจะย้ายกลับไปอยู่กับเดิม(หลังจากกลับก ท ม แกกลับมาอยู่บ้านอีกหลังไม่ได้อยู่หลังเดิมที่เคยอยู่เพราะสาเหตุคือแฟนแกและแกเองด้วยทะเละกับน้องชายแก น้องชายแกเล่นยานิสัยกาวร้าวขอบชวนทะเลาะ) เราก็ไม่เห็นด้วยเพราะน้องชายแก้เดียวดีเดียวร้านปละม่อากานเหมือนคนหลอนยาด้วยแต่สุดท้ายแกก็ย้ายไปอยู่บ้านเดียวกับน้องชายอยู่ดี และก็ไม่ต่างจากที่เราคิดคือทะเลาะกันแทบทุกวัน แกก็มาระบายกับเราตามเคย เราก็บอกว่ามันหลอนยาต้องส่งบำบัด แกก็บอกชั้งหัวมัน เราก็บอกถ้าคิดแบบนั่นตัวพี่สาวเองที่เดือดร้อน แฟนแกก็ยังคงขอตังเหมือนเดิม และแกก็มาปรึกษาเรื่องแฟน เราก็พูดไปเชิงให้เลิกไม่อยากให้คบแล้วเพราะมันไม่เคยช่วยชดใช้เลยมีแต่ขอเพิ่ม ส่วนเรื่องลูก ตั้งแต่เด็กเกิดมาพ่อเด็กแทบไม่ได้อยู่ดูแลเลย ตลอดเด็กเดิมมา3-4ปีมานี้เราวันที่อยู่ด้วยมานับรวกันเดือนนึงไม่รู้ถึงไหมด้วยซ้ำ แกก็ฟังและหลังจากวันนี้นแกก็บอกว่าแกบล็อกแฟนแกแล้วเพราะมันทักมาขอแต่เงิน(เราเคยเห็นแชทแฟนแกทักมาเหมือนพวกโรคจิตทักขอแต่เงินพอพี่สาวเราบอกจะเลิกก็เที่ยวขู่จะโทรไปฟ้องคนนั่นคนนี้ให้อับอาย ) เราก็บอกพี่สาวว่าคนมันเห็นแกตัวมันอยู่เพราะเงิน
พอตัดเรื่องแฟนแกออกไปก็มาเรื่องน้องชายแกอีก คือเรื่องเดิมๆทะเลาะกัน บอกว่าน้องชายแกไล่แกออกจากบ้าน น้องชายพูดทวงบุญคุณเรื่องที่ให้ที่ไปตั้งบ้างไรบ้าง เราก็บอกแกเหมือนเดิมว่า มันหลอนยาอาการมันหนังแล้วควรบำบัด แต่เรารู้ว่าจะส่งบำบัดมันยากเพราะมันดึ่อมาก แต่พี่สาวเราเลือดที่จะออกมาได้โดยการกับไปที่บ้านหลังที่เพิ่มย้ายออกมา แต่ไม่ทำเพราะหลายเหตุผล เราเองก็ไม่รู้จะพูดปลอบยังไง ผ่านไปไม่กี่วันแฟนแกก็กลับมาแล้วเขาก็อยู่ด้วยกันขับรถไปหาของกินกันและไปเจอเราตอนไปซื้อของพอดี คือเรานี้หน้าชากลับบ้านกินอาหารหมาแบบงงเลยจ้าา (ก่อนหน้านี้บอกบล็อกแล้วไม่ไหว) แต่เราก็ไม่ทักไปถามหรือไปพูดอะไรกับแกเรื่องแฟนแกก็ไม่ได้บอกอะไร เช้าวันรุ่งขึ้นถัดจากวันที่เราไปเจอแกกับแฟน ตี5พี่สาวเราก็ทักมาว่าน้องชายแกตบหน้าแฟนแก ทักมาไม่พอมาหาพ่อเราระบายกับพ่อเราเรื่องที่น้องชายตบแฟนแกตั้งแต่ตี5หัวรุ่ง พ่อเราก็เอือมระอาไม่รู้จะแก้หาทางออกยังไงเพราะก็เป็นหลานทั่งคู่แฟนแกก็ไม่พอใจโวยวายจะแจ้งความส่วนเรายังไม่ตื่น สุดท้ายพี่สาวก็ทะเลาะกับพ่อเรา พ่อเราอายุ80+จะ90แล้ว แกก็บ่นว่าเครียดอายุขนาดนี้แล้วต้องมาฟังหลานทะเลาะกันไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว ต่างคนต่างเอาชนะ ต่างคนต่างโทษกับไม่เคยโทษตัวเอง เราเองก็สงสารพ่อ
