เรื่องที่ผมจะเล่ามันจะยาวหน่อยนะครับใครอ่านจนจบก็ขอขอบคุณมากเลยครับ
ย้อนไปก่อนผมเกิด พ่อกับแม่ผมซื้อตุ๊กตาลิงตัวนึงมาแล้วเอามาซ้อมเลี้ยงลูกก่อนที่ผมจะเกิดแล้วก็มีตุ๊กตาหมีตัวเล็กอีก2ตัว แล้วพอผมเกิดผมก็อยู่กับตุ๊กตา3ตัวนั้นมาตลอดแต่ผมรักตัวลิงมากที่สุด จริงๆก็รักทุกตัวแหละ
หลังจากนั้นหลายปีพ่อกับแม่ผมก็เลิกกัน พ่อก็อยู่บ้านเดิมที่พ่ออยู่ส่วนผมก็ไปอยู่บ้านยายของผม อยู่กับยาย ตา แม่ แล้วก็น้า พ่อผมก็ให้ผมเอาตุ๊กตาทั้ง3ตัวนั้นไปด้วย เสาร์ อาทิตย์พ่อผมก็จะมารับผมไปที่บ้านไปค้างคืนนึง ถึงพ่อกับเเม่จะเลิกกันแต่ผมก็ดีใจที่ยังได้เจอพ่ออยู่ พ่อผมก็มีลูกเพิ่มอีก2คนเป็นน้องคนละแม่กับผม ผมมีความสุขนะที่ได้เล่นกับน้องผมรู้สึกไม่เหงาแล้วก็สนุกมากด้วย
มาที่เรื่องตุ๊กตากันดีกว่า
ข้างเตียงผมจะมีกล่องใส่ของอยู่ผมก็จะใส่ตุ๊กตาทุกตัวที่มีไว้ในนั้น บางทีก็เอาออกมานอนด้วยบ้างเวลาเอาออกมาผมก็จะเอาออกมานอนด้วยทุกตัว แต่ส่วนใหญ่จะเก็บไว้ในกล่องเพราะไม่อยากให้มีฝุ่น แต่ว่าพอผมเริ่มโตผมก็ไม่ค่อยได้สนใจพวกตุ๊กตาเลยแต่ก็ยังเก็บไว้ในกล่องอยู่ เวลาผ่านมาเรื่อยๆจนผมอายุ14ผมก้ย้ายบ้าน แต่ตอนย้ายของมาผมก็ไม่ได้นึกถึงพวกตุ๊กตาเลย ไม่แน่ใจว่าเอาไปบริจาครึป่าวผมก็ไม่ได้คิดอะไร จนวันนึงตอนที่ผมไปค้างบ้านพ่อ พ่อผมก็ถามถึงตุ๊กตาลิง ผมก็เริ่มกังวละ
ว่าผมได้เอาตุ๊กตามาบ้านใหม่รึป่าว ผมจึงโทรไปถามยายของผม ยายผมก็บอกว่าน่าจะไม่ได้เอามาด้วย ตอนนั้นผมเครียดมาก เพราะผมทำตุ๊กตาตัวสำคัญหาย สำคัญสำหรับผมและพ่อกับเเม่ บอกตามตรงว่าตอนอยู่บ้านเก่าผมกับแม่ก็ไม่ได้สนใจพวกตุ๊กตามากหรอก เวลาไปบ้านพ่อ พอ่ก็ไม่ค่อยได้ถามถึงตุ๊กตาลิง แต่ว่าถึงผมกับพ่อและแม่จะไม่ค่อยได้สนใจตุ๊กตามากเท่าไหร่ แต่ผมเชื่อว่าทุกคนก็รู้สึกว่ามันเป็นของสำคัญ และผมก็รู้สึกแย่มากที่ผมไม่ใส่ใจตุ๊กตาลิง
แต่ผมว่าคงไม่ได้ทิ้งหรอก น่าจะเอาไปบริจาคให้คนอื่นแล้ว ซึ่งก็ดีที่มีคนดูแลมันดีกว่าเอามันไปทิ้ง ซึ่งเหตุผลที่ผมไม่แน่ใจว่ามันอยู่ไหนเพราะว่ากล่องมันเก่าแล้ว ตอนย้ายของก็ไม่ได้สังเกตว่าเอามามั้ย ผมจึงอยากจะรู้ว่าควรทำยังไงให้รู้สึกดีขึ้น เพราะถึงมันจะเป็นของนอกกาย แต่มันก็เป็นของที่มีคุณค่าทางจิตใจมาก แต่มันก็สายไปแล้วคงทำอะไรไม่ได้ ใครพอจะมีวิธีทำให้รู้สึกดีขึ้นก็ลองมาบอกกันนะครับ
ปล.อ่านแล้วอาจจะงงๆกันหน่อยนะครับ เพราะนี่เป็นกระทู้แรกที่ผมเขียน ผมเรียยเรียงไม่ค่อยถูกครับ แล้วผมก้ไม่ค่อยถนัดการพิมอธิบาย เล่าเรื่องแบบยาวๆ อาจจะใช้คำผิดบ้างอะไรบ้างก็ขอโทษด้วยนะครับ
