เริ่มต้นตั้งแต่เเรกเรื่อง ขอบรรยายก่อนว่าเราเป็นคนนอนยากมาตั้งแต่เด็ก 🫠🫠 ต้องขับรถวนสะพานตั้งหลายรอบเลยกว่าจะหลับ5555พ่อแม่เราติดการพนันมากๆ ถึงขั่นเคยขับรถตามหาแม่เพราะแม่หายไปจากบ้านไปเล่นการพนัน ช่วงป1 พ่อกับแม่เราทะเลาะกันหนักมากๆ เรื่องชู้และไม่มีใครยอมใครสักทีจนเลิกกัน  เราเป็นเด็กกรุงเทพที่ตอนเย็นๆดึกๆแม่จะทิ้งเราไว้ที่ร้านเกมและแอบไปเล่นการพนันในร้านเกมอีกทีจนกว่าห้างจะปิด แต่เราเป็นเด็กที่โอเคกับการอยู่คนเดียวเพราะเราก็รักสงงและแฮปปี้กับ การที่ไม่มีใครมายุ่งกับเรา ช่วงที่พ่อกับแม่เลิกกันครั้งใหญ่ เราก็อยู่ในเหตุการ์ณจนไม่คิดว่ารอยน้ำสีแดงๆ นั้นจะสื่อว่านี้จะเป็นจุดจบระหว่างแม่กับพ่อ รู้ตัวอีกทีเราไปๆออกๆจากโรงเรียนในกรุงเทพจนกลายเป็นเด็กบ้านนอก ที่แปลว่าบ้านนอกกกกกกกกกก อังกฤษเราไม่ได้เรียนตั้งแต่เด็กจึงด๋อยกว่าคนอื่นมากๆ ช่วงปอ5 เราถูกย้ายไปโรงเรียนที่มีระดับระดับนึ่ง.. แต่ก็นั้นแหละเราตามคนอื่นช้ามากๆ ด้วยพื้นฐานที่ไม่ได้อะไรมาเลย ช่วงป5 ถึง -6 นี้คือช่วงยุคโควิดประจวบเหมาะกับเวลาที่เราต้องได้เรียนอังกฤษ ... แต่เราก็เรียนยากขึ้นเพราะ โควิดพอดี ม1เราจึงต้องขอให้แม่ ช่วยเราในการสอบเข้า และแลกกับเราจะพยายามตั้งใจเรียน ซึงเราก็พยายามจะตั้งใจเรียนส่ง งานส่งทุกอย่างแต่มีแค่คะแนนสอบเราที่เราไม่ค่อยมั่นใจเพราะผ่านบ้างไม่ผ่านบ้าง แต่งานเราก็พยายามจะทำส่งตลอดเลยเต็มทุกช่อง ปรากฏได้ 3.56 เพราะคะแนนสอบน้อยมากๆ เทอมสองเราทำได้ 3.65 ม2 เราพยายามทำขยับให้มันได้มากที่สุด ดันวิชาย่อยๆ เพราะอังกฤษเราแย่มาก คณิตเรายังถูไถได่ ได้ 3.78 ม3ได้ 3.79 เราพยายามทำในสิ่งที่เราคืดว่าเราทำไม่ได้มากที่สุด อังกฤษจากไร่เรี่ย 2.5 - 1.5 เราขยับมา3ได้ฮ่า 🫠🫠 เราไม่ได้เรียนพิเศษเพราะแม่ไปส่งเรายากเคยเสนอแล้วเค้าก็ไม่เอา เรียนที่ทีเค้าให้ไปก็คือสอนห่วยแตกมาก ไม่ได้ทำอะไรนอกจากข้อสอบข้อสอบข้อสอบ ตอนนี้อยู่ช่วงหาโรงเรียนเราเคยคิดว่าอยากเป็นวิศวะ แม่ก็บอกอย่าเลยมันยาก เรียนสายภาษา เราอยากลองพยายามแต่แม่ก็ดูไม่โอเค เราเลยคิดว่า ไปลองสายภาษาจีน สรุปโรงเรียนเราไม่มีจีนเลยต้องไปสอบสตรีในเมือง แทนแต่ถึงยังไงเราก็ยังมีความหวาดกลัว ช่วงนี้ เรา ค่อยข้างถูกจับตามองจากแม่แบบแปลกๆ ปกติเรากลับมาล้างจาน อาบน้ำทำการบ้านนอนพัก เล่นโทรศัพท์ บ้างวันจะล้างจานช้าเพราะปวดคอเลยจะนอนพักนิดหน่อย อาการปวดคอไม่รู้มาจากกระเป๋าเรารึเปล่าแต่มัน ปวดจนเวียนหัวจะล้ม บ้างครั้งเราต้องบอกว่ารอก่อนเเล้วเราจะลงไปเพราะมันไม่ไหว ล้างจานก็โดนมุม ที่พระอาทิตย์ตก ร้อน + เวียนหัวปวดคอ จะล้มเราเลยต้องนอนพักสักหน่อยแล้วไปล้าง แค่3ถึง4นาที ๆเสาร์อาทิตย์ล้างจานกินข้าวอาบน้ำเสร็จการบ้านเสร็จ ถ้าเราไม่มีงานจะทำต่อเราก็ไปเล่นโทรศัพท์ไม่ก็หาอะไรทำ ถ้ามันมี ส่วนตัวเราอาศัยอยู่บ้านพักครู ฮ่าฮ่า ตัดขาดจากโลกภายนอก + สังคมโรงเรียนในเมืองเพื่อนสนิทอยู่ไกล มันไม่โอเคสำหรับการเดินทาง ก็ต้องใช้การติดต่อ ทางโทรศัพท์คุยแชทเล่นเกมกัน เราเป็นเด็กที่หาเงินเองได้นิดหน่อย มีเงินหลักหมื่นที่หาได้เองตอน ม1 ซื้อไอโฟน11ให้ตัวเองได้ตอนม2 ถ้ามีเงินเยอะหน่อยเราก็จะพาแม่กับน้องไปกินชาบูหมูทะ หรือไม่ก็ให้แม่ยืมเงินบ้างบางครั้ง  แต่สิ่งที้เราโดนบ่อยๆ คือเราชอบโดนว่า โดนพูดจาใส่แรงๆ จากแม่ โดยเฉพาะช่วงกินข้าวดั่งนั้นเราเลยไม่ชอบนั่งกินข้าวหลายคน แต่บ้างครั้งก็อยากดูหนังเฉยๆเลยแยกนะ555555 เราชอบโดนเปรียบเทียบกับน้องที่ได้เรียนโรงเรียนดีๆตั้งแต่ป1 ยุคที่ชีวิตมันปกติ แต่เราก็เงียบๆ เพราะ เราไม่อยากอะไรกับคนเป็นแม่เราก็เสียใจ ทุกครั้งที่ด่าเราก็จะเฉยๆแล้วยิ้มเบาๆ ไม่ร้องไห้ต่อหน้าแม่มากที่สุด เราเป็นคนที่ เอาจริงๆเรามีความพยายามสูงมากกก ปกติ เราทอดไข่เจียวไม่เป็น เราเคยโดนว่า เราก็พยายามทอดด้วยตัวเองทั้งๆทีไม่มีใครสอนเราเลยนะ 5555 จันทร์ - ศุกร์ส่วนมากเรากลับบ้านมาล้างเลย เเล้วก็อาบน้ำไม่มีการบ้านก็นอนพัก เล่นโทรศัพท์ส่งข้อความถึงเพื่อน ไม่ติดผู้ชายไม่ออกเที่ยวมั่วซุม ไม่เคยมีเรื่องโดดเรียนตั้งแต่เรียนมา ไม่มีแม้แต่ลา ยกเว้นป่วยหนักจริงๆ แตีเราชอบโดนแม่บอกว่า ไม่หน้าเกิดมา จะตีให้ตาย จะฆ่าให้ตาย สันดานเสียสันดานเหีย ไม่สมควรเกิดมา รีบๆตายไป ทุกครั้งที่มีจังหวะด่าได้และทุกครั้งที่ทะเลาะกับแฟนตัวมา แม่ก็จะชอบมาบ่นแล้วก็โวยวายใส่คนอื่นเป็นประจำ  แต่โดนหนักสุดจะเป็นเราเพราะแม่ เห็นว่าเราไม่ค่อยพูด แหละก็เป็นเราตลอดที่มักจะเจออะไรแบบนี้เป็นประจำวันนี้หนักสุดคือเราโดนลากไปด่าร้านก๋วยเตี๋ยว ตอนคนเยอะๆ ทั้งๆทีแม่ก็รู้ด้วยซ้ำว่าเรา จะต้องร้องไห้ออกมาแน่ๆ ทุกครั้งที่แม่ยกมือขี้นมาเราจะกลัวเสมอว่าแม่จะทำอะไรเรามั้ย เราจะโดนอะไรรึเปล่า - ทำไหมถึงหลบหน้าแม่ เพราะเราไม่อยาก จะสู้หรือเถียงอะไร เราไม่อยากโดนว่าหรือว่าเเม่เอง ทุกคนอบกว่าให้เราเงียบได้มากที่สุดเพราะแม่ก็คือแม่ และทุกครั้งแม่จะลงท้ายด้วยกูจะตีใหัตายด้วยมือของกูเอง คนอย่างสมควรเจ็บที่เดียวเเล้วตายไปเลย ตั้งแต่ม2 แม่ก็เริ่มมีปัญหาแบบนี้ จนบ้างครั้งเราก็คิดว่าอยากวิ่งไปโดนรถชนหรือ กระโดดลงไปให้รถเหยียบ ทุกๆคืนเรานอนคิดว่า โตขึ้นมาแล้วรีบใช้กรรมไปให้หมดแล้วตายเลยดีมั้ย เราเกิดมาด้วยความ เกลียดซัง อยากให้ถูกทำร้ายถูกตี เราแค่เด็กคนนึ่งที่พยายามอยากจะดูดีในสายตาแม่สักครั้ง พยายามทำงานบ้าน การบ้านเสร็จแล้วก็ เล่น เด็กแบบนี้คือเด็กที่แย่รึเปล่า เราคิดในทุกๆวัน 
( เราเล่นเกมเก่งมากเลยแหละ เคยหาเงินได้เพราะสิ่งๆนี้ ตั้งหมื่นกว่าบาท เคยติดท็อปเซิฟ อับดับที่ 1-10 ไม่มีอะไรแล้วละเราแค่อยากพิมพ์อวดทุกๆคน เเล้วก็เล่าในสิ่งทีเราอยากเล่า เราโอเคมากกับการคุยกับคนอื่นในโลกความจริงเรามีเพื่อนเยอะทั้งในและนอกจอ ชิลๆมากๆ ฮ่าฮ่า )