กลับมายืนที่เดิมอีกแล้วครับทุกคน ที่ที่เคยคุ้นตา
 
จากที่ผมคิดว่าผมทำใจกับเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้แล้ว
และพร้อมที่จะเดินหน้าต่อไป เจอกับสิ่งใหม่ๆในชีวิต
 
แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น มันหน่วงๆ อึนๆ มันไม่ได้เหมือนกับตอนที่เพิ่งเลิกกัน
ซึ่งผมก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน ว่าความจริงแล้วผมรู้สึกยังไงกันแน่
ที่แน่ๆ คือจากวันนั้นถึงวันนี้ ทุกคืนไม่เคยนอนหลับดีๆได้เลย นอนฝันร้าย สะดุ้งตื่นกลางดึกทุกคืน

ผมควรไปเดินไปยังไงต่อดีครับ
จากที่เคยมั่นหน้าว่าผมรักตัวเองมากกว่าอะไรทั้งหมด
มาถึงวันที่ผมตั้งคำถามถึงคุณค่าของตัวเองในทุกๆวัน
บางวันผมก็มีความสุขกับชีวิตทั้งวัน จนตกกลางคืนก็จะเป็นลูปเดิมทุกวัน
บางวันผมกลับไม่มีความสุขกับอะไรซักอย่างในชีวิต

ช่วงเวลาเดียวที่ผมไม่คิดถึง ก็คือช่วงเวลาที่ไม่มีสติ เมานั่นแหละครับ
แต่พอฟื้นคืนร่าง โคตรทรมาณเลยครับ ทั้งฤทธิ์เหล้า ทั้งเรื่องเศร้าตีกันวุ่นวาย
ผมเลยพยายามเลี่ยงไม่ให้ตัวเองไปเมา อย่างน้อยก็ตัดสิ่งที่ทำให้ทรมาณไปหนึ่งอย่าง
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอีกอย่างจะหายไปจากชีวิต

สั้นๆคำเดียว คิดไม่ตกครับ