ทำไมเจ็บขนาดนี้วะอกหักจากคนที่มาจีบเราก่อน ตอนเเรกเขาดูอยากคุยกับเรามากเลยนะ ที่รู้เพราะเคยไปอ่านเเชทที่เขาคุยกับเพื่อนเรื่องเกี่ยวกับเรา ประมาณว่า อยากคุย จะเริ่มทักยังไงดี กลัวเขาจะไม่ตอบ เขาไม่ตอบเเน่เลย ประมาณนี้ สุดท้ายก็ได้คุยกัน มีวางแพลนกันไว้เขาชวนว่าปีใหม่จะไปดูคอนเสริร์ตวงที่เขาชอบด้วยกันชวนเราตื่อเรามากๆ นี่ก็เลยพูดดักไว้ว่าไม่ใช่เลิกคุยกันก่อนนะอีกตั้งนาน จะอยู่ถึงหรอ (พูดเเบบพูดเล่นๆขำๆ)เราก็รู้จักกันมาสักระยะเขาก็เริ่มบอกกับเราสมอว่าเราคือแฟนของเขานะ บอกกับเพื่อนสนิทเขา บอกกับหลายๆคน เราก็ดีใจมากเพราะเขาเป็นคนน่ารักมากเป็นผช.ในเสปค
เรามากๆดูดีระดับนึง มันเลยทำให้เราโครตมีใจ ยอมรับเลยว่าหลง (หวั่นไหวง่ายชห)คบๆกันมาก็มีความสุขดีคงเป็นช่วงเเรกๆอะไรก็ดีไปหมดโทรคุยกันทุกคืน อยู่ด้วยกันก็บ่อย เราชอบผช.เล่นกีต้าร์มากๆชอบฟังเเล้วมันก็เล่นกี่ต้าร์ร้องเพลงทุกคืนเรานอนฟัง รู้สึกว่าไม่มีอะไรที่ทำให้มีความสุขไปได้มากกว่านี้เเล้ว
ทำอะไรไปไหนบอกหมด ถ่ายรูปถ่ายวิดีโอมาให้ดูด้วย เราเลยรู้สึกว่าเอ้อดูใส่ใจดีเนอะ อีกอย่างเราชอบอะไรคล้ายๆกันมันเลยทำให้เรารู้สึกพอใจไปหมดกับทุกๆอย่างที่เป็นเขา พอผ่านมาสักระยะหนึ่ง ช่วงวันหยุดยาวเราสองคนก็ต่างคนต่างกลับบ้าน คืนเเรกเขาไปเล่นดนตรีสดที่ร้านเหล้า ก็ถ่ายรูปส่งมาบอกเรารายเราตลอด พอเลิกงานถึงบ้านก็โทรมาหาเราคาสายกันจนเช้า พอเราตื่นก่อนเราก็ตัดสายเเล้วก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อนเรา แต่คือทั้งวันของวันนั้นเขาเงียบ หายไปเลย ตอนเเรกก็คิดว่าเมื่อคืนกลับดึกคงยังง่วงหลับอยู่เเหละมั้ง ไม่ค่อยคิดมากเท่าไร แต่ทุกอย่างกลับเริ่มชัดเจนขึ้นว่าเขาเริ่มเปลี่ยนไปเเล้วจริงๆ ในขณะที่เรารักเขามากขึ้นทุกวัน รักมากๆไม่รู้ทำไม เต็มร้อยเลย ใครทักมาเราไม่เคยคิดที่จะไปยุ่งเลยด้วยซ้ำ พอหมดวันหยุดก็กลับมามอ มาเรียนตามปกติ
จากที่จะมาหา ชวนไปกินช้าวหลังๆคือเงียบกริบ เคยโทรคุยกันทุกคืนก็ไม่โทรเลย เริ่มคุยกันน้อยลง น้อยมากจนตอนนี้เหลือเเค่วันละคำเเล้ว เรารอเขาตอบ
เข้าไลน์ทั้งวันเพื่อรอเขาตอบ จะโทรไปก็ไม่กล้า เป็นแบบนี้เป็นอาทิตย์เรานี่เเหละที่เป็นคนยื้อบทสนาทั้งที่ในใจ คือรู้ตัวเเล้วว่าเขาจะไป ไม่เคยพิมพ์เเชทไปงอเเงงเรียกร้องความสนใจเลยกลัวเขาลำคาน ก็ได้เเต่ทำตัวตามปกติ ทั้งๆที่พิมพ์น้ำตาไหลไป เรารู้ตัวเสมอแต่แค่ยังยอมรับไม่ได้หลอกตัวเองเข้าข้างตัวเองไปเรื่อยๆ แต่มันก็ยิ่งเจ็บมากขึ้นทุกวัน เริ่มรู้สึกว่าเขาไม่อยากคุยกับเราเต็มที ไม่อยากไปต่อกับเราเเล้ว ความสัมพันธ์มันเริ่มพังลงเรื่อยๆ คนที่เจ็บสุดๆก็คือเรา ในช่วงเวลาที่เราไม่ได้เจอไม่ได้คุยกัน มันมีเเต่คำถามในหัวมากมายว่าทำไมๆ ทำไมต้องเป็นเเบบนี้ ข้อความสุดท้ายคือเราพิมพ์ถามเขาไปว่า "ไม่อยากคุยต่อเเล้วใช่ไหม ไม่ต้องตอบเราก็ได้" ที่ตัดสินใจพิมพ์แบบนี้เพราะคิดว่าเขาอาจจะโทรถามว่าเป็นอะไรเนี้ย คิดมาก หลอกตัวเองชห คำตอบที่ได้คือ เขาเงียบไปเลย ไม่อ่านไม่ตอบ มันจุก ชาไปทั้งตัว น้ำตามันพร้อมที่จะไหลได้ตลอดเวลา พอออกไปข้างนอกห้องมันก็ไม่ได้ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นมากได้เลย ยิ่งกลับห้องมาต้องมาเจอภาพที่เธอนั่งร้องเพลง ความทรงจำมันเคยเกิดขึ้นระหว่างเรา มองไปตรงส่วนไหนของห้องก็ยังจำได้ทุกอย่างตอนนั้นมันยังมีความสุขอยู่เลยไม่ใช่หรอ เราเสียใจ เสียใจเหลือเกิน ทำไมวะ 😭