เห็นด้วยที่เลิกคุย คือขนาดภาษาตัวเองยังไม่พิถีพิถัน
อย่างอื่นก็คงชุ่ย ๆ ด้วย
พิมพ์ผิดโดยไม่ตั้งใจต่างกับตั้งใจใช้ภาษาวิบัตินะ ดูออก

ยิ่งจขกท. บอกว่าคุยก็ไม่รู้เรื่อง ถามว่าไปไหนมาตอบสามวาสองศอก
คุยด้วยนาน ๆ ปวดหัวตาย แล้วคนประเภทนี้ฝึกยากด้วย เราก็เจอ

แต่ละคนมีรสนิยม ความชอบ แตกต่างกันไปครับ
ไม่มีใครไปตีค่ารสนิยมความชอบใครได้
ค่าของใครก็ค่าของคนนั้น หรือไม่ต้องกำหนดเป็นค่าก็ได้
ตราบเท่าที่รสนิยม ความชอบ นั้นไม่ไปเบียดเบียนใคร หรือไม่ผิดกฎหมายหรือศีลธรรม

การไปตีค่ารสนิยมคนอื่นต่างหาก ที่น่า.....

การมีลักษณะนิสัยอย่านึง หรือการกระทำอย่างนึง
อาจมองได้ไปถึงแนวคิด ทัศนคติ และอีกหลายอย่าง

เคยมีโอกาสได้คุยกันกับน้องคนนึง
เวลาคำพิมพ์คำที่เค้าไม่แน่ใจส่งมา เค้าจะคอยถามตลอดว่าพิมพ์ถูกหรือเปล่า
หรือพิมพ์แบบไหน แบบนี้... หรือแบบนี้....
หรือบางทีเค้าไม่รู้ตัวเลย ผมก็จะพิมพ์แก้ไปให้
(ผมไม่ได้รู้คำที่ถูกต้องทุกคำ บางคำก็ถามอากู๋เอา)
ซึ่งเค้าก็จะรีบแก้ ไม่มีท่าทางรำคาญอะไรเลย
แล้วจากคำที่เค้ารู้แล้วนั้น ถ้ามีโอกาสพิมพ์อีก เค้าจะไม่ผิดอีกเลย

เสียดายที่คุณเลิกคุยไปแล้ว
ไม่แน่ใจว่าเคยลองบอก สอน แนะนำ เค้าไปบ้างหรือเปล่า
ถ้าเคยแล้ว...ไม่รู้ว่าผลเป็นอย่างไร ถึงได้เลิกคุย

ถ้ายังไม่เคย...ก็...อาจจะด่วนตัดสินใจเร็วไปนิดนึง