สวัสดีค่ะ สถานภาพตอนนี้คือ มีเเฟนเเล้วค่ะ เจอกันผ่านแอฟๆนึง ตัดสินใจให้ ig แล้วก็คุยกันมาสักพักจึงตัดสินใจเป็นกันค่ะ
ตอนเเรกก็ไม่ค่อยเเน่ใจในสถานภาพของอีกฝ่าย เเต่เขาพาไปเจอทุกคนในครอบครัว เที่ยวกับครอบครัวเลยตกลงเป็นเเฟนกันค่ะ
โดยทั้งเราเเละอีกฝ่ายต่างคนต่างมีงานทำเเล้วค่ะ เป็นพนักงานประจำ เราทำงานรัฐวิสาหกิจค่ะ ก็ไม่ค่อยมีเวลากันทั้งคู่ ก็พอเข้าใจกันทั้งสองฝ่าย
เเต่พอเป็นเเฟนกันมาได้ 2 เดือน มันเริ่มรู้จักกันมากขึ้น เข้าถึงการใช้ชีวิตกันมากขึ้น มีความรู้สึกเล็กๆว่า "เรามีอะไรที่เข้ากันไม่ได้" เอาจริงๆก็ได้คุยกันบ้างเเล้วนะคะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น หรือว่ารู้สึกยังใงต่อกัน มันเป็นความรู้สึกที่ว่า โตๆกันเเล้วลองคุยกันดูก่อนดีกว่า มาปรับจูนกัน เพราะคิดว่ามันอาจจะดีขึ้นก็ได้ ลองใช้เหตุผลคุยกัน แต่พอได้บอกความรู้สึกไป เขาดูเเบบไม่เข้าใจเรื่องความรัก นิ่งเฉย เหมือนคนที่ไม่รู้ต้องตอบอะไร
ยกตัวอย่างเหตุการณ์ ....
ญ : (เเชร์สตอรี่ที่เป็นข้อความ) "ต่อไปจะไม่พูดเเล้ว เราพูดบ่อยมากและพูดทุกอย่างออกไปหมดแล้ว จนเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ต้องร้องขอ ในสิ่งที่ควรเป็นเเฟนกันทำให้ วันไหนที่ไม่ได้ยินคำพูดจากปากเรา วันนั้นไม่ต้องทำให้เเล้วนะ เพราะไม่ต้องการเเล้ว" (สตอรี่เป็นคำพูดประมานนี้ค่ะ) เราพิมพ์ต่อไปว่า "เเค่อยากบอกเฉยๆ"
ช : กอดๆน้าา
ญ : .... ในใจคิดว่าคำตอบที่ได้มันไม่น่าจะเป็นเเบบนี้อะ
ถ้าถามว่าตอนอยู่ด้วยกันมีความสุขไหม มีนะคะ แต่มันก็จะมีเรื่องที่ทำให้ลำบากใจอยู่เหมือนกันค่ะ ซึ่งเราจะเป็นฝ่ายเงียบเเต่ไม่ได้เเสดงท่าทีที่บ่งบอกว่าเราไม่พอใจอะไรออกไปนะคะ รู้สึกว่าก็ให้เกียรติเขาอยู่ค่ะ เเต่รู้สึกว่าการรักใครสักคน มันควรจะมีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน เเละห่างกัน สบายใจต่อกัน มีความรู้สึกที่ตรงกัน ใส่ใจความรู้สึกกันมากกว่านี้ เคยถามเขานะคะว่าเป็นเเบบนี้กับคนทุกคนที่เคยคบไหม เขาตอบว่าก็เป็นเเบบนี้ ปกติ .. เขา introvert อาจจะใช้ชีวิตคนเดียวชินเเล้ว จรถึงทุกวันนี้เขาก็ยังเป็นเเบบนี้อยู่ค่ะ รู้สึกว่ามันพึ่งเริ่มต้น เราอาจจะปล่อยได้ ถ้าใจเราไม่มีความสุข
คิดว่าควรไปต่อ ลองอีกสักทีก่อนดูไหม หรือ ควรอยู่กับตัวเองให้มีความสุขเเล้วปล่อยเขาไปดีคะ ?