พอเราตื่นมาเปิดร้านพี่สาวก็มาหาเราระบายเรื่องน้องชายตบแฟนแกให้เราฟังอีกรอบด้วยอารมณ์ที่โกรธมาก เราก็ได้แต่พูดคำพูดเดิมจนเราไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ยิ่งแกยอกสงสารแฟนแกว่าเขาไม่ควรมาเจออะไรแบบนี้ เรายิ่งไม่ออกความเห็นเพราะความรู้สึกเราไม่สงสารหรือใส่ใจแฟนแมงดาของพี่สาวเลยสักนิดตบทีเดียวน้อยไปด้วยซ้ำ พี่สาวเราเริ่มไม่พอใจที่เราดูเฉยเมยไม่สนใจออกความเห็น ว่าเรานั่นไม่ใส่ใจ เราไม่ได้ไม่ใส่ใจแต่เราหมดคำจะพูดแล้วมันเคยพูดไปหมดแล้ว เราได้ยินอย่างนั้นเราเองก็น้อยใจ เราเลยตัดพอในเฟสตัวเองว่าไม่ได้เฉยเมยแค่ไม่มีคำจะพูดแล้ว เราเองก็มีภาระมีเรื่องส่วนตัวที่เครียดอยู่แล้วเหมือนกันเราเป็นหนี้ก็ขอแค่ใช้หนี้แบบสบายใจๆได้ไหม พี่สาวเราเห็นก็โกรธใหญ่โพสด่าเราเนรคุณสารพัด ไม่พอแค่นั้น พอเจอหลานสาวเราที่ตลาดก็เรียกหลานสาวเราไปพูดว่าเราให้หลานเราฟังต่างๆนาๆเสียงดังทั่วตลาด ว่าถ้าไม่มีแก้เราไม่มีทางมีเงินทำร้านแน่ ว่าเราทำของเรียนแบบแกขาย ว่าเราแย่งของแกไปขายจนหมด เรายอมรับว่ามีขายเหมือนแกแต่แกเลิกขายไปเกือบ3ปีแล้วและที่คือสต็ก,เบอร์เกอร์
ซึงแกพูดเองว่าจะไม่ทำแล้วก่อนที่เราจะขาย ร้านเราขายอาหารเป็นสิบๆอย่าง นอกจากสเต็ก,เบอร์เกอร์,เฟรนฟรายนอกนั้นก็ไม่มีอะไรเหมือนแกเลย ตอนนี้เราเครียดมาก เราผิดมากใช่ไหมค่ะ ก่อนหน้านี้แกให้เราทำเค้กให้ลูกแกและก็ให้เงินเรามา200 พอเรารู้จากหลานว่าแกด่าเราแบบนี้เราก็โอนคืนไป แกก็ทักไปถามหลานทันทีว่ามาพูดอะไรกับเรา เราถึงโอนเงินคืนไป หลานไม่ได้ตอบ ทุกคนที่บ้านเราต่างเอือมระอากับแกกันหมด แกก็ทักมาหาเราว่าโอนคืนไปทำไม แต่เราก็ไม่ได้ตอบกลับไปเพราะหมดคำพูด พูดไปก็ทะเลาะกันอีกเรารู้นิดสัยแกดี (อีกอย่างด่าว่าเราขนาดนี้แล้วยังต้องการของที่เราทำให้อีกหรอ)
เราแค่อยากหาที่ระบายมันรู้สึกอึดอัดในใจไปหมดไม่อยากพิมลงเฟสเพราะเดียวจะทะเลาะกันไม่จบไม่สิ้นไม่อยากให้พ่อไม่สบายใจด้วยแค่พี่สาวทะเลาะกับน้องชายแกพ่อก็เครียดแล้วถ้าเราไปทะเลาะอีกก็ไม่รู้เรื่องจะใหญ่โตไปถึงไหนและพ่อจะรับยังไงไหว เราเองก็เคยเป็นโรคซึมเศร้าด้วยไม่อยากกลับไปเป็นแล้วมันทรมารนะ😥
