เราพึงเคยรับสอนพิเศษมาไม่นานคะ เคยสอนมาแค่ 4-5 คน จึงพึงเคยมีประสบการณ์แบบนี้

มีเด็นคนนึงเรารับสอนพิเศษเขาได้ไม่นานคะประมาณสองเดือน สอนที่บ้านนะคะ อยู่ราวๆม.ต้นแล้ว

2-3 ครั้งแรกน้องเขาร้องไห้ทุกครั้งเลยคะ
คือน้องเขาเหมือนถูกบังคับให้เรียนอะคะ แต่น้องเขาไม่ชอบวิชาเลขและอาจจะเหนื่อยจากโรงเรียนด้วย ตัวเราเองต้องมานั่งคุย นั่งปลอบใจน้องก่อนสอน ตัวเราเองไปสอนก็รู้สึกแย่อะคะ เหมือนบังคับให้น้องเรียน ถามอะไรไม่ค่อยตอบค่อยรับ เล่นโทรศัพท์ระหว่างเรียน พอเราบอกว่าให้หันกลับมาทำโจทย์ก่อนแล้วจะให้พัก ก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อะคะ ตัวเราเองก็เสียสุขภาพจิตด้วย เหนื่อยใจตัวเองด้วย พอหลังๆเริ่มปรับตัวได้ก็มีเรื่องที่น้องเลิกเรียนไม่ค่อยตรงเวลา แล้วเราต้องมานั่งรอน้องทำธุระก่อนถึงจะเริ่มเรียน ทำให้เลทไปครึ่งชั่วโมงบ้าง สิบห้านาทีบ้าง คือเราก็ไม่กล้าปลอยเวลาเดิม เราเลยเลทให้น้อง ตามเวลาจริงที่เรียน แต่ก็พยายามเข้าใจเด็กนะคะ อันนี้พออดทนได้

แต่ปัญหาหลักๆ คือการเลื่อนสอนโดยไม่บอกก่อนอะคะ
ครั้งแรก เราไปถึงหน้าบ้านเจอบ้านล็อก เราก็เลยไลน์ไปหาแม่เขา แม่เขาก็บอกว่าไปต่างจังหวัด ลืมโทรบอกเรา ครั้งแรกเราพอเข้าใจนะคะ

แต่มันมีครั้งที่สองเกิดขึ้น ห่างจากครั้งแรกไม่ถึงเดือน ที่ไปถึงหน้าบ้านแล้วก็ล็อกเหมือนเดิม เหตุผลคือ น้องดูหนังอยู่ติดต่อไม่ได้ เราก็เลยขอไม่รอสอน แล้วแม่เขาก็เลยขอให้มาสอนวันอื่นแทน

แต่ตัวเราเองไม่อยากไปสอนแล้วอะคะ
เราควรบอกทางแม่เขายังไงดีคะ

คือกับน้องคนอื่นเราก็จะมีเหตุผลดีๆ
เช่นน้องเขาจบม.3แล้ว เนื้อหาม.ปลายเราไม่ถนัทเลยขอไม่สอน
หรือ เวลาไม่ตรงกันอะไรแบบนี้

แต่นี่คือเหตุการณ์นี่มันกลางเทอมน้อง แล้วเราควรมีเหตุผลอะไรดีๆ บอกเขาดีคะ