ยาวหน่อยนะครับ อึดอัดมาหลายปี คราวนี้ถึงขนาดต้องสมัครพันธุ์ทิพย์เพื่อมาขอคำปรึกษา
คนแรก เป็นพี่สาว อายุ 39 ปี (ห่างกับผมแค่ 2 ปี)
เขาทำงานหนักมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงโควิด บริษัทปลดพนักงานออก
ทำให้คนที่เหลือต้องรับผิดชอบงานมากกว่าเดิม
แถมต้องรับแรงกดดันจากเจ้านาย (ผู้หญิง) พอสมควร
จนไม่มีเวลาให้ลูกของเขาเอง และไม่มีเวลาให้แม่
วันนึงแทบไม่เจอหน้าแม่เลย เพราะแม่ออกจากบ้านแต่เช้ามืด กลับมาตอนเย็น
แต่เธอออกสาย กลับบ้านดี 1 ดีสองทุกวัน อยู่ที่ออฟฟิสนั่นแหละ
เธอกลับมาเจอหน้าลูกนี่น้อยมาก กลับมาลูกก็นอนแล้ว
ตอนเช้าก็คุณยายไปส่งที่โรงเรียน เพราะเธอตื่นไม่ไหว ส่วนสามีเธออยู่คนละที่
เป็นมาหลายปีแล้ว
ผมทำงานอยู่ต่างจังหวัด กลับบ้านทุกเดือน แต่ช่วงโควิดนี้นานๆได้กลับที ต้องดูสถานการณ์
ทำได้แค่โทรหาแม่ทุกอาทิตย์
จากความเครียดที่พี่สาว เจอในที่ทำงาน ทำให้บ่อยครั้ง ส่งผ่านอารมณ์นั้นมาระบายกับคนในครอบครัว
เช่น เวลาแม่ (อายุ 60 แล้ว) หย่ากับพ่อมานานแล้ว บ่อยครั้งท่านจะรู้สึกเหงา เหมือนอยู่บ้านตัวคนเดียว
ต้องการให้เขามีเวลาให้แม่ ให้ลูกของเธอเองบ้าง อย่างน้อยก็อาทิตย์ละครั้ง
อยู่บ้านเดียวกัน แต่แทบไม่เจอหน้ากันเลย เลยมีการร้องขอด้วยคำพูด
หรือบางทีแม่พิมพ์ข้อความไปถาม บางทีแค่ถามว่า วันนี้กลับบ้านกี่โมง (แค่นั้น)
แต่เธอพิมพ์ตอบกลับมาประมาณประชดประชัน
"เสียใจมากไหมที่มีลูกแบบนี้ ที่ลูกไม่มีเวลาให้
หรือให้เธอออกจากบ้านเลยไหมงานก็เครียดพออยู่แล้ว โดนแรงกดดันจากที่ทำงาน
ต้องมาเจอแรงกดดันจากที่บ้านอีก อยากจะตายๆ ไปซะพ้นๆ ฯลฯ"
ผมอ่านดูแล้วเข้าใจเลยว่าเธอเครียด พอเจออะไรสะกิดนิดหน่อย เธอจะระเบิดออกมา
ระเบิดกับเจ้านายไม่ได้อยู่แล้ว ระเบิดกับเพื่อนน้อยมาก คนที่โดนเลยมักเป็นคนในครอบครัว
และมักจะเป็นแม่
และแม่เป็นคนที่คิดมาก โทรมาร้องไห้ระบายกับผมประจำ ว่าทำไมต้องพูดกับแม่แบบนี้
พูดกับแม่ดีๆก็ได้ ผมก็ทำได้แค่รับฟัง และให้กำลังใจแม่
------------------------------------------------
และพอผมทราบเรื่อง ก็จะพิมพ์ไปบอก ให้คุยกับแม่บ้าง ให้เวลากับท่านบ้าง
เธอก็ตอบแค่ "อืม" แต่เธอจะไปลงกับแม่อีกรอบ พูดจาประชดประชันแบบข้างบนนั่นแหละ