รู้สึกท้อและเหนื่อย ช่วยบอกหน่อยว่าเราผิดมากใช้ไหม
แฟนแกเป็นคน ก ท ม ทำงานกลางคืนเล่นดนตรี แรกๆแกดีมากไปกลับระหว่างก็ ก ท ม และต่างจังหวัดอยู่บ่อยๆ จนวันหนึ่งเกิดปัญหาที่บ้านพี่สาวในครอบครัวแกก็เลยย้ายไปอยู่กับแฟนที่ ก ท ม แต่แฟนแต่ก็ไม่ค่อยได้อยู่กับแก ตอนนั้นพี่สาวเราก็ท้องแกใกล้คลอดด้วย แถมต้องอยู่อพาร์ทเม้นท์คนเดียวแฟนแกเลยมารับแม่ของพี่สาวไปอยู่ดูแล แฟนพี่สาวเราก็ยังคงทำแต่งาน กลางวันซ้อมกลางคืนเล่นดนตรีจนถึงวันที่สาวเราคลอด แฟนแกก็ไม่อยู่นั้นแท็คซีไปกับแมีแกที่โรงพยาบาบเองแฟนพี่สาวมาถึงหลังคลอดเสร็จแล้ว ต่อมาพ่อเรารู้ความเป็นอยู่ของพี่สาว(ซึ่งมีสักเป็นหลานสาวแท้ๆ)ก็เป็นห่วงจึงให้พี่ชายเราไปรับกลับมาบ้านต่างจังหวัด ตอนนั้นหลานที่พึ่งคลอดอายุได้2เดือนโดยประมาญค่ะ(จำไม่ค่อยได้)
หลังกลับมาถึงแฟนแกก็อยู่ได้ไม่กี่วันก็กลับไปทำงานที่ ก ท ม ตามเดิม ส่วนเราก็ไปอยู่กับพี่สาวช่วยเลี้ยงหลาน แต่เราก็อยู่ในช่วงวัยรุ่นอยากมีเวลาส่วนตัวบ้างต่อมาพี่สาวเลยให้แม่แก้มาอยู่ด้วยแทน เราเองก็ไปๆมาๆ บ้านอยู่ใกล้กันเดินไปมาหาได้ แฟนแกเริ่มมีเวลากลับมาหาน้อยลงจากปีหนึ่ง4-5ครั้ง ครั้งละ2-3วัน กลายเป็นปีละ2-3ครั้ง จนพอมีโควิคก็เกือบจะปีละครั้ง เราเองแอบสงสัยว่าพี่เขยนอกใจพี่สาวแต่ก็ไม่กล้าพูดไปกลัวพี่สาวจะโกรธ จนต่อมาผ่านมา3ปีกว่าๆพี่สาวก็จับได้ว่าพี่เขยนอกใจจริงและนอกใจมานาน3ปี แกก็มาระบายให้เราฟัง เราก็รับฟังและปลอบใจแก แต่มันไม่ใช่แค่เรื่องนอกใจแต่เป็นเรื่องเงินไปทองๆด้วย เรีองมีอยู่ว่าพี่เขยจะมีนิดสัยชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ และใช้เงินฟุ่มเฟือยมากแรกๆก็ส่งให้พี่สาวกับลูกบ้างแต่พักหลังมานี้มีแต่พี่สาวเราส่งให้สะส่วนใหญ่ ต่อมาเพราะสถานการณ์โควิคทำให้งานดนตรีต้องเลิกทำชั่งคราวพี่เขยเลยต้องหางานอื่นทำแต่ก็ไม่กลับมาบ้านที่ต่างจังหวัด งานใหม่ที่ทำก็ล่อและๆตลอดพีสาวเรากลายเป็นหัวหน้าหลักในการหาเงิน จนสุดท้ายเป็นหนี้สิ้น ต่อมาพี่เขยรับประกอบรถขาย(ที่ก ท ม) แต่ทำรถเสร็จไม่ทันส่งลูกค้า จนลูกค้าของเงินล่วงหน้าคืน แต่พี่เขยไม่มีให้พี่สาวเราเลยต้องเป็นฝ่ายหาส่งไปให้ซึ่งจำนวนเงินหลักหมื่น (ตอนนี้พี่สาวยังจับเรื่องมีชู้ไม่ได้แต่จะมีผู้หญิงคนหนึ่งมาตามกวนประสาทอยู่เราเองก็สงสัยหนักกว่าเดิมแต่พี่เราเชือใจแฟนแกมาก) พี่สาวเราก็หาชดใช้คืนตลอดจาก1คันเป็น2จาก2เป็น3คัน ไม่จบไม่สิ้น พี่สาวก็มาปรับทุกระบายให้เราฟังตลอด เราเแงก็รับฟังเสมอมา จนพี่สาวเราจับได้เรื่องชูแต่แกก็เหมือนจะไม่ค่อยยอมรับความจริงเท่าไหร่ เราก็ค่อยปลอบค่อยให้กำลังใจมาตลอด เพราะเวลาเราทุกใจก็ระบายกับแกเหมือนกัน(แต่เวลาเราไม่สบายใจพี่สาวเราจะมีรับฟังบ้างไม่รับฟังบ้างแบบฟังผ่านต่อมาเราเลยไม่ค่อยทักไประบายกับแกเท่าไหร่)
ตอนนั้นที่เรารู้คือพี่เขยนอกใจมาตลอด3ปีและพี่สาวเป็นหนี้70000จากการช่วยพี่เขย และพี่เขยไม่ได้กลับมาเลยมีแต่ทักมาและโทรคุย และเรื่องที่ทักมาก็มีแต่เรื่องเงินๆทองๆ พี่สาวเราก็ยังให้โอกาสแก้แต่นับวันยิ่งหนักขึ้นแกก็มาระบายกับเรา เราก็บอกว่าให้แก้ใจแข็งไม่ต้องให้แล้ว แต่แกก็ใจอ่อนหาให้อยู่ ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เคยหยุดระรานพี่สาวเรา แฟนแกรู้แต่ก็ไม่ทำอะไรบอกพี่สาวเราว่าไม่ต้องสนใจ แถมยังมาด่าชู้ให้พี่สาวเราฟังอีกว่าที่เอาผู้หญิงคนนั้นเพราะสมเพชยังมีขำหัวเราะตอนที่ด่าชู้ให้พี่สาวเราฟังด้วย พี่สาวเราก็เชื่อแฟนแกมาเล่าให้เราฟังอย่างที่แฟนแกเล่าแล้วขำ ส่วนตัวเราในใจนั่นไม่รู้สึกตลกเลย แต่รู้สึกรังเกียจผู้ชายคนนี้มากกว่า ต่อหน้าพี่สาวเราด่าชู้แบบนี้แล้วต่อหน้าชูละว่าพี่สาวเรายังไง คนมันสมเพชแต่อยู่เอากับมันมาเป็นปีๆ ใช่หรอ เราก็พูกให้พี่สาวเราเรื่องกับแฟนในทางอ้อม ไม่ได้พูดออกไปตรงๆ แต่แกก็บอกสงสารลูกไม่อยากให้ลูกขาดพ่อ เราก็ไม่พูดอะไร ต่อมาพี่สาวก็ไปหาแฟนแกที่ ก ท ม ประมาณ5-6วัน กลับมาก็มาระบายกับเราอีกว่าไปมารอบนี้กลับมาเป็นหนีเป็นแสน เรานี้อึ่งพูดไม่ออกเลยได้แต่รับฟังแกระบายให้ฟัง ส่วนชูคนนั้นก็ยังคงตามระรานแกอีกจนต้องบล็อกเบอร์โทรและเฟส เราเองก็ไม่อยากให้พี่สาวคบกับคนแบบนี้แล้ว ให้เลิกแต่ก็เหตุผลเดิมคือไม่อยากให้ลูกขาดพ่อแต่ต้องการให้แฟนแกมาช่วยชดใช้หนี้เพราะหนี้หลักแสนนี้แกแทบไม่ได้เอามาใช้เองเลย เราก็ได้แต่ถอนใจตามใจแก ไปๆมาๆแทนที่จะช่วยชดใช้กับมีหนนี้เพิ่มาอีกหลังแสนเช่นกัน และตัวแฟนแกก็ยังคงอยู่ ก ท ม