สวัสดีค่ะ กระทู้นี้อาจจะยาวหน่อยนะคะ เพราะเหมือนเราระบายให้ใครสักคนฟังด้วย เรื่องนี้เราไม่กล้าบอกใครเลยค่ะ แม้กระทั่งเพื่อนสนิท เพราะมันใกล้ตัวมาก ๆ จนเราอึดอัด
ตอนนี้เรียนใกล้จบแล้ว เหลือเวลาแค่อีกเทอมหน้าก็จะแยกย้ายกับเพื่อน ๆ คือเราแอบเพื่อนผู้หญิงในสาขาค่ะ ต้องบอกก่อนนะคะว่าสาขาเรามีคนไม่เยอะโดยเฉพาะผู้หญิง เราสนใจเขามาตั้งแต่เข้าเรียนใหม่ ๆ แล้วค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มคุยยังไง เธอเคารพเราแบบพี่เพราะเราซิ่วมาหนึ่งปี แต่เราก็คิดกับเขาไม่ได้เชิงรุ่นน้องนะคะ จะไปในทางเพื่อนมากกว่า
สิ่งที่ทำให้เราสนใจเธอคือเธอเรียนเก่งค่ะ ใจดี ช่วยสอนเพื่อนในสาขาตลอด ทำงานดีด้วยค่ะ รับผิดชอบงานหลาย ๆ อย่างได้ ตอนแรก ๆ เราก็ไม่ได้รู้สึกชอบค่ะ แต่พอนานไปเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปแอบชอบตอนไหน เธอเป็นคนธรรมดามาก ๆ แต่หน้าตาถือว่าน่ารักค่ะสำหรับเรา ซึ่งด้วยความที่เราเรียนด้วยกัน เห็นกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง เห็นนิสัยที่ไม่ดีของเราหลาย ๆ เช่น เรื่องที่เรากับเพื่อนคนอื่นมีคนคุยเยอะ อันนี้เขาก็เคยพูดแซว ๆ กับเราและเพื่อนค่ะว่าถ้าจะมีแฟน จะไม่คบกับแฟนที่เรียนสาขานี้ เพราะเห็นเพื่อนตัวเองมาเยอะ (หมายถึงเรื่องเจ้าชู้นะคะ) เราก็เลยแอบเฟลตรงนี้นิดหน่อยตอนที่รู้ตัวว่าชอบเธอแล้ว เราย้อนกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ค่ะ เลยต้องยอมรับมัน แล้วเธอก็เป็นสเตรทค่ะ คือชอบผู้ชายมาตลอด
เราพยายามเขาหาเธอเรื่องง่ายอยู่บ่อย ๆ ค่ะ อย่างพวกเรื่องการเรียน ด้วยความที่ไม่ค่อนสนิทกันตั้งแต่แรกทำให้เราไม่ค่อยรู้เรื่องที่บ้านเขาเท่าไหร่ แต่ช่วงตอนเรียนปีสอง เธอเริ่มเล่าเรื่องของตัวเองมากขึ้น ตอนนั้นนั่งอยู่กันสองคนหน้าห้องค่ะ แล้วเขาดูเครียด เธอเลยเล่าเรื่องที่บ้านให้เราฟัง ปัญหาต่าง ๆ ทำให้เรารู้ว่าที่บ้านของเธอฐานะไม่ค่อยดี ถึงขั้นไปในทางไม่ดีมาก ๆ เธอต้องเรียนไปด้วยแล้วรับงานเสริม (งานเสริมถ้าบอกไปน่าจะกระทบกับองค์กรณ์ส่วนนี้เราขอไม่เล่านะคะ) แล้วงานเสริมตรงนี้ก็นาน ๆ มีครั้ง ตรงนี้ยิ่