สวัสดีครับ...เริ่มจากผมเเละเเฟนเก่าคนนี้เราคบกับมาจะเข้า2ปีล่ะครับ เราทำงานอยู่คนล่ะจังหวัดเธออยู่กรุงเทพ ส่วนผมทำงานอยู่ที่สัตหีบ ในวันไกล้ครบรอบผมเริ่มผู้สึกแปลกๆเวลาผมโทรหาเขามักจะเล่นโทรศัพท์โดยไม่สนใจที่จะคุยกับผมจนเป็นเหตุให้ผมทะเลาะกันบ่อยในช่วงหลังก่อนจะเลิก  ผมเลยขอรหัสเขามาเล่นเพื่อหายสงสัยว่าเขาได้เเอบคุยกับใครไหม เเต่ผมไม่ได้บังครับว่าเธอต้องให้รหัสผมด้วยความเต็มใจ หลังจากนั้นผมก็สังเกตุเธออยู่หลายวันก็ยังคงเป็นเหมือนเดิมทุกครั้งที่คุยกัน จนผมเริ่มเอะใจเลยถามไปตรงๆว่าได้แอบคุยกับใครรึป่าว เธอก็ตอบมาว่าคุยกับหัวหน้าบ้างคุยกับพี่กับน้องบ้าง  หลายวันผ่านมามันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆคุยเเชทเวลาผมโทรหาจนผมทนไม่ไหวจะต้องรู้ให้ได้ว่าเธอคุยกับใคร ผมเลยได้ตัดสินใจพยายามเข้า ig เธอที่ผูกมัดไว้กับเฟช เเต่ก็เข้าไม่ได้เพราะเธอตั้งรหัสผ่าน2ชั้นไว้ ผมเลยโทรหาเธอที่จะขอรหัสที่ส่งไปให้เธอ เเต่เธอกลับหงุดหงิดใส่ผมอย่างเเรง ผมเลยถามเธอออกไปว่าแอบคุยกับคนอื่นใช่ไหมผมเค้นถามเธออยู่นาน จนเธอยอมพูดกับผมว่าเธอแอบคุยกับคนอื่นจริงเเละผมได้ถามต่อเธอว่าช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่าคนนั้นคือใครใช่คนที่ผมคิดไหมเพราะก่อนที่ผมจะพยายามเข้า ig เธอนั้นผมได้เข้าไปส่อง ig เธอมา  สรุปเเล้วก็ใช่คนที่ผมคิดจริง ชายคนนั้นคือเด็กฝึกงานที่อยู่คนล่ะสาขากับเธอ ตอนนั้นความรู้สึกผมดิ่งสุดๆหลากหลายอารมณ์ในวินาทีนั้นไม่เคยคิดว่าคนที่ผมรักจะทำเเบบนี้กับผม ไม่กี่วันผมได้ลางานเเละตัดสินใจที่จะไปคุยต่อหน้าให้รู้เรื่องเพราะตั้งเเต่วันที่รู้ความจริงก็ไม่ได้ติดต่อกัน ผมเดินทางจากสัตหีบไปกรุงเทพไปถึงในช่วงสายๆซึ่งวันนั้นเป็นวันหยุดของเธอ  พอไปถึงผมได้ถามทุกอยากที่ผมค้างคาใจเเต่ผมไม่ได้คำตอบจากเธอสักคำ เธอพูดเพียงเเค่ว่าผมมาทำไม ครั้งเเรกที่ผมได้ยินคำนี้ผมไม่รู้จะไปต่อยังไง ผมพยายามถามเธออยู่นานเเต่เธอก็ไม่สนใจเอาเเต่เล่นโทรศัพท์คุยกับน้องฝึกงานคนนั้น ผมพยายามอยู่ค่อนวันจนเธอเริ่มคุยกับผมจนปรับความเข้าใจกันได้ ด้วยความที่ยังรักเธอผมจึงเลือกที่จะให้โอกาสเธอเเละเลือกที่จะลืมเรื่องครั้งนี้ที่เป็นครั้งเเรกไป เธอบอกกับผมว่าเธอจะเลิกติดต่อกับเด็กคนนั้น พอถึงตอนเย็นเราออกไปเดินตลาดด้วยกันก่อนกลับห้องผมเเยกกับเธอเพื่อที่จะซื้อของ พอถึงห้องผมเลือกที่จะขอดูเเชทเธอที่คุยกับเด็กคนนั้น ปรากฏว่าผมเห็นเเชทล่าสุดที่คุยกันเธอบอกกับเด็กคนนั้นว่าเธอมาเดินตลาดคนเดียว เราทั้งคู่จึงเริ่มทะเลาะกันอีก (เราทะเลาะกันจนพัดลมพังเพราะพยายามจะจับเเขนผมผมเลยสบัดมือตัวเองโดนพัดลมพัง พอผมเริ่มอารมณ์เย็นเหตุการสงบลง เธอก็หลับไปส่วนตัวผมที่นอนไม่หลับก็ต้องเอากระดาษมานั่งพัดไล่ยุงเเละก็กลัวเธอร้อน 555+ ตลกดีว่าไหม เเต่ก็นั่นเเหละครับความดีเเลกความรักไม่ได้ )ผมเลือกที่จะกลับเเต่เธอก็รั้งผมไว้เเละบอกว่าขอเวลาที่จะเคลียร์กับเด็กคนนั้นเอง พอตื่นเช้ามาเธอก็อาบน้ำไปทำงานปกติส่วนผมก็จะกลับไปทำงานต่อที่สัตหีบ ก่อนเธอไปทำงานเธอได้มากอดผมเเล้วทำหน้ารู้สึกผิดเเละไม่อยากให้ผมกลับ เธอได้พูดกับผมว่า "ถ้ารักเธอรักเค้าเธอก็อยู่ได้ไหม ถ้าไม่รักเเล้วก็ไม่เป็นไหร่เค้าเข้าใจ" พอผมได้ยินทำนี้ก็ให้คิดอยู่สักพัก เเล้วตอบเธอไปว่าขอคิดดูก่อน เเละนั่นเเหละครับผมเลิอกที่จะอยู่ต่ออีก1วัน (เเต่นั่นล่ะครับผมคิดผิดที่อยู่ต่อ) พอสายๆ ผมได้เข้าไปดูเเชทที่เค้าคุยกัน เเต่ผมต้องไปเจอกับสิ่งที่เขาทำกับความไว้ใจเเละโอกาสที่ผมให้ไปผมเสียใจมากกับสิ่งที่เธอทำกับความรู้สึกของผม เธอบอกว่ากับเด็กคนนั่นว่า "เขาเลือกเธอนะ " ผมรู้ทั้งเสียใจทั้งรู้สึกเเค้น สุดท้ายเธอก็เลือกเด็กฝึกงานคนนั้น นับตั้งเเต่วันนั้นเราก็เลิกติดต่อกัน จนมาวันหนึ่งเธอได้ทักมาหาผมเพื่อจะขอคืนดีเพราะไปกับเด็กคนนั้นไม่รอดสารภาพผิดทุกอย่างขอโทษที่ทำไปเเละเธอยังถามว่า "ผมยังรักเธออยู่ไหม" ผมเลยลองคุยกับเธอประมาณ 1เดือน กว่าๆเเต่ระหว่างที่คุยเธอทำตัวปกติคอยบอกรักผมตลอดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเเละคราวนี้เป็นผมเองที่เลือกที่จะถอยออกมาเพราะเหตุการณ์เก่าๆมันยังคงวนเวียนอยู่ในหัว เเละสุดท้ายหลังจากที่ผมถอยออกมาเธอก็กลับไปคบกับเด็กคนนั้นเหมือนเดิม ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ!!