มีกลับมาบ้างแต่ไม่เคยอยู่ถึง 3-4 วันทั้งที่ได้งานใหม่ที่นี้แล้ว อ้างว่าเรื่องรถยังเคลียร์ไม่หมดและยังใช่ให้พี่เราไปหากู้เงินเพิ่ม ช่วงนั้นเราก็เริ่มทำงานเปิดร้านอาหารเป็นของตัวเองและก็เครียดกับปัญหาของตัวเองด้วยเพราะเราก็มีหน้าที่ภาระที่ต้องรับผิดชอบของตัวเองเช่นกันไม่ค่อยได้คุยกับพี่สาวหรือไปหาแกเลยแกเองก็ไม่ได้ทักมาบางครั้งทักไปแกก็ไม่ได้ตอบ และบวกกับตรงที่พี่สาวเลยดันไปเล่นเกมส์หาเงินเกมส์หนึ่งเข้าจนเสียหมดตัว ซึ่งวันที่หมดตัวนั่นเองพี่สาวเรามาหาในสภาพที่ขอบตาดำและดูโทรมมาก เราก็ตกใจถามว่าเป็นอะไร แก้ก็เล่าให้ฟังว่าเครียดมากเอาที่ไปตั้งมาได้เงินมาใช้หนี้แต่ไม่ได้ใช่แบบปิดนะคะเอามาผ่อนหนี้และมีเงินในบัญชีอยู่1แสน(ซึ่งก่อนหน้านี้เราไม่รู้เลยว่าพี่เอาไปตั้งและมีเงินหลักแสน) ไปเจอเกมส์หนึ่งเข้าเล่นแล้วได้เงินอยู่มาวันหนึ่งพลาดเล่นผิดเสียเงินไปเกือบหมดตัวและตอนนี้มีหนี้สิ้น8แสน เราเองก็ตกใจ แต่ก็ทำได้แค่ปลอบและให้กำลังใจแก แกก็เสียใจทักมาบอกว่าเสียใจทุกว่าวันละหลายครั้ง เราก็พยายามปลอบใจบอกเงินเสียไปแล้ว เสียใจไปก็ทำอะไรไม่ได้ ให้ลุกขึ้นมาทำงานทำอะไรสักอย่างที่ได้เงิน เช่นขายของ ขายอาหารอย่างที่เคยทำเมื่อก่อนหรือหาอะไรมาขาย แต่แกก็ยังคงทักมาบ่นเสียใจ ท้อแท้ เครียด ไม่มีกำลังใจจะทำอะไร จนวันหนึ่งเราทนไม่ไหวเลยระบายใส่แกกลับไปว่าเราก็เครียด เราทำร้านขายอาหารทุนไม่มีเลย หลังค้าร้านมุงใบจากเสาคำก็ทำจากไม้ไผ่ฝนตกทีน้ำรั่งทั้งร้าน ต้องเอาถ้วยมารองน้ำเป็นจุด ๆ แค่นั้นไม่พอเราต้องหาเงินจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่ารถค่าเน็ตเองคนเดียวทั้งบ้านเพราะพ่อแม่ชราภาพแล้ว เราเครียดทุกวันในสมองคิดแค่วันเดื่อนๆหนึ่งจะต้องบริหารเงินยังไงให้พอกับแต่ละเดือน และเราก็เป็นหนี้นอกระบบด้วย เราก็ระบายเรื่องพวกนี้กลับให้แกฟังแกก็เงียบไปและแนะนำเราเรื่องที่แกเอาที่ไปวาง เราเองก็หมดทางออกก็เลยเอาที่ไปว่างตามที่แกแนะนำ เราได้เงินมา2แสน ส่วนแกก็เอาของน้องชายแกไปตั้งด้วยได้มาเท่าเรา(น้องชายแกยินยอมเอง)
