สวัสดีครับ ตอนนี้ผมเครียดมากๆครับ ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ตอน ม.ต้น ผมคบกับผู้หญิงคนนึง คบมาเรื่อยๆจนจบมัธยม เขาไปเรียนหมอส่วนผม ไปเรียนบริหาร ผมคบกับเขาจนเขาเรียนจบ เขาต้องไปใช้ทุนที่จังหวัดหนึ่งเเถวภาคอีสาน โรงพยาบาลที่เขาอยู่ข่อนข้างห่างจากตัวเมือง ตอนเเรกผมก็ค่อนข้างมั่นใจเรื่อง long distance relationship น่ะ เเต่ไปๆมาาๆปัญหามันก็ทับถมกันเรื่อยๆจนเราทะเลาะกันหนักจนเลิกกัน มันเป็นช่วงที่ตรงกับผมต้องไปเรียนต่อป.โทที่อังกฤษพอดีผมเลยถือโอกาสว่าอยากจะลืมเขาไป เเต่เหตุการณ์ก็ไม่ได้เหมือนที่ผมคิด ผมลองคบหาคน2-3 คนเเต่ทํายังไงผมก็ลืมเขาไม่ได้ ผมเลยบอกเลิกไป ห้าปีผ่านไปผมเรียนจบ ป.โท จริงๆจบตั้งเเต่ 3 ปีเเรก เเต่ผมก็ล่อนๆอยู่อย่างงั้น ทํางานบ้างไรบ้าง พอกลับมาอีกทีผมก็คิดอย่างเดียวเลยว่าอยากเจอเธอเลยไปสอดส่องจากเพื่อนเธอบ้างไรบ้าง เธอเล่นบล็อกทั้งไอจี เฟสผมหมดทุกอย่าง ผมได้ข่าวจากเพื่อนที่ทํางานเธอสมัยอยู่โรงพยาบาลต่างจังหวัด เขาก็บอกว่บหลังจากใช้ทุนเธอไปทํางานอยู่โรงพยาบาลเเห่งหนึ่งในกรุงเทพ ผมเลยตามไปเลยครับ ขับรถไปเลย คือผมคิดถึงเธอมากๆ ผมก็ไปเเอบส่องว่าเธอทํางานอยู่เเผนกไหนอะไรยังไง
ผมเห็นเธออยู่กับเด็ก อายุประมาน4-5 ขวบ ทีเเรกผมนึกว่าเป็นคนไข้ เขาผมเเทบทรุด ตอนที่เด็กคนนั้นเรียกเธอว่า เเม่ โลกเหมือนหยุดหมุนอ่ะครับ ผมตั้งสติ ถึงจะไม่ค่อยมีก็เหอะ วิ่งไปถามพยาบาลว่า เด็กคนนั้นที่อยู่กับคุณหมอ..คือใคร คําตอบของเขาทําผมเเทบเป็นลม (ผมเป็นลมนั่นเเหละครับ) เด็กคนนั้นเป็นลูกเธอนั่นเเหละ ถ้าเด็กอายุราว 4-5 ขวบ ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นลูกผม เเละผมข่อนข้างเชื่อใจว่าเธอไม่ได้มีคนอื่น ผมไม่รู้จะทํายังไง ไม่รู้จะปรึกษาใคร ผมเลยลองสะกดรอยตามเธอหลังจากเลิกงาน เธอพาลูกไปเดินห้าง ผมเลยเดิมตามไป เเล้วไม่รู้ว่าพระเเสงอะไรดนใจ ผมวิ่งไปทักเธอ เธอตกใจมากหน้าเหมือนเห็นผี เด็กผู้หญิงคนนั้นถามเธอว่า เเม่คนคนนี้เป็นใคร ตอนนั้นผมเเทบลมจับ มันเจ็บปวดเเบบบอกไม่ถูก ชื่อลูกตัวเองผมยังไม่รู้ เธออุ้มลูกเเล้ววิ่ง เเต่ผมไม่ได้ตามเธอไปนะครับเพราะเธอคงไม่อยากบอก วันต่อมาผมไปหาเธอที่โรงพยาบาลอีกครั้งเเต่เธอไม่ยอมตอบอะไรผมเลย ผมตัดสินใจถามเธอว่านี่ใช่ลูกของผมหรือเปล่าเเต่เธอ ปฏิเสธ เธอร้องไห้ ผมรู้อยู่เเล้ว เธอโกหกไม่เก่ง ผมบอกผมพร้อมจะรับผิดชอบ ผมยังรักเธอเเต่เธอบอกมันสายไปเเล้ว ผมลองโทรไปถามเพื่อนสนิทเธอ เพื่อนสนิทเธอร้องไห้ เเละขอโทษผมที่ไม่เคยเล่าให้ฟัง เเละ ปิดบังมาตลอด เพื่อนสนิทเธอเล่าว่าเธอพึ่งรู้ว่าท้องตอนที่ผมบินไปอังกฤษเเล้ว เธอไม่ยอมบอกผมเพราะยังโกรธผมอยู่ จึงปิดเป็นความลับมาตั้งนาน ผมไม่รู้จะทํายังไงดีผมอยากให้เธอกลับมาเปิดใจกับผม เพื่อนเธอก็บอกว่ากลังจากที่ผมไปอังกฤษเธอไม่เคยคบใครเลย เเละยังรักผมลึกๆอยู่ ผมควรทําอย่างไรดี ผมอยากให้ลูกรู้ว่าผมคือพ่อของเขานะครับ ช่วยผมทีนะครับ
กลับมาจากเมืองนอก พึ่งรู้ว่าเเฟนเก่ามีลูกกับเรา
ผมเห็นเธออยู่กับเด็ก อายุประมาน4-5 ขวบ ทีเเรกผมนึกว่าเป็นคนไข้ เขาผมเเทบทรุด ตอนที่เด็กคนนั้นเรียกเธอว่า เเม่ โลกเหมือนหยุดหมุนอ่ะครับ ผมตั้งสติ ถึงจะไม่ค่อยมีก็เหอะ วิ่งไปถามพยาบาลว่า เด็กคนนั้นที่อยู่กับคุณหมอ..คือใคร คําตอบของเขาทําผมเเทบเป็นลม (ผมเป็นลมนั่นเเหละครับ) เด็กคนนั้นเป็นลูกเธอนั่นเเหละ ถ้าเด็กอายุราว 4-5 ขวบ ผมค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นลูกผม เเละผมข่อนข้างเชื่อใจว่าเธอไม่ได้มีคนอื่น ผมไม่รู้จะทํายังไง ไม่รู้จะปรึกษาใคร ผมเลยลองสะกดรอยตามเธอหลังจากเลิกงาน เธอพาลูกไปเดินห้าง ผมเลยเดิมตามไป เเล้วไม่รู้ว่าพระเเสงอะไรดนใจ ผมวิ่งไปทักเธอ เธอตกใจมากหน้าเหมือนเห็นผี เด็กผู้หญิงคนนั้นถามเธอว่า เเม่คนคนนี้เป็นใคร ตอนนั้นผมเเทบลมจับ มันเจ็บปวดเเบบบอกไม่ถูก ชื่อลูกตัวเองผมยังไม่รู้ เธออุ้มลูกเเล้ววิ่ง เเต่ผมไม่ได้ตามเธอไปนะครับเพราะเธอคงไม่อยากบอก วันต่อมาผมไปหาเธอที่โรงพยาบาลอีกครั้งเเต่เธอไม่ยอมตอบอะไรผมเลย ผมตัดสินใจถามเธอว่านี่ใช่ลูกของผมหรือเปล่าเเต่เธอ ปฏิเสธ เธอร้องไห้ ผมรู้อยู่เเล้ว เธอโกหกไม่เก่ง ผมบอกผมพร้อมจะรับผิดชอบ ผมยังรักเธอเเต่เธอบอกมันสายไปเเล้ว ผมลองโทรไปถามเพื่อนสนิทเธอ เพื่อนสนิทเธอร้องไห้ เเละขอโทษผมที่ไม่เคยเล่าให้ฟัง เเละ ปิดบังมาตลอด เพื่อนสนิทเธอเล่าว่าเธอพึ่งรู้ว่าท้องตอนที่ผมบินไปอังกฤษเเล้ว เธอไม่ยอมบอกผมเพราะยังโกรธผมอยู่ จึงปิดเป็นความลับมาตั้งนาน ผมไม่รู้จะทํายังไงดีผมอยากให้เธอกลับมาเปิดใจกับผม เพื่อนเธอก็บอกว่ากลังจากที่ผมไปอังกฤษเธอไม่เคยคบใครเลย เเละยังรักผมลึกๆอยู่ ผมควรทําอย่างไรดี ผมอยากให้ลูกรู้ว่าผมคือพ่อของเขานะครับ ช่วยผมทีนะครับ