ทำของสำคัญหาย
ย้อนไปก่อนผมเกิด พ่อกับแม่ผมซื้อตุ๊กตาลิงตัวนึงมาแล้วเอามาซ้อมเลี้ยงลูกก่อนที่ผมจะเกิดแล้วก็มีตุ๊กตาหมีตัวเล็กอีก2ตัว แล้วพอผมเกิดผมก็อยู่กับตุ๊กตา3ตัวนั้นมาตลอดแต่ผมรักตัวลิงมากที่สุด จริงๆก็รักทุกตัวแหละ
หลังจากนั้นหลายปีพ่อกับแม่ผมก็เลิกกัน พ่อก็อยู่บ้านเดิมที่พ่ออยู่ส่วนผมก็ไปอยู่บ้านยายของผม อยู่กับยาย ตา แม่ แล้วก็น้า พ่อผมก็ให้ผมเอาตุ๊กตาทั้ง3ตัวนั้นไปด้วย เสาร์ อาทิตย์พ่อผมก็จะมารับผมไปที่บ้านไปค้างคืนนึง ถึงพ่อกับเเม่จะเลิกกันแต่ผมก็ดีใจที่ยังได้เจอพ่ออยู่ พ่อผมก็มีลูกเพิ่มอีก2คนเป็นน้องคนละแม่กับผม ผมมีความสุขนะที่ได้เล่นกับน้องผมรู้สึกไม่เหงาแล้วก็สนุกมากด้วย
มาที่เรื่องตุ๊กตากันดีกว่า
ข้างเตียงผมจะมีกล่องใส่ของอยู่ผมก็จะใส่ตุ๊กตาทุกตัวที่มีไว้ในนั้น บางทีก็เอาออกมานอนด้วยบ้างเวลาเอาออกมาผมก็จะเอาออกมานอนด้วยทุกตัว แต่ส่วนใหญ่จะเก็บไว้ในกล่องเพราะไม่อยากให้มีฝุ่น แต่ว่าพอผมเริ่มโตผมก็ไม่ค่อยได้สนใจพวกตุ๊กตาเลยแต่ก็ยังเก็บไว้ในกล่องอยู่ เวลาผ่านมาเรื่อยๆจนผมอายุ14ผมก้ย้ายบ้าน แต่ตอนย้ายของมาผมก็ไม่ได้นึกถึงพวกตุ๊กตาเลย ไม่แน่ใจว่าเอาไปบริจาครึป่าวผมก็ไม่ได้คิดอะไร จนวันนึงตอนที่ผมไปค้างบ้านพ่อ พ่อผมก็ถามถึงตุ๊กตาลิง ผมก็เริ่มกังวละ
ว่าผมได้เอาตุ๊กตามาบ้านใหม่รึป่าว ผมจึงโทรไปถามยายของผม ยายผมก็บอกว่าน่าจะไม่ได้เอามาด้วย ตอนนั้นผมเครียดมาก เพราะผมทำตุ๊กตาตัวสำคัญหาย สำคัญสำหรับผมและพ่อกับเเม่ บอกตามตรงว่าตอนอยู่บ้านเก่าผมกับแม่ก็ไม่ได้สนใจพวกตุ๊กตามากหรอก เวลาไปบ้านพ่อ พอ่ก็ไม่ค่อยได้ถามถึงตุ๊กตาลิง แต่ว่าถึงผมกับพ่อและแม่จะไม่ค่อยได้สนใจตุ๊กตามากเท่าไหร่ แต่ผมเชื่อว่าทุกคนก็รู้สึกว่ามันเป็นของสำคัญ และผมก็รู้สึกแย่มากที่ผมไม่ใส่ใจตุ๊กตาลิง
แต่ผมว่าคงไม่ได้ทิ้งหรอก น่าจะเอาไปบริจาคให้คนอื่นแล้ว ซึ่งก็ดีที่มีคนดูแลมันดีกว่าเอามันไปทิ้ง ซึ่งเหตุผลที่ผมไม่แน่ใจว่ามันอยู่ไหนเพราะว่ากล่องมันเก่าแล้ว ตอนย้ายของก็ไม่ได้สังเกตว่าเอามามั้ย ผมจึงอยากจะรู้ว่าควรทำยังไงให้รู้สึกดีขึ้น เพราะถึงมันจะเป็นของนอกกาย แต่มันก็เป็นของที่มีคุณค่าทางจิตใจมาก แต่มันก็สายไปแล้วคงทำอะไรไม่ได้ ใครพอจะมีวิธีทำให้รู้สึกดีขึ้นก็ลองมาบอกกันนะครับ
ปล.อ่านแล้วอาจจะงงๆกันหน่อยนะครับ เพราะนี่เป็นกระทู้แรกที่ผมเขียน ผมเรียยเรียงไม่ค่อยถูกครับ แล้วผมก้ไม่ค่อยถนัดการพิมอธิบาย เล่าเรื่องแบบยาวๆ อาจจะใช้คำผิดบ้างอะไรบ้างก็ขอโทษด้วยนะครับ