"เป็นคนขยัน อดทน ไม่ทอดธุระ มีวิริยะอุตสาหะ รับผิดชอบต่อหน้าที่ มีวินัย 
มีความตื่นตัว สำรวมระวังอินทรีย์ หักห้ามใจที่จะไม่ไปรับรู้สิ่งที่จะทำให้เกิดอกุศล ไม่ปล่อยให้อกุศลครอบงำ ไม่ปล่อยให้ตนตกอยู่ในความขี้เกียจ ไม่เผลอปล่อยให้ตัวเองเพลินในสุข  จนทำให้จิตใจย่อหย่อน มีความปรารถนาที่จะฝึกฝนตนเอง พัฒนาตนเองอยู่เสมอ"

คุณสมบัติดังกล่าว... ก็น่าจะทำให้เราเป็นคนมีความตื่นรู้ครับ...
ไกลจากถีนะมิทธะ เพราะจิตมีความ active ก็ด้วยความเพียรที่จะฝึกให้เป็นคนมีคุณสมบัติดังกล่าว...

กระผมอยากทราบว่า... ในทางพระพุทธศาสนา พอจะมีหลักธรรมเรื่องใดที่แสดงถึงหรือสอดคล้องกับคุณสมบัติดังกล่าวบ้างครับ
อยากทราบมุมมองจากท่านอื่นครับ ขอบคุณครับ