คือเราอายุก็เด็กจบใหม่อ่ะเนอะ แต่แบบเราผ่านอะไรมาเยอะมาก ทำงานหาเงินจนมีรถ มีเงิน แต่จากสถานการณ์โควิด ทำให้รายได้เสริมที่เป็นแหล่งเงินหลักเราหายไปเลย ครึ่งต่อครึ่ง คือขายของออนไลน์ค่ะ เสื้อผ้าส่งเนี่ยแหละ ยอดมันตกลงจนเรามีรายได้ที่น้อยลงมาก กลายเป็นเงินเดือนเท่าเด็กจบใหม่เลย 18k (เรามีงานประจำค่ะ) แล้วจากที่เราเช่าบ้าน ก็ไม่ได้ใหญ่โตนะคะ หลังเล็กๆ ส่วนนึงก็ไว้เก็บของที่จะขาย และก็จอดรถ เราไปต่อไม่ไหวเลยต้องย้ายไปเช่าห้องเล็กๆ เราไม่ได้ติดต่อที่บ้านเลย เพราะมีปัญหากัน เพราะฉะนั้นเราไม่ถือว่าเป็นคนมีครอบครัว ตัวคนเดียวเลยค่ะ
ตอนนี้เราท้อใจมากค่ะ อยากร้องไห้ทุกวัน สงสารแมวมาก จากมีที่วิ่งเล่นใหญ่โต กลายเป็นห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ตัวเราอ่ะไม่เท่าไหร่ แต่สงสารแมว เขาเอาแต่นอน ไม่ค่อยได้เล่นเลย นอนอ้วนอย่างเดียว สงสารตัวเองที่แบบเคยมีเงิน เคยทำงานสนุกกว่านี้ ใช้ชีวิต แพคของ คุยกับลูกค้า กลายเป็นว่าเรารู้สึกแย่ เฟล ตกต่ำทางจิตใจมากๆ ความจริงก็ไม่ได้รังเกียจอะไรกับชีวิตแบบนี้นะคะ คนมีขึ้นก็มีลง แต่มันเสียใจค่ะ แบบควรจะฮีลตัวเอง กอบกู้ความรู้สึกตัวเองยังไงดีคะ 

คืออย่าเพิ่งแซะจิกกัดอะไรนะคะ อยากได้กำลังใจจริงๆ