เรื่องมีอยุ่ว่าเราเป็นพี่คนโตซึ่งตอนเเรกที่ยังไม่มีน้องเกิดมาก็เป็นความหวังของครอบครัวในหลายด้านจึงไม่ค่อยเเฮปปี้กับชีวิตตอนเด็กมากนักพ่อเเม่ก็ยังไปหาเงินไปเที่ยวกับสังคมตัวเอง พ่อเเม่ทะเลอะกันหนัก เราอยุ่กับลูกพี่ลูกน้องกับญาติเเค่เรื่องข้าวเเต่เรื่องอื่นเราทำเองหมดพอเริ่มมีน้องขึ้นมา เรารู้สึกได้รับการดูเเลไม่เท่าน้องเลยน้องได้ทั้งรถไฟฟ้า สนับสนุนความชอบครบวงจร อยากกินอยากได้อะไรได้หมด  เเต่เวลาเราอยากได้อะไรเราชอบคิดมากว่าพ่อเเม่จะไม่มีเงินจ่ายค่านั้นนี้ก็เลยไม่กล้าขอ เก็บเงินเเทบจะบ้า เเต่น้องไม่ต้องเก็บก็ขอได้สบายมาก หลังๆเราไม่มีความสุขเลยไม่รู้จะทำอย่างไร