คือเราเป็นพี่คนโตมีน้องชายและลูกพี่ลูกน้องเป็นน้องสาวลูกของป้า เราอาศัยอยู่กับป้าพ่อเราไปทำงานส่วนแม่ก็แยกทางกันเนื่องจากไม่มีใครดูเเลจึงไปอยู่บ้านป้า    
         ป้าเราทำธุรกิจมีโรงงานจะมีลูกพนักงานมาเล่นกับน้องสาวเราบ่อยๆจนเป็นเพื่อนน้องสาวเป็นคนใจดีชอบพาเพื่อนมากินข้าวบนบ้านบ่อยๆ เราต้องล้างจายให้เกือบทุกวันน้องไม่เคยช่วยเลย จานกองเป็น5-6ใบเราล้างคนเดียวบ้างมีพี่ช่วยบ้างมีน้าที่หากับข้าวให้ช่วยบ้างแต่บางเวลา ปกติเรากินข้าวบนบ้านก็จะเจอเพื่อนน้องอยู่ด้วยจนเราต้องล้างจานให้ทุกวันเพราะน้าก็ต้องรีบไปทำงานและพี่ก็ไม่ได้ขึ้นมาบ่อยเราล้างมาตลอดแน่นอนเราเป็นคนโตคือต้องอดทนยอมน้องบ้าง เราก็เลยล้างให้
         แต่พอวันนึงเราบอกน้องช่วยแบ่งจานไปล้างน้องก็โอเค แต่เถียงกะน้องอีกคนที่มาเล่นด้วยน้องอยู่ป.5ว่า "ล้างจานเป็นไปล้างเองนะพี่จะล้างให้น้องอีกคน"น้องที่อยู่ป.5น้องเขาเป็นคนทำงานบ้านล้างจานเองเพราะพ่อกะแม่แยกกันอยู่มีพี่ชายแต่ไม่ช่วยเลยน้องต้องทำคนเดียวแต่เป็นบางวัน ด้วยความที่เราสงสารน้องคนนั้นเลยเถียงน้องเราไปว่า"เห็นใจน้องหน่อยน้องเขาไม่เหมือนเธอนะที่นั่งสบายแบบนี้น้องเขาทำงานแต่เธอไม่ทำล้างจานให้น้องหน่อยเห็นใจน้องหน่อยน้องเขาก็เด็กมันมีเหนื่อยบ้าง ขนาดพี่ยังเหนื่อยเลย"น้องเราสาวเราถูกป้าตามใจมาตลอดนางก็เลยวางช้อนซ้อมรุนแรงเกินลงเท้าหนักแล้วก็เข้าไปบอกป้าอีกคนที่ดูแลนางตั้งแต่เด็กเพราะป้าเราหรือแม่นางไปตจว.ป้าคนนั้นก้เดินออกมาแล้วบอกให้น้องคนนั้นล้างเองเพราะล้างเป็น ในใจคิดคือไร!?เราโมโหมากเราถามป้าไปว่า ทำไมไม่ให้น้องมาช่วยล้างอ่ะป้าบอกว่เราต่อแล้วทำให้ไปเถอะเราแบบน้ำตาคลออ่ะพอเราเถียงยังไงมันก็แพ้อยู่ดีเพราะเราเป็นพี่ยอมน้องบ้างก็ไม่เสียหายเราก็ต้องล้างทั้งหมแเหมือนเดิมและเราก็ร้องไห้เว้ย และนางก็ขำและล้อเลียนเราเป็นคนหยาบขายไม่อยากพูดหยาบๆกับน้องเราเลยอดทนและเก็บมันเอาไว้ไม่เอามาคิด
         เราอยากรู้ว่าพี่ต้องยอมน้องไปอีกเท่าไหร่เราอยากดัดนิสัยแต่น้องเป็นคนถูกตามใจมาแต่เด็กจนโตมันยากล่ะที่จะดัดนิสัย
        
เราควรปล่อยมันให้เป็นเหมือนเดิมหรือต้องทำยังไงดีค่ะ