เมื่อวันก่อนแม่ได้ตกลงกับพ่อ(พ่อตอนเมา) ว่าจะให้พ่อพาเข้าตัวเมืองเพื่อที่จะทำเอกสารสำคัญ ซึ่งพอวันต่อมา พ่อดันจำข้อตกลงไม่ได้บอกว่า รับปากตอนไหน "พ่อไปไม่ได้หรอก พ่อต้องทำงาน" แล้วทำให้แม่โมโหมาก เเม่เริ่มบ่นพ่อต่อหน้าคนงาน บ่นแบบไม่ให้เกียรติ ด่าพ่อในกรุ๊ปไลน์ครอบครัว ซึ่งเราก็คอยบอกว่าให้ใจเย็นๆ จนสุดท้ายแม่เลือกที่จะให้เราไปตัวเมืองกับแม่แทนพ่อ หลังจากที่เราแต่งตัวเสร็จร่วมเดินทาง แม่ก็บ่นเรื่องพ่อตั้งแต่หน้าบ้านไปเรื่อยๆ เราก็พยายามเข้าใจว่าคนที่อารมณ์ไม่ดี เราก็ควรที่จะเงียบ (น้าร้อนต้องใช้น้ำเย็นลูบ) จนไม่ทันไรแม่ก็เริ่มบ่นถึงเรื่องของเรา หยิบเรื่องที่เคยเป็นประเด็นมาพูด บ่นตวาดเราตลอดทาง ระหว่างทางเต็มไปด้วยความอึดอัด มันเครียด เราไม่อยากให้แม่มาลงอารมณ์ที่เราทั้งๆที่เรากำลังร่วมทางกัน เรารู้สึกสั่น เครียดจนหมดความอดทนเลยบอกให้แม่หยุด แล้วอธิบายแบบตวาดกลับแม่ว่า "ทำไมไม่นึกถึงใจกันบ้าง เราร่วมทางกัน คิดบ้างมั้ยว่าจะรู้สึกยังไง ก็มาด้วยแล้วนี่ไง แล้วทำไมถึงยังต้องมาลงอารมณ์ใส่ด้วย ฯลฯ"  (เราสั่นไปหมด ควบคุมอารมณ์แทบไม่อยู่) จนแม่ตัดสินใจเลี้ยวรถกลับมาส่งเราที่บ้านระหว่างทางกลับก็ยังตวาดเราอยู่ พอถึงบ้าน เรารีบขึ้นไปดปลี่ยนชุดมาเรียนต่อ เรารู้สึกเราไม่เป็นตัวเอง เราสั่นไปหมดเราร้องไห้ออกมาจะเราเริ่มดีขึ้น 

เราผิดมากหรอที่เราทนไม่ไหวกับการถูกลงอารมณ์ เป็นที่ระบายอารมณ์แบบนี้ เราเครียดไม่ได้เลยหรอ เรารู้ว่าสิ่งที่เราทำมันไม่ดี ลูกไม่ควรเถียงพ่อแม่ เราอยากรู้ว่า เราอยากรู้ว่ามันจะมีวิธีการรับมือกับอารมณ์ของผู้ปกครองที่มาตวาดเราในรูปแบบอื่นมั้ย หรือถ้าเราตวาดกลับไปแล้วเราควรมีวิธีปรับให้เข้าใจกับผู้ปกครองยังไงบ้าง ?