รู้มาตลอดว่าเขามีเจ้าของ แต่ก็ยังติดกับดักกับคำพูดและการกระทำของเขา จนโงหัวไม่ขึ้น เป็นแบบนี้มาเกือบปีครึ่ง จนตอนนี้อะไรมันชัดเจนขึ้น การที่เขามีโลก2ใบ มันแย่มาก การรอเขาอยู่ฝ่ายเดียว มันทรมานมาก ร้องไห้ทุกวัน อยู่คนเดียวไม่ได้ ร้องไห้จะเป็นจะตาย ต้องลำบากเพื่อน โทรคุยกับเพื่อนเป็น5-6 ชม. ไลน์คุยกับเพื่อน เพื่อลบความเจ็บปวด แค่เพลงเศร้าขึ้นมา ก็ร้องไห้ไม่หยุดหย่อน

เหนื่อยครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะจำไหม แต่จะฝั่งใจไปอีกนาน กำลังจะลืมเขาให้ได้ แต่วันนี้เขากลับมา ซึ่งเราไม่รู้เลยว่าเราควรรู้สึกยังไง ที่ผ่านมามันทั้งเหงา เศร้า เสียใจ คิดถึง ไม่มีอะไรดีเลย ทำไมเขาเห็นแก่ตัวจัง  พอแล้วแหละ


จริงๆเราแค่เขียนระบายความรู้สึกตอนนี้
อยากให้ทุกคนเป็นกำลังใจและเสียใจกับความโง่ของเรามาตลอดปีครึ่งด้วยค่ะ

บทเรียน