ลูกป้าโดนตามใจตั้งแต่เด็กๆยึดความคิดตัวเองเป็นหลักอยากได้อะไรก็ต้องได้มีความขี้อิจฉาเวลาป้าดูรักเราแต่เราไม่ได้คิดอะไรเพราะเราก็เปรียบเหมือนเป็นทุกอย่างของคนในครอบครัวคอยช่วยหลายๆเรื่อง แต่เด็กคนนี้กลับแสดงพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมออกมาตลอดอย่างเช่นทำลายข้าวของก้าวร้าวมากเมื่อไม่ได้ตามที่ต้องการมีอาการเรียกร้องความสนใจทำตัวเกร็งพอพาไปหาหมอหมอบอกไม่พบอะไรผิดปกติทางบ้านเเราควรทำอย่างไรดีค่ะป้าเราคอยตามใจมากจนเสียคนค่ะตอนนี้นางก็
มัธยมแล้วเราควรย้ายออกจากบ้านเองดีกว่าไหมค่ะเพราะเรารู้สึกเหนื่อยมากๆเราอยู่มามีแต่ปัญหาที่บ้านทั้งนั้นเลยค่ะเราเรียนมหาลัยเราไม่อยากคิดอะไรมากเพราะเราเป็นโรคเครียดค่ะ😥พอเกิดอะไรขึ้นป้ามักจะบอกว่าอย่าไปถือสาเลยยังไงมันก็น้อง