เป็นคนประเภทที่ว่า คนหัวแข็ง คนในบ้านไม่สามารถเตือนอะไร กับเธอได้
พูดดี ก็เหมือนเดิม พูดประชด หรือด่ายิ่งแล้วใหญ่
------------------------------------------------
ครอบครัวเราอยู่กับปัญหานี้มาน่าจะประมาณปีที่ 10
เป็นมาเรื่อยๆ หนักบ้าง เบาบ้าง แล้วแต่ช่วง
แต่ช่วงโควิดนี่ ยิ่งหนักกว่าเดิม
ผมรักผู้หญิงคนนี้ทั้งสองคนมาก (ทั้งแม่ ทั้งพี่สาว)
อยากขอคำแนะนำ เพื่อหาวิธีแก้ปัญหา ความเครียดของทั้งคู่
(ซึ่งผมก็เครียดไปด้วย) แก้ปัญหาก่อนที่มันจะบานปลายไปมากกว่านี้
กลัวใครคนใดคนหนึ่ง คิดสั้นไปก่อน
- มีวิธีพูด หรือจัดการกับพี่สาวที่บ้างาน และเครียดกับงานมาก จนไม่มีเวลาให้ครอบครัวมั้ย
(คิดแบบตรรกะ ก็รู้จักแบ่งเวลาสิ แต่เราจะพูดหรือจะจัดการกับคนที่มีนิสัยแบบนี้ยังไง หรือรับมือยังไง)
- หรือควรพาพี่สาวไปพบจิตแพทย์ เพราะเธออาจจะมีความเครียดสะสม
ถ้าจะพาไป มีวิธีการยังไงที่จะพาไปได้บ้าง (ถามคนที่เคยพาคนในบ้านไปครับ)
- หรือควรพาแม่ ไปพบจิตแพทย์ด้วย เพราะท่านก็น่าจะมีความเครียดความซึมเศร้าสะสม
เพราะชีวิตท่านก็ผ่านความผิดหวัง เสียใจมาพอสมควร
จะจัดการกับความเครียดของคนในครอบครัวยังไงดี
คนแรก เป็นพี่สาว อายุ 39 ปี (ห่างกับผมแค่ 2 ปี)
เขาทำงานหนักมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงโควิด บริษัทปลดพนักงานออก
ทำให้คนที่เหลือต้องรับผิดชอบงานมากกว่าเดิม
แถมต้องรับแรงกดดันจากเจ้านาย (ผู้หญิง) พอสมควร
จนไม่มีเวลาให้ลูกของเขาเอง และไม่มีเวลาให้แม่
วันนึงแทบไม่เจอหน้าแม่เลย เพราะแม่ออกจากบ้านแต่เช้ามืด กลับมาตอนเย็น
แต่เธอออกสาย กลับบ้านดี 1 ดีสองทุกวัน อยู่ที่ออฟฟิสนั่นแหละ
เธอกลับมาเจอหน้าลูกนี่น้อยมาก กลับมาลูกก็นอนแล้ว
ตอนเช้าก็คุณยายไปส่งที่โรงเรียน เพราะเธอตื่นไม่ไหว ส่วนสามีเธออยู่คนละที่
เป็นมาหลายปีแล้ว
ผมทำงานอยู่ต่างจังหวัด กลับบ้านทุกเดือน แต่ช่วงโควิดนี้นานๆได้กลับที ต้องดูสถานการณ์
ทำได้แค่โทรหาแม่ทุกอาทิตย์
จากความเครียดที่พี่สาว เจอในที่ทำงาน ทำให้บ่อยครั้ง ส่งผ่านอารมณ์นั้นมาระบายกับคนในครอบครัว
เช่น เวลาแม่ (อายุ 60 แล้ว) หย่ากับพ่อมานานแล้ว บ่อยครั้งท่านจะรู้สึกเหงา เหมือนอยู่บ้านตัวคนเดียว