เราก็เอาเงินมาทำร้าน และให้พ่อกับแม่ไว้ใช้ด้วย ต่อมาพี่สาวแกก็บอกว่าจะย้ายกลับไปอยู่กับเดิม(หลังจากกลับก ท ม แกกลับมาอยู่บ้านอีกหลังไม่ได้อยู่หลังเดิมที่เคยอยู่เพราะสาเหตุคือแฟนแกและแกเองด้วยทะเละกับน้องชายแก น้องชายแกเล่นยานิสัยกาวร้าวขอบชวนทะเลาะ) เราก็ไม่เห็นด้วยเพราะน้องชายแก้เดียวดีเดียวร้านปละม่อากานเหมือนคนหลอนยาด้วยแต่สุดท้ายแกก็ย้ายไปอยู่บ้านเดียวกับน้องชายอยู่ดี และก็ไม่ต่างจากที่เราคิดคือทะเลาะกันแทบทุกวัน แกก็มาระบายกับเราตามเคย เราก็บอกว่ามันหลอนยาต้องส่งบำบัด แกก็บอกชั้งหัวมัน เราก็บอกถ้าคิดแบบนั่นตัวพี่สาวเองที่เดือดร้อน แฟนแกก็ยังคงขอตังเหมือนเดิม และแกก็มาปรึกษาเรื่องแฟน เราก็พูดไปเชิงให้เลิกไม่อยากให้คบแล้วเพราะมันไม่เคยช่วยชดใช้เลยมีแต่ขอเพิ่ม ส่วนเรื่องลูก ตั้งแต่เด็กเกิดมาพ่อเด็กแทบไม่ได้อยู่ดูแลเลย ตลอดเด็กเดิมมา3-4ปีมานี้เราวันที่อยู่ด้วยมานับรวกันเดือนนึงไม่รู้ถึงไหมด้วยซ้ำ แกก็ฟังและหลังจากวันนี้นแกก็บอกว่าแกบล็อกแฟนแกแล้วเพราะมันทักมาขอแต่เงิน(เราเคยเห็นแชทแฟนแกทักมาเหมือนพวกโรคจิตทักขอแต่เงินพอพี่สาวเราบอกจะเลิกก็เที่ยวขู่จะโทรไปฟ้องคนนั่นคนนี้ให้อับอาย ) เราก็บอกพี่สาวว่าคนมันเห็นแกตัวมันอยู่เพราะเงิน
พอตัดเรื่องแฟนแกออกไปก็มาเรื่องน้องชายแกอีก คือเรื่องเดิมๆทะเลาะกัน บอกว่าน้องชายแกไล่แกออกจากบ้าน น้องชายพูดทวงบุญคุณเรื่องที่ให้ที่ไปตั้งบ้างไรบ้าง เราก็บอกแกเหมือนเดิมว่า มันหลอนยาอาการมันหนังแล้วควรบำบัด แต่เรารู้ว่าจะส่งบำบัดมันยากเพราะมันดึ่อมาก แต่พี่สาวเราเลือดที่จะออกมาได้โดยการกับไปที่บ้านหลังที่เพิ่มย้ายออกมา แต่ไม่ทำเพราะหลายเหตุผล เราเองก็ไม่รู้จะพูดปลอบยังไง ผ่านไปไม่กี่วันแฟนแกก็กลับมาแล้วเขาก็อยู่ด้วยกันขับรถไปหาของกินกันและไปเจอเราตอนไปซื้อของพอดี คือเรานี้หน้าชากลับบ้านกินอาหารหมาแบบงงเลยจ้าา (ก่อนหน้านี้บอกบล็อกแล้วไม่ไหว) แต่เราก็ไม่ทักไปถามหรือไปพูดอะไรกับแกเรื่องแฟนแกก็ไม่ได้บอกอะไร เช้าวันรุ่งขึ้นถัดจากวันที่เราไปเจอแกกับแฟน ตี5พี่สาวเราก็ทักมาว่าน้องชายแกตบหน้าแฟนแก ทักมาไม่พอมาหาพ่อเราระบายกับพ่อเราเรื่องที่น้องชายตบแฟนแกตั้งแต่ตี5หัวรุ่ง พ่อเราก็เอือมระอาไม่รู้จะแก้หาทางออกยังไงเพราะก็เป็นหลานทั่งคู่แฟนแกก็ไม่พอใจโวยวายจะแจ้งความส่วนเรายังไม่ตื่น สุดท้ายพี่สาวก็ทะเลาะกับพ่อเรา พ่อเราอายุ80+จะ90แล้ว แกก็บ่นว่าเครียดอายุขนาดนี้แล้วต้องมาฟังหลานทะเลาะกันไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว ต่างคนต่างเอาชนะ ต่างคนต่างโทษกับไม่เคยโทษตัวเอง เราเองก็สงสารพ่อ
