โดยปกติ จะพูดกับลูกดีมาก พยายามคุยด้วยเหตุผลตลอด ไม่ค่อยถึงขั้นได้ปะทะกัน มากสุดขึ้นเสียงใส่เพื่อเบรคเขา ตามธรรมชาติ ลูกเลี้ยงง่าย ไม่ขี้เเย อารมณ์ดี ยกเว้น เวลาง่วงนอนเเล้วพยายามไฟท์กับตัวเอง แอคทีฟกว่าเดิม พยายามหาโน่นนี่ทำ อ้อนให้พาไปเล่นข้างนอก ตัวเองเล่นอยู่ชั้นบน บอกให้พาลงไปชั้นล่าง พอพาไปข้างล่าง ก็จะอ้อนขึ้นข้างบนอีก เวลาง่วงถ้ารู้ว่า เราจะเลิกเล่นกับเขาเเล้วนะ จะพานอนเเล้ว ลูกจะโยนของ วันนี้ เรากระโดดขึ้นเตียง ลูกอ้อนอยากให้พาลงไปข้างล่าง เราบอก 'ไม่' เสียงเเข็ง เขาตามเราขึ้นมาบนเตียง เรานอนหงาย ลูกเรามายืนตรงหัวเตียง ทำท่าจะเตะเรา เราเอามือกันไว้ จากนั้นเขาโยนตุ๊กตาที่อยู่ใกล้มือใส่หน้าเรา เราโยนใส่หน้าคืนเลย เเววตาเขาประหลาดใจมาก คงจะไม่คิดว่าเเม่จะทำคืน เเต่ไม่ได้โยนเเรงนะคะ ลูกก็โยนตามประสาเด็ก 1 ขวบปลายๆ เราก็ทำซอฟท์ ให้เขารู้ว่า ไม่ใช่เเค่ตัวเองที่ทำกับคนอื่นเป็น คนอื่นทำกลับได้เช่นกัน จากนั้นเขาก็เข้ามาจะตีหน้าเรา ดึงผม เราก็เอามือเราตีกลับไปที่มือเขา ที่เเขน ตีเบาๆนะคะ  จากนั้นก็ตีขาไป1ที เขาก็ร้องเพราะ เราไม่โอ๋ ไม่ปลอบเขา เเต่เราเลือกที่จะสู้ตอบ เขาก็พยายามจะสู้กลับ555 เราเลยลุกขึ้น ดึงเขาขึ้นมานอนบนตัก เเล้วเช็ดน้ำตาน้ำมูกให้ เเล้วก็บอกเขาว่า ทีหลังอย่าตีเเม่นะ ไม่ดี เเม่รักลูกนะ รักเเม่ไหมนิ เขาก็ตอบ รัก เเล้วลูกก็เริ่มหลับตานอนในอ้อมเเขนเรา

ตอนนี้ก็มานั่งเสียใจ เพราะ ไม่ได้ผิดใจกันเเบบนี้บ่อย เเบบที่เห็นเขาร้องไห้จริงจัง 
เราเลือกที่จะไม่โอ๋ เพราะ เขาจะได้ใจ เเละ ไม่ยอมนอนสักที เเละ ประเด็นหลักคือ เวลาเขาทำกับใคร คนอื่นก็ทำคืนได้เช่นกัน 
เป็นเเม่ที่ไม่ยอมลูกเเบบนี้ มันเกินไปไหมคะ ไม่อยากสปอยลูกมาก กลัวเป็นเด็กเอาเเต่ใจ เเละจะเสียคน
เเต่สำหรับเรื่องอื่นเรายอมได้นะคะ เเต่เเค่บางเรื่องเท่านั้น