ต้องการให้เขามีเวลาให้แม่ ให้ลูกของเธอเองบ้าง อย่างน้อยก็อาทิตย์ละครั้ง
อยู่บ้านเดียวกัน แต่แทบไม่เจอหน้ากันเลย เลยมีการร้องขอด้วยคำพูด
หรือบางทีแม่พิมพ์ข้อความไปถาม บางทีแค่ถามว่า วันนี้กลับบ้านกี่โมง (แค่นั้น)
แต่เธอพิมพ์ตอบกลับมาประมาณประชดประชัน
"เสียใจมากไหมที่มีลูกแบบนี้ ที่ลูกไม่มีเวลาให้
หรือให้เธอออกจากบ้านเลยไหมงานก็เครียดพออยู่แล้ว โดนแรงกดดันจากที่ทำงาน
ต้องมาเจอแรงกดดันจากที่บ้านอีก อยากจะตายๆ ไปซะพ้นๆ ฯลฯ"
ผมอ่านดูแล้วเข้าใจเลยว่าเธอเครียด พอเจออะไรสะกิดนิดหน่อย เธอจะระเบิดออกมา
ระเบิดกับเจ้านายไม่ได้อยู่แล้ว ระเบิดกับเพื่อนน้อยมาก คนที่โดนเลยมักเป็นคนในครอบครัว
และมักจะเป็นแม่
และแม่เป็นคนที่คิดมาก โทรมาร้องไห้ระบายกับผมประจำ ว่าทำไมต้องพูดกับแม่แบบนี้
พูดกับแม่ดีๆก็ได้ ผมก็ทำได้แค่รับฟัง และให้กำลังใจแม่
------------------------------------------------
และพอผมทราบเรื่อง ก็จะพิมพ์ไปบอก ให้คุยกับแม่บ้าง ให้เวลากับท่านบ้าง
เธอก็ตอบแค่ "อืม" แต่เธอจะไปลงกับแม่อีกรอบ พูดจาประชดประชันแบบข้างบนนั่นแหละ
เป็นคนประเภทที่ว่า คนหัวแข็ง คนในบ้านไม่สามารถเตือนอะไร กับเธอได้
พูดดี ก็เหมือนเดิม พูดประชด หรือด่ายิ่งแล้วใหญ่
------------------------------------------------
ครอบครัวเราอยู่กับปัญหานี้มาน่าจะประมาณปีที่ 10
เป็นมาเรื่อยๆ หนักบ้าง เบาบ้าง แล้วแต่ช่วง
แต่ช่วงโควิดนี่ ยิ่งหนักกว่าเดิม
ผมรักผู้หญิงคนนี้ทั้งสองคนมาก (ทั้งแม่ ทั้งพี่สาว)
อยากขอคำแนะนำ เพื่อหาวิธีแก้ปัญหา ความเครียดของทั้งคู่
(ซึ่งผมก็เครียดไปด้วย) แก้ปัญหาก่อนที่มันจะบานปลายไปมากกว่านี้
กลัวใครคนใดคนหนึ่ง คิดสั้นไปก่อน
- มีวิธีพูด หรือจัดการกับพี่สาวที่บ้างาน และเครียดกับงานมาก จนไม่มีเวลาให้ครอบครัวมั้ย
(คิดแบบตรรกะ ก็รู้จักแบ่งเวลาสิ แต่เราจะพูดหรือจะจัดการกับคนที่มีนิสัยแบบนี้ยังไง หรือรับมือยังไง)
- หรือควรพาพี่สาวไปพบจิตแพทย์ เพราะเธออาจจะมีความเครียดสะสม
ถ้าจะพาไป มีวิธีการยังไงที่จะพาไปได้บ้าง (ถามคนที่เคยพาคนในบ้านไปครับ)
- หรือควรพาแม่ ไปพบจิตแพทย์ด้วย เพราะท่านก็น่าจะมีความเครียดความซึมเศร้าสะสม
เพราะชีวิตท่านก็ผ่านความผิดหวัง เสียใจมาพอสมควร