ถ้าเป็นความรักที่แท้จริง จากพ่อแม่ไปสู่ลูก นั้นพอเข้าใจชัดเจน เช่น

 - ไม่หวังสิ่งตอบแทน
 - สอนให้พึ่งพาตัวเองให้เร็วที่สุด
 - ไม่ครอบครอง ให้เขามีชีวิตของเขา
 - เห็นเขาได้ดี ก็มีความสุข
 - ยอมโดนลูกเกลียดได้ ถ้าสิ่งที่เราให้ทำนั้นดีกับเขาอย่างแท้จริง

     เป็นต้น...

แต่ถ้ากับ คู่รัก มันควรจะเป็นแบบไหน จะเหมือนกันพ่อแม่สู่ลูกหรือไม่

 - หวังสิ่งตอบแทน ได้หรือไม่ รักเขา ก็อยากถูกรักกลับ หรือควรจะให้โดยไม่หวัง
      เพราะในความเป็นจริง แต่ละคนก็จะถนัดกันคนละอย่าง มันจะเติมเต็มกันได้ อันนี้ก็เรียกตอบแทนไหม

 - เราควรจะ อยากครอบครอง เป็นของเราคนเดียวไหม หรือต่างคนก็มีชีวิตเป็นของตัวเอง
   แบบว่า มีระยะห่าง เช่น ต่างคนต่างมีสเน่ห์ ที่เป็นที่ต้องการ แยกจากกันเมื่อไรก็ได้ แต่ก็ไม่ไป เป็นต้น

 - หรือ แบบไหนก็ได้ ที่ทั้งคู่มีความสุข 

 - หรือ รักที่แท้จริงไม่มีอยู่จริง เหมือนกับสัตว์โลกทั้งหลาย ที่ไม่ได้จำเป็นจะต้องอยู่กับคู่มันตลอด
   หน้าที่ของทุกตัว คือสืบทอดDNAของตัวเองต่อไป อาจจะช่วยกันเลี้ยงจนกว่าลูกจะช่วยตัวเองได้ (เพื่อDNAตัวเอง)

- หรือ มันควรจะเหมือนลิง มีตัวผู้จ่าฝูงตัวเดียว สู้ชนะ เอาตัวเมียไปทั้งฝูง

---

คือ คำถามนี้ มันน่าจะกว้างเกินเรื่องความรัก อาจจะปนไปถึง จิตวิทยา หรือ Animal behaviral หรือ ปรัชญา เลยด้วยซ้ำ
ถ้าผมไม่ทราบคำตอบ มันทำให้วางแผนชีวิตไม่ถูกเลยเหมือนกัน(ในด้านนี้)
ตอนนี้ผมตอบคำถามไม่ได้ อยากได้ความเห็น หรือถ้ามีแหล่งอ้างอิง คีย์เวิร์ด ให้ไปศึกษาต่อก็ยินดีครับ