The inevitable death(ความตายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้)​

จะมีใครไหมที่ก่อนนอนหรือเวลาเครียดบางอย่างจะนึกคิดถึงความตาย​ เราสงสัยว่าตายไปเราจะไปไหน? จะมีแต่ความว่างเปล่าไหม? หรือ​บางที​ ตายไปจะตกนรกหรือเปล่า? เอ๊ะ!? แล้วถ้าคนที่ไม่ได้นับถือศาสนาพุทธ​ ถ้า​ เขาตายไปจะไปไหนคะ?
บางอารมณ์​ความรู้สึก​ของเราตอนอยู่คนเดียวในห้อง​(ขออนุญาต​เสนอความคิด​ ความรู้สึก​ของเรา)​ เราลองจินตนาการ​ถ้าคนในครอบครัวของเราคนนึง​ ไม่อยู่แล้วเราจะใช้ชีวิตอยู่ยังไงต่อไป   บุคคล​ที่กล่าวถึง​ (คนในครอบครัว)​ คนนั้นคือยายของเรา​ ยายจะดูแลเราแทนแม่เรานั่นเอง​ รักมากที่สุด​ กลัวว่าวันนึงเราไม่มีเขาแล้วเราจะทำใจยังไงตอนนี้ก็แก่มากแล้ว​ เรารู้สึกว่ายิ่งเราโตขึ้นมากเท่าไหร่เรายิ่งสูญเสียคนที่รักมากเท่านั้นตลอดระยะเวลาที่โตมาทุกๆการเติบโตเรามักจะสูญเสีย​ ไม่มีเสียงใดๆมาพูดคุยไม่มีกอดใดๆมาคอยซัพพอร์ต​ กลิ่นหอมๆของกับข้าวที่เขาทำ​ เสียงอาบน้ำ​ที่เหมือนปีศาจทุกครั้งเวลายายแปรงฟัน​ ถ้าเกิดวันนึงต้องสูญเสีย​ มีทางไหนบ้างที่จะยอมรับและทืำใจ​ได้ดีที่สุด​ แค่คิดก็ร้องไห้แล้วก็ทรมานแล้วหากไม่มีเขา​ ความตายนี่หน้ากลัวจังเลยเนาะ​ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่​ ไม่รู้อะไรเลย☹️  มาถามคำถามแค่นี้แหละค่ะ​ อาจมาเล่าความรู้สึกเล็กน้อย​ ขอบคุณ​ที่อ่านค่ะ555😅
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่