พอเราตื่นมาเปิดร้านพี่สาวก็มาหาเราระบายเรื่องน้องชายตบแฟนแกให้เราฟังอีกรอบด้วยอารมณ์ที่โกรธมาก เราก็ได้แต่พูดคำพูดเดิมจนเราไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ยิ่งแกยอกสงสารแฟนแกว่าเขาไม่ควรมาเจออะไรแบบนี้ เรายิ่งไม่ออกความเห็นเพราะความรู้สึกเราไม่สงสารหรือใส่ใจแฟนแมงดาของพี่สาวเลยสักนิดตบทีเดียวน้อยไปด้วยซ้ำ พี่สาวเราเริ่มไม่พอใจที่เราดูเฉยเมยไม่สนใจออกความเห็น ว่าเรานั่นไม่ใส่ใจ เราไม่ได้ไม่ใส่ใจแต่เราหมดคำจะพูดแล้วมันเคยพูดไปหมดแล้ว เราได้ยินอย่างนั้นเราเองก็น้อยใจ เราเลยตัดพอในเฟสตัวเองว่าไม่ได้เฉยเมยแค่ไม่มีคำจะพูดแล้ว เราเองก็มีภาระมีเรื่องส่วนตัวที่เครียดอยู่แล้วเหมือนกันเราเป็นหนี้ก็ขอแค่ใช้หนี้แบบสบายใจๆได้ไหม พี่สาวเราเห็นก็โกรธใหญ่โพสด่าเราเนรคุณสารพัด ไม่พอแค่นั้น พอเจอหลานสาวเราที่ตลาดก็เรียกหลานสาวเราไปพูดว่าเราให้หลานเราฟังต่างๆนาๆเสียงดังทั่วตลาด ว่าถ้าไม่มีแก้เราไม่มีทางมีเงินทำร้านแน่ ว่าเราทำของเรียนแบบแกขาย ว่าเราแย่งของแกไปขายจนหมด เรายอมรับว่ามีขายเหมือนแกแต่แกเลิกขายไปเกือบ3ปีแล้วและที่คือสต็ก,เบอร์เกอร์
ซึงแกพูดเองว่าจะไม่ทำแล้วก่อนที่เราจะขาย ร้านเราขายอาหารเป็นสิบๆอย่าง นอกจากสเต็ก,เบอร์เกอร์,เฟรนฟรายนอกนั้นก็ไม่มีอะไรเหมือนแกเลย ตอนนี้เราเครียดมาก เราผิดมากใช่ไหมค่ะ ก่อนหน้านี้แกให้เราทำเค้กให้ลูกแกและก็ให้เงินเรามา200 พอเรารู้จากหลานว่าแกด่าเราแบบนี้เราก็โอนคืนไป แกก็ทักไปถามหลานทันทีว่ามาพูดอะไรกับเรา เราถึงโอนเงินคืนไป หลานไม่ได้ตอบ ทุกคนที่บ้านเราต่างเอือมระอากับแกกันหมด แกก็ทักมาหาเราว่าโอนคืนไปทำไม แต่เราก็ไม่ได้ตอบกลับไปเพราะหมดคำพูด พูดไปก็ทะเลาะกันอีกเรารู้นิดสัยแกดี (อีกอย่างด่าว่าเราขนาดนี้แล้วยังต้องการของที่เราทำให้อีกหรอ)
เราแค่อยากหาที่ระบายมันรู้สึกอึดอัดในใจไปหมดไม่อยากพิมลงเฟสเพราะเดียวจะทะเลาะกันไม่จบไม่สิ้นไม่อยากให้พ่อไม่สบายใจด้วยแค่พี่สาวทะเลาะกับน้องชายแกพ่อก็เครียดแล้วถ้าเราไปทะเลาะอีกก็ไม่รู้เรื่องจะใหญ่โตไปถึงไหนและพ่อจะรับยังไงไหว เราเองก็เคยเป็นโรคซึมเศร้าด้วยไม่อยากกลับไปเป็นแล้วมันทรมารนะ😥