มีแฟนเเล้วค่ะ แต่รู้สึกไม่มีความสุขเวลาห่างกัน ควรไปต่อ หรือควรพอก่อนดีคะ?
ตอนเเรกก็ไม่ค่อยเเน่ใจในสถานภาพของอีกฝ่าย เเต่เขาพาไปเจอทุกคนในครอบครัว เที่ยวกับครอบครัวเลยตกลงเป็นเเฟนกันค่ะ
โดยทั้งเราเเละอีกฝ่ายต่างคนต่างมีงานทำเเล้วค่ะ เป็นพนักงานประจำ เราทำงานรัฐวิสาหกิจค่ะ ก็ไม่ค่อยมีเวลากันทั้งคู่ ก็พอเข้าใจกันทั้งสองฝ่าย
เเต่พอเป็นเเฟนกันมาได้ 2 เดือน มันเริ่มรู้จักกันมากขึ้น เข้าถึงการใช้ชีวิตกันมากขึ้น มีความรู้สึกเล็กๆว่า "เรามีอะไรที่เข้ากันไม่ได้" เอาจริงๆก็ได้คุยกันบ้างเเล้วนะคะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น หรือว่ารู้สึกยังใงต่อกัน มันเป็นความรู้สึกที่ว่า โตๆกันเเล้วลองคุยกันดูก่อนดีกว่า มาปรับจูนกัน เพราะคิดว่ามันอาจจะดีขึ้นก็ได้ ลองใช้เหตุผลคุยกัน แต่พอได้บอกความรู้สึกไป เขาดูเเบบไม่เข้าใจเรื่องความรัก นิ่งเฉย เหมือนคนที่ไม่รู้ต้องตอบอะไร
ยกตัวอย่างเหตุการณ์ ....
ญ : (เเชร์สตอรี่ที่เป็นข้อความ) "ต่อไปจะไม่พูดเเล้ว เราพูดบ่อยมากและพูดทุกอย่างออกไปหมดแล้ว จนเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ต้องร้องขอ ในสิ่งที่ควรเป็นเเฟนกันทำให้ วันไหนที่ไม่ได้ยินคำพูดจากปากเรา วันนั้นไม่ต้องทำให้เเล้วนะ เพราะไม่ต้องการเเล้ว" (สตอรี่เป็นคำพูดประมานนี้ค่ะ) เราพิมพ์ต่อไปว่า "เเค่อยากบอกเฉยๆ"
ช : กอดๆน้าา
ญ : .... ในใจคิดว่าคำตอบที่ได้มันไม่น่าจะเป็นเเบบนี้อะ
ถ้าถามว่าตอนอยู่ด้วยกันมีความสุขไหม มีนะคะ แต่มันก็จะมีเรื่องที่ทำให้ลำบากใจอยู่เหมือนกันค่ะ ซึ่งเราจะเป็นฝ่ายเงียบเเต่ไม่ได้เเสดงท่าทีที่บ่งบอกว่าเราไม่พอใจอะไรออกไปนะคะ รู้สึกว่าก็ให้เกียรติเขาอยู่ค่ะ เเต่รู้สึกว่าการรักใครสักคน มันควรจะมีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน เเละห่างกัน สบายใจต่อกัน มีความรู้สึกที่ตรงกัน ใส่ใจความรู้สึกกันมากกว่านี้ เคยถามเขานะคะว่าเป็นเเบบนี้กับคนทุกคนที่เคยคบไหม เขาตอบว่าก็เป็นเเบบนี้ ปกติ .. เขา introvert อาจจะใช้ชีวิตคนเดียวชินเเล้ว จรถึงทุกวันนี้เขาก็ยังเป็นเเบบนี้อยู่ค่ะ รู้สึกว่ามันพึ่งเริ่มต้น เราอาจจะปล่อยได้ ถ้าใจเราไม่มีความสุข
คิดว่าควรไปต่อ ลองอีกสักทีก่อนดูไหม หรือ ควรอยู่กับตัวเองให้มีความสุขเเล้วปล่อยเขาไปดีคะ ?