คือเรากับเเฟนคบกันมาประมาณ4-5เดือนเเล้ว เรารู้สึกว่าคบกับเขาเเล้วเหมือนเราอยู่คนเดียวเหมือนไม่มีเเฟน ด้วยความที่ช่วงเเรกๆเราเเอบชอบเขา เเล้วมีโอกาสได้คุยกันเลยยิ่งชอบเขาไปอีก คือตอนเเรกไม่คิดว่าจะได้คบเพราะพี่เขาเป็นคนนิ่งๆเงียบๆ จนพี่เขาเข้ามาคุย ช่วงเเรกๆตอนยังไม่ได้เป็นเเฟนกันคือเราคุยกันบ่อยนะเเต่เหมือนเป็นเเค่พี่กับน้องมากกว่า เเต่มันก็มีบางมุมที่ดูเหมือนเเฟนกัน พอคุยได้สักพักพี่เขาก็ขอคบ คือเราก็พอจะรู้มาบ้างว่าพี่เค้าไม่เหมือนใครนะ เพราะด้วยความที่พี่เขาดูเงียบๆเราเลยชอบ เพราะไม่เคยเจอใครเเบบนี้ หลังคบกันทุกอย่างดูเหมือนเดิมเลยคะ ก่อนคบเราเเทนตัวเองว่าน้องเขาเเทนตัวเองว่าพี่ หลังคบก็เหมือนเดิม เพียงเเต่ช่วงเเรกๆเราเเค่รู้สึกดีใจที่ได้พี่เขามาเป็นเเฟน เเต่เรามีความรู้สึกว่าเราไม่ค่อยกล้าคุยกับพี่เขาสักเท่าไหร่ จากเดิมที่เป็นคนชอบพูดชอบชวนคุย พอมาคุยกับพี่เขาเเล้วรู้สึกเกรงไม่เป็นตัวเองเลย ขนาดเป็นเเฟนกันรู้สึกเหมือนเป็นคนเเปลกหน้าอ่ะ คือมันเป็นเเบบนี้มาตั้งเเต่ตอนเเรกเเล้ว เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเพราะคิดว่าพอได้คบกันเเล้วคงจะคุยกันมากขึ้นเข้าใจกันมากขึ้น เเต่ไม่เลย พอผ่านมา2เดือน เหมือนเราเกรงเวลาคุยกับพี่เขามากขึ้นเรารู้สึกไม่ค่อยโอเคสักเท่าไหร่ เเต่ด้วยความที่ชอบพี่เขามานานเเล้วบวกกับพี่เขาไม่เหมือนใครที่ผ่านมา คือปกติตัวเองเป็นคนเจ้าชู้มาก พอมาเจอพี่เขารู้สึกว่าเราดีขึ้นรู้สึกมารักพี่เขาเลยเเหละ เเต่เหมือนเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ชวนคุยอยู่ฝ่ายเดียว เเล้วมันเเปลกตรงที่เราไม่โทรคุยกันเลย เรารู้สึกว่าตัวเองเหงาเพราะงี้เเหละคือพี่เขาไม่โทรหาเราเลย เราจะเป็นฝ่ายโทรหาเขาตลอด เเต่ก่อนโทรก็ต้องขอก่อนเหมือนเราทำอะไรเราเกรงใจพี่เขาหมดทุกอย่างอ่ะ เหมือนไม่ใช่เเฟนเเต่เป็นคนเเปลกหน้ามากกว่า ช่วงเเรกๆพี่เขาจะทักมาบอกมอนิ่งหรือฝันดีตลอด เเต่หลังจาก2-3เดือนคือเงียบไปเลย ถ้าเราไม่ทักไปคือไม่ได้คุยกันเลย เเละมาถึงช่วงหลังๆนี้ที่เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยที่ต้องพยายามเราเลยลองไม่ทักไป พี่เขาก็ไม่ทักมาเลยจนเราไม่มีบทสนทนาไปประมาณ3-4วันเลยเเหละ เรารู้สึกว่าเราคุยกับคนที่ไม่สนิมมากกว่าคุยกับพี่เขาที่เป็นเเฟนเราสะอีก เเต่เรื่องนอกใจเรามั่นใจเลยว่าพี่เขาไม่คุยกับคนอื่นเเน่นอน หรือไม่คิดนอกใจเราเเน่นอน เเต่การกระทำของพี่เขามันเหมือนเราไม่ได้เป็นเเฟนกันเลย เราเหงาเราเบื่อเหมือนอยู่คนเดียวตลอดเวลา เเต่ด้วยความที่เราไม่เคยคบใครนานหรือรู้สึกรักใครเท่าคนนี้มาก่อนทั้งๆที่พี่เขาก็ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่ เราพยายามรักษาความสำพันธ์นี้มาจนถึงตอนนี้ เราเริ่มรู้สึกมากขี้นเรื่อยๆว่ามีเเฟนก็เหมือนไม่มี เริ่มโหยหาความเป็นเเฟนกันการที่โทรคาสายกันเเบบที่คนเป็นเเฟนกันเขาทำ เเต่พี่เขาไม่เคยทำกับเราเลย เอาง่ายๆเหมือนเราไม่ได้เป็นเเฟนกันตั้งเเต่เเรกเลยด้วยซ้ำ เเต่เเปลกพอมาถึงจุดๆนึงเราไม่กล้าบอกเลิกพี่เขาเลย มันเป็นเพราะเรารักพี่เขาหรือเสียดายเวลาที่คบกัน เพราะเราไม่เลยคบใครนานขนาดนี้ เราควรทำยังไง ปล่อยให้มันเป็นเเบบนี้ หรือควรเดินออกมาหาสิ่งที่เราต้องการ
.
.
.
#เราเกรงทุกครั้งที่คุยกับพี่เขาทั้งๆที่เราเป็นเเฟนกันควรทำไงดี