สั้น ๆได้ใจความเลยค่ะ โดนมานานแล้วแต่เพิ่งมาเข้าใจว่าไม่ใช่ความผิดของตัวเองที่แม่โกรธด่าว่าเราทุกเรื่อง ช่วยทำงาน,ไม่ช่วย,ช่วยไม่มากพอ เรารับจบหมดทุกอย่าง แม่ขี้โมโหขี้เล่นบ่นระบายอารมณ์เรากับน้องแต่เราโดนเยอะกว่าพออยู่ใกล้ (นอนห้องเดียวกัน) เรื่องบางเรื่องนานมาแล้วก็ยกขึ้นมาบ่นตอนอารมณ์ไม่ดีชอบด่าเราอ้อม ๆ ( เอ้ยร้อนก็ร้อนมาสระผมทาครีม ประเด็นคือเขาปวดหัวแต่ไม่กินยาเขานอนไปแล้วตื่นมาตอนเราเป่าพอดี) เราอยากช่วยงานเขาแต่กลายเป็นว่าเราทำให้เขาลำบากกว่าเดิม เราเลยพยายามทำให้ดีขึ้นแต่ไม่พอใจเขาจริงๆค่ะ ไม่รู้ว่าชีวิตนี้เราทำอะไรถูกใจเขามั้ง เราเคยคิดว่าที่เขาเป็นแบบนี้เพราะเราทำไม่ดีทำไม่ถูกเลยโดนบ่นโดนว่า พอโตขึ้นก็เริ่มเข้าใจว่ามันไม่ใช่ความผิดเราทั้งหมด เราเกิดเป็นลูกคนแรกที่พลาดท้องค่ะ ใจนึกก็ไม่ได้คิดอะไรแต่ก็อิจฉาครอบครัวเพื่อนสนิทค่ะ ตอนนี้เพิ่งโดนมามาดๆโดนบ่อยไม่ชินสักที ปัจจุบันในหัวคือไม่อยากอยู่จุดนี้ไม่อยากเจอเขาไม่อยากคุยไม่อยากเกี่ยวกับเขาเลย ขอโทษที่มาระบายใส่ช่องข้อความ ขอโทษค่ะ🙏