อดีตนักร้องดังของวงที่เป็นคู่แข่งของ The Beatles ในช่วงยุคปี 1960 ได้รับการเปิดเผยจาก ดีเจพีท ไพรซ์ เพื่อนสนิทที่ทวีตข้อความเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาว่า “ด้วยหัวใจที่ร้าวรานหลังได้พูดคุยกับครองครัวของเขา ผมจำเป็นจะต้องแจ้งกับพวกคุณว่า นักร้องระดับตำนาน เจอร์รี มาร์สเดส MBE หลังล้มป่วยได้ไม่นาน ได้เกิดการติดเชื้อที่หัวใจและได้จากไปอย่างน่าเศร้า ขอส่งความรักที่มีทั้งหมดบนโลกให้แก่พอลลีนและครอบครัวขอเขา

" You’ll Never Walk Alone ”

มาร์สเดนเกิดในย่านท็อกซ์เทธ เป็นชาวเมืองลิเวอร์พูลแต่กำเนิด เป็นศิลปินที่มีใจรักในการร้องเพลงมาตั้งแต่เยาว์วัย โดยในวัย 14 ปี ได้เข้าร่วมวงแรกของชีวิต Red Mountain Boys ซึ่งมีเฟร็ดดี พี่ชาย เป็นมือกลอง ก่อนจะเปลี่ยนชื่อวงเป็น Mars Bars แต่ถูกบริษัทผลิตช็อกโกแลตชื่อดังเรียกร้องให้มีการเปลี่ยนชื่อ จึงเปลี่ยนเป็น The Pacemakers ในเวลาต่อมา ก่อนจะสร้างสรรค์ผลงานฮิต อย่าง Ferry Cross the Mersey, How Do You Do It?, I Like It และบทเพลงที่กลายเป็นตำนานที่ยิ่งใหญ่ของวงการฟุตบอลอย่าง You’ll Never Walk Alone 

บทเพลง You’ll Never Walk Alone ถูกประพันธ์ขึ้นโดย Richard Rodgers และ Oscar Hammerstein II ในปี 1956 ซึ่งแต่งขึ้นเพื่อใช้เป็นเพลงประกอบหนังเรื่อง Carousel ( ภาพยนตร์เพลงที่เกี่ยวกับชายหนุ่มและหญิงสาวที่ทำงานตำแหน่งผู้ดูแลม้าหมุนในสวนสนุก ) จากนั้นเพลงก็เริ่มคุ้นหูผู้คนมากขึ้นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ด้วยเพราะความหมายของเพลงที่ออกแนวให้กำลังใจ คนในสงครามครานั้น

จนกระทั่งปี 1960 จุดเริ่มต้นของความโด่งดังไปทั่วโลกของเพลงนี้ก็อุบัติขึ้นเมื่อ “ Gerry & The Pacemakers ” วงท้องถิ่นของเมือง ลิเวอร์พูล นำมาร้องใหม่ ไม่น่าเชื่อว่าจากเพลงที่ใช้ในละครเพลง จะข้ามน้ำข้ามทะเลมาโด่งดังระเบิดระเบ้อจนขึ้นอันดับ 1 ของ ยูเคชาร์ต ได้สำเร็จ แถมถูกนำไปเปิดในสนามแอนฟิลด์ทั้งช่วงก่อนเตะ พักครึ่ง และหลังจบเกมอยู่บ่อยครั้ง จนทำให้แฟนๆ ที่เข้าไปชมเกมร้องได้คล่อง และกลายมาเป็นเพลงประจำทีมของ ลิเวอร์พูล ในที่สุด

ตามข้อมูลระบุว่าสาวก “เดอะ คอป” ร้องเพลงนี้ร่วมกันอย่างจริงจังบนสแตนด์เชียร์คือ 19 ตุลาคม 1963 ในเกมที่พบกับ เวสต์บรอมวิช อัลเบี้ยน ผ่านมาแล้ว นับจากวันนั้นจนวันนี้ผ่านมาเกือบ 60 ปีแล้ว เพลงนี้ก็ยังถูกร้องกระหึ่มแอนฟิลด์เหมือนเดิม 

แต่ ลิเวอร์พูล เองก็ไม่ใช่ทีมเดียวในตอนนี้ที่ใช้เพลง You’ll Never Walk Alone เป็นเพลงประจำสโมสร เพราะ กลาสโกว์ เซลติก เพื่อนบ้านที่อยู่ห่างไปไม่ไกลก็ได้เอาไปใช้ด้วย เช่นเดียวกับ โบรุสเซีย ดอร์ทมุนด์ ในเยอรมัน ซึ่งจริงๆ ยังมีทีมอื่นๆ อีกทั้ง เฟเยนูร์ด, ทเวนเต้, คัมบูร์, คลับ บรูซ, 1860 มิวนิค, กลัดบัค, ไกเซอร์สเลาเทิร์น รวมถึง เอฟซี โตเกียว ในลีกญี่ปุ่นอีกด้วย ที่แฟนๆ นำไปร้องเป็นเพลงเชียร์ในสนาม ทว่าไม่ถึงขั้นเป็นเพลงประจำชาติเหมือน “หงส์แดง”, “เสือเหลือง” และ “ม้าลายเขียว-ขาว”

 

ในช่วงการระบาดของโควิด-19 ที่ผ่านมา บทเพลงนี้ได้กลับมาติดท็อปชาร์ตของอังกฤษอีกครั้งในช่วงเดือนมีนาคม หลังจากที่มาร์สเดนได้ขอให้ทุกคนร้องเพลงนี้ที่หน้าประตูบ้านในการรณรงค์ Clap for Our Carers หรือการปรบมือเพื่อคนที่ห่วงใยเรา นอกจากนี้ กัปตันทอม มัวร์ วีรบุรุษชาวอังกฤษ ก็ได้นำเพลงนี้มาขับร้องในเวอร์ชันของตัวเองร่วมกับ ไมเคิล บอลล์ และคณะประสานเสียงที่มาจากผู้ปฏิบัติหน้าที่ในระบบสาธารณสุขของอังกฤษ NHS เพื่อระดมทุนในการช่วยเหลือมูลนิธิด้านการสาธารณสุขที่ประสบปัญหาหนักในช่วงต้นปีที่ผ่านมาด้วย

 

การสูญเสียศิลปินผู้นี้ไปจึงถือเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่ของทั้งวงการดนตรีอังกฤษ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อทีมลิเวอร์พูลที่สูญเสียศิลปินเจ้าของเพลงที่สำคัญที่สุดของสโมสรไปด้วย