ตอนนี้ทำงาน ใช้ชีวิตอยู่กับแฟนในหอพัก
((ส่วนตัวเป็นคนหนี้สินเยอะ กยศ เอย หนี้ผ่อนของเอย คือก็มีภาระ )) แต่ค่อนข้างเป็นคนมีใไฟในการทำงานอยู่ ส่วนตัวรู้สึกว่าโชคดีอย่างนึงที่ไม่ต้องออกไปทำงานเหมือนชาวบ้านเขา ทำงานหน้าคอม ช่วงสายๆเย็นๆก็ว่างไปหาอะไรกิน ระหว่างวันทำงานก็มีอู้ได้บิดขี้เกียจไม่มีใครมาด่ามาว่า เงินเดินรายรับไม่ได้เยอะมาก แต่อยู่ได้ ยิงทำมากยิ่งวิ่งหางานมากก็ยิ่งมีเงินเพิ่มขึ้นเยอะ //
แต่เราเป็นคนมีแฟน ก็ให้เวลาแฟนมากกว่าทุกอย่าง ให้เขาสำคัญกว่าทุกอย่าง จะครอบครัว งานหรืออื่นๆ แฟนจะมาก่อนทั้งนั้น ไม่เคยพูดหรือบ่นอะไรเลย มีแต่จะยอมทุกอย่าง แต่แฟนเราไม่เคยอยากให้เราทำงานเต็มที่เลย จะคอยถามว่าเสร็จยังๆ เราเองทั้งกดดัน ว่าจะไม่มีงานส่ง ทั้งจะไม่มีเวลาให้เขา ((ลืมบอกเราทำงานกราฟิกที่เป็นงานใช้ความคิด ซึ่งอารมณ์ความคิดมีผลกับการทำงานจริงๆ)) หากเราไม่มีเวลาให้เขาก็มีแนวโน้มเหงาและจะเริ่มเบื่อเรา และเปลี่ยนไป ทุกวันนี้เราพูดจริงๆว่าเราเอาใจเขาทุกอย่าง การกิน การซื้อของ อะไรต่างๆนา เราแฮปปี้ที่เขาได้กินอยู่ดี นอนหลับสบาย //
ในขณะเดียวกันเราก็ไม่ได้สนใจตัวเองเลยจริงๆ จะอะไรก็ยอมได้ไม่สนใจว่าตัวเองจะเป็นยังไง มีหนี้สิน xxx,xxx แล้วก็ตาม อยากให้เขามีหน้าที่แค่เรียน กับพักผ่อน //
ถ้าถามว่าทำไมยังอยู่กับเขาหรืออะไรแบบนี้ คือเราคบกันพ่อแม่ของเขารู้ เขาก็อยากให้เราเป็นคนดูแลลูกของเขา เขาไว้ใจเรา และดูแลเราดีเหมือนคนในครอบครัว ไม่กีดกัน แล้วก็หลายๆอย่างเขาดีกับเรามากๆ และกับแฟนเราก็มีความหวังว่าเขาจะนึกถึงเรามากขึ้น ฮีลใจเราบ้าง แต่เหมือนตอนนี้ทุกอย่างเราต้องทำทุกอย่างไปพร้อมๆกัน และรู้สึกอะไรก็ต้องจัดการความรู้สึกเอาเอง แฟนเราไม่ใช่คนไม่ดีแบบนั้นนะ แต่เรารู้สึกว่าเขาไม่ค่อยใส่ใจเราแบบที่เราใส่ใจเขา แต่เราก็พูดคุยกันบ่อยแล้ว แต่ก็ไม่ช่วยให้เขาซัพพอร์ตใจเราบ้างเลย และย้อนขึ้นกลับไปตรงที่เราทำงาน กดดันทั้ง 2 ทาง เรามีหลายอย่างต้องรับผิดชอบ ((หนี้สินมันตามหลอกหลอนเราอยูาตลอดเวลาจริงๆนะ )) เราทำได้แค่ใช้ชีวิตแบบนี้วนต่อไปเรื่อยๆ หาทางออกที่ดีไม่ได้สักที เราล้าไปหมด ทั้งร่างกายจิตใจ ดรอปลงไปมากๆ 😞