คู่เวร | 9
    เช้าวันถัดมา แกมพิกุลรีบลุกขึ้นวิ่งมายังราวบ้าน อาเจียนออกมาไม่หยุดไม่สิ้น เป็นที่จับตามองของบ่าวไพร่ที่เดินไปมา
จนต้องรีบคาบข่าวไปบอกคุณหญิงย่า เพื่อเรียกหมอบ้านมารักษาดูอการ
           “คุณพี่เจ้าค่ะ เมื่อคืนน้องฝันว่ามีเทวดาตนหนึ่งมอบลูกแก้ววิเศษใส่ในท้องของน้อง” คุณย่าที่นั่งฟังอยู่ด้วยแทบตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของแกมพิกุล
          “ย่าเคยฝันแบบเจ้า วันถัดมาปรากฎว่าย่าท้องพ่อของเจ้า”
         สองหนุ่มสาวหันมองหากันพลางยิ้มแย้ม แก้มปริ ใช่ !! ทุกคนเข้าใจมิผิดแล้ว แกมพิกุลกำลังตั้งครรภ์
            “น้ำยาแรงไม่เบาเชียวน่ะเอกชัย อยู่กินกันได้คืนนึง มีหลานให้ข้าแล้ว” แม่ชบาพูดหยอกล้อเอกชัย
     เอกชัยนำหูไปชิดติดกับท้องของแกมพิกุล
                        “ลูกพ่อ”
ณ โถงเรือนใหญ่
                    “เจ้าว่ากระไรน่ะ”
  เสียงโหดเหี้ยมหลวงศรีอภัยภักดิ์เมื่อนายมิ่งไพร่คนสนิทคาบข่าวการท้องของแกมพิกุลไปกล่าว
               “อยู่กินกันได้คืนเดียว บังอาจ…..ไปอดอยากมาแต่ใด ทำผู้หญิงคนหนึ่งครั้งเดียวท้อง ข้าอนุญาตแค่ให้แต่งงานกับลูกข้า ไม่ได้อนุญาตให้นำเลือดสันดานไพร่มาปะปนกับลูกข้า ลูกที่เกิดมาคงผสมเลือดผู้ดีกับเลือดไพร่ชั่วคิดทรยศ”พูดพลางร้องให้น้ำตาซึม
            “ข้าจะทำเช่นไรให้มันออกไปจากชีวิตลูกข้า”
พูดเสร็จชั่วครู่ หลวงศรีอภัยภักดิ์ คิดการชั่วออก
             “ไอ้มิ่ง ไปตามนังจันทร์ลูกสาวนังจิกมาให้ข้าประเดี๋ยวนี้”
        เมื่อนังจันทร์มาถึง
                     “มีอะไรรึเจ้าค่ะคุณหลวง”
                        “ข้ามีการให้เจ้าทำ”
*จันทร์เป็นลูกสาวของจิกทาสในเรือน มีรูปร่างสละสลวย เป็นที่หมายปองของเหล่าทาสผู้ขายในเรือนด้วยรูปลักษณ์หน้าตา จันทร์แอบรักเอกชัยมาตั้งแต่วัยเยาว์ เหตุเพราะเมื่อครั้งที่จันทร์จมน้ำในขณะที่เล่นน้ำกับแกมพิกุล เอกชัยได้กระโดดลงไปช่วยเหลือให้รอดจากการตาย เหตุการณ์ในครั้งนี้จึงเป็นสาเหตุของความรักที่จันทร์มีให้ต่อเอกชัย ด้านอุปนิสัย จันทร์มีนิสัยทะเยอทะยาน มั่วสุมผู้ชายไปทั่ว มิได้รักแค่เอกชัยผู้เดียว หรือเรียกอีกอย่างว่า”ผู้หญิงหลายใจ”
              “การอะไรรึเจ้าค่ะ” ถามด้วยความสงสัย
               “ยั่วยวนเอกชัยให้มาปล้ำเจ้า ปลื้มเอกชัยอยู่แล้วไม่ใช่รึ”
        จันทร์ยิ้มดีใจใหญ่ คุณหลวงมอบขวดแก้วบรรจุน้ำสีเหลืองขวดหนึ่งให้
         “นี่ยาปลุกอารมณ์ ยานี้จะช่วยทำให้เอกชัยมาสนใจในตัวเจ้า เอาไป ส่วนคืนนี้ข้าจะล่อพิกุลออกมาเอง”
จันทร์รับวิ่งลงจากเรือนด้วยความดีอกดีใจ
ณ เวลากลางคืน
    จันทร์เดินไปเรือนเล็ก เพื่อทำตามคำสั่งของคุณหลวง
ตรงกับช่วงเวลาที่เอกชัยออกมาด้านนอกพอดี
             “เจ้ามาทำกระไรรึนังจันทร์”
      “มาหาคุณหนูเจ้าค่ะ คุณหนูอยู่ไหมเจ้าค่ะ”
              “นายมิ่งมาบอกให้พิกุลไปเฝ้าคุณหลวงประเดี๋ยวนี้เอง”
              “โอ๊ย……………..”
                   “เป็นกระไรรึ”
           “ไม่รู้แมลงกระไรมากัดข้อเท้าเจ้าค่ะ”
เอกชัยรีบเดินลงมาดู
                     “ไหนให้ข้าดูหน่อยซิ”
เอกชัยนำมือจับที่ข้อเท้าของจันทร์ ได้โอกาสจันทร์รีบหยิบน้ำยามาฉีดที่ตัวของตนและเอกชัย เอกชัยเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าหื่น ลุกขึ้นไซร้คอจันทร์ จันทร์นำมือขึ้นมาวางที่เต้านมของเองชัย ลูบไล้ไปทั้งตัว พากันขึ้นเรือนเพื่อเสพความสุขต่อ
เอกชัยผลักจันทร์ลงบนตั่งนอน จากนั้นไซร้คอลงมาถึงหน้าอก แล้วสอดลิ้นเข้าช่องปากของจันทร์ จันทร์ผลักร่างใหญ่ของเอกชัยออก นำมือจับชายเสื้อเพื่อเรียกร้องให้เอกชัยถอดเสื้อ เอกชัยยกมือขึ้นจับชายผ้าแล้วถอดเสื้อออก แต่แล้วจิตใจครู่หนึ่งนึกถึงใบหน้าแสนงดงามของแกมพิกุล แต่พิษยาสามารถระงับได้ จันทร์นำมือจับเต้านมที่ตั้งปึกใหญ่อยู่บนหน้าอก และนำปากจูบบริเวณเต้านมของเอกชัย
       “ซู่าาา……………ซ่า……………..”
จูบลากลงมาถึงบริเวณหน้าท้องด้านล่าง แต่แล้วจิตใจก็นึกถึงใบหน้าของแกมพิกุลอีกครั้งหนึ่ง แต่พิษของยาสามารถระงับได้อีกครั้งนึงเช่นกัน เอกชัยผลักจันทร์ที่กำลังลวนลามบริเวณหน้าท้องของเขาอย่างมีความสุขออกลงบนเตียง และกลับไปไซร้คอของจันทร์อีกครั้งหนึ่งเช่นเดิม
      หลวงศรีอภัยภักดิ์ออกปากจะมาส่งลูกสาวถึงเรือน เพื่อนวัตถุประสงค์เห็นภาพบาดตาบาดใจพร้อมกับลูกสาว
ระหว่างทางแกมพิกุลกล่าวปากพูดว่า
       “คุณพ่อคิดเช่นไรเจ้าค่ะ ถึงมาส่งลูกถึงบ้าน”
      “พ่อสำนึกผิด ลูกรักใคร พ่อก็สมควรรักด้วย”
  เสียงวาจาเสแสร้งตอบเพื่อลูกจะเชื่อใจ
       เมื่อแกมพิกุลและขุนหลวงเดินขึ้นเรือน
        “ไหนพ่อเอกสามีเจ้าล่ะ ไปเรียกมาหาพ่อหน่อย”
           “ดึกป่านนี้คงอยู่ในหอนอนกระมังเจ้าค่ะ”
แกมพิกุลเปิดกลอนหอนอนออก แล้วเคลื่อนประตูออก และพบกับ……………..

            ติดตามชมตอนต่อไป
                 คู่เวร | 10
แกมพิกุลผลักประตูออก และเห็นภาพสามีร่วมชู้กับไพร่สาว
          “คุณพี่…….”พูดพลางน้ำตาซึม
            “คุณพี่ทำกับน้องอย่างนี้ได้อย่างไร”
หลวงศรีฯที่นั่งอยู่บนตั่งยิ้มแฝงร้ายด้วยความสะใจ
เอกชัยและจันทร์หันมามองอย่างตกใจ
            “คุณพี่รู้ไหม ผู้หญิงคนหนึ่งหวังว่าชีวิตหนึ่งอยากมีสามี อยากมีครอบครัวที่ดี อยากมีความสุข ปราศจากความทุกข์ในชีวิตคู่ แต่คุณพี่ ฮึฮึฮึ…คุณพี่กลับทำลายมันหมด น้องไม่เคย…ไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าคุณพี่จิตใจดำอมหิต สามารถทำลายหัวใจคนคนหนึ่งได้ขนาดนี้”
        “พี่….พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ”ลุกขึ้นจากตั่งนอนมากอดขาพิกุลบนพื้นเรือน คุณหญิงและแม่ชบาได้ยินเสียงดังไปถึงเรือนใหญ่จึงรีบวิ่งมาดู
         “นังจันทร์……เอ็งเป็นเพื่อนข้ามาตั้งแต่เยาว์ เหตุใดถึงคิดทุรยศได้เพียงนี้ ข้าถามจริงๆลักลอบกินของชาวบ้านนี่มันอร่อยไหม กูขออำนาจแห่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งปวงดลบันดาลให้ชีวิตมีแต่ความพังพินาศยับเยิง ปรารถนาอันใดก็ขอให้ไม่สมดั่งปรารถนา ขอให้ชีวิตมีแต่ความ ไม่มีสิ่งใดเข้ามาในชีวิต ตายไปขอให้เกิดเป็นเปรตเป็นสัมภเวสีขอส่วนบุญส่วนกุศลไม่มีวันได้ผุดได้เกิด”พูดเสร็จก็ล้มลงร้องให้อย่างหนัก
          “พี่ขอโทษ พี่ไม่ตั้งใจจริงๆ”
       “ไม่ตั้งใจ พูดออกมาได้ คุณพี่ไม่มีวันได้พบเจอกับผู้หญิงที่คู่ควรหรอก”แกมพิกุลสะบัดเอกชัยออกเจ้าเท้า แล้ววิ่งลงเรือในท่ามกลางสายฝนที่สาดลงมาอย่างต่อเนื่อง
             “ข้าไม่นึกเลยว่าเอกชัยจะทำเช่นนี้” คุณหญิงย่ากล่าว
              “ลูกก็ไม่คาดคิดเหมือนกันเจ้าค่ะ..คุณแม่”
        “ข้าบอกแล้ว ข้ามองตาก็รู้ว่าพ่อเอกเป็นคนเช่นไรขอรับคุณแม่”หลวงศรีฯพูดชมตนเอง ด้วยอารมณ์แฝงที่เต็มไปด้วยความสะใจ
    ณ หอนอนของหลวงศรี
              “ฮะฮ่ะฮ่า ฮึ…เอกชัย คิดว่าจะรักกับลูกสาวกูได้ง่ายๆรึว่ะ”ยิ้มเล่ห์เหลี่ยม
    ณ หอนอนของคุณหญิงย่า
         “อย่าร้องไห้เลยหนา ร้องไปจนน้ำตาเป็นหนองเลือด ก็มิสามารถแก้ไขอะไรได้ รีบนอนรีบตื่นเช้ามาทำบุญตักบาตร ชีวิตจักได้สงบ”
         “คุณย่า….หนูไปทำกรรมอันใดมา ทำไมพอจะรักก็มีคนขัดขวาง พอสมหวังก็มีคนแย่ง”
         “หนูไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกจ๊ะ พรหมลิขิตเอาไว้แล้วว่าจะมีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้น”
          “เดี๋ยวย่าจะให้คนจัดห้องนอนให้ กลับมาอยู่กับย่าน่ะ”
      เช้าวันถัดมาเอกชัยพยายามง้องอนพิกุลถึงเรือนใหญ่ แต่ไม่ได้การ หลวงศรีอภัยภักดิ์ขับไล่เอกชัยออกจากเรือน
           “ออกไปจากเรือนกูประเดี๋ยวนี้ ทำให้ลูกสาวกูเสียใจ ร้องให้ทั้งวันทั้งคืนไม่หลับไม่นอน ถ้าขืนอยู่ที่เรือนต่ออีก กูจักทรมานให้เจ็บแสบทรมานดั่งที่ทำให้ลูกกูเป็น”
         ระหว่างนั้นแกมพิกุลเดินลงจากเรือนเพื่อไปยังท่าน้ำ พบเห็นกับเอกชัยกำลังโต้วาจากับผู้เป็นพ่อ เอกชัยเหลือบมองเห็นแกมพิกุล ตะโกนเรียกอย่างสุดเสียง
                 “น้องพิกุล พี่ขอโทษ”
      แต่เรียกเท่าใด แกมพิกุลกลับนิ่งเฉยดูดาย ไม่แม้แต่จะหันตามอง และเดินจากไป เอกชัยพยายามเรียกร้องอีกว่า
                “น้องพิกุล พี่ขอโทษ”
แกมพิกุลก็ไม่แม้แต่จะหันหามองเช่นเดิม เอกชัยกลับไปเก็บข้าวเก็บของด้วยความอาลัยรัก และได้รับคำสั่งจากคุณหลวงให้นำนังจันทร์ไปด้วย
          “ทำไมชีวิตข้าถึงได้เป็นเยี่ยงนี้ ข้าไปทำกรรมกับผู้ใดมา”
    ร้องให้พลางเก็บข้าวของใส่ถุงผ้า ก่อนจะเดินออกจากแผ่นดินเรือน เอกชัยหันมามอง พนมมือไหว้
               “ขอบคุณคุณหญิงที่เลี้ยงดูข้าจนเจริญวัย”พลางน้ำตาซึม แล้วเดินออกจากเรือน
                    โปรดติดตามชมตอนต่อไป