ตั้งแต่เล็กจนโตเป็นคนที่ไม่ค่อยได้รับความซัพพอร์ตจากครอบครัวเท่าไร่นอกจากการเรียนเป็นความอยากได้อยากมีเหมือนคนอื่นเลยไม่เคยได้พอโตมาในช่วงใช้ชีวิตวัยรุ่นตอนต้นๆก็ไม่เคยได้รับ ความซัพพอร์ตจากตรงนั้นเลยไม่ว่าจะเป็นสิ่งของหรือที่ปรึกษามันเป็นความอยู่ในช่วงที่ยากลำบากนะอยากทำอะไรแต่ไม่มีต้นทุนไงเลยเวลามีเรื่องอะไรไม่สบายใจส่วนมากไม่ค่อยจะปรึกษาได้เลย
จนทำให้บางทีจนคิดไปเองว่าเรากำลังอยู่ในโลกที่ไม่มีใครเลยหรอ
ถ้าวันใดผมมีลูกหรือครอบครัว
แน่นอนที่จะซัพพอร์ตเขาอย่างเต็มที่
ไม่อยากให้เขาโตมาที่มีความคิดแบบผม เขาจะต้องไม่ได้รู้สึกโดดเดี่ยวเมื่อเขาโตเป็นผู้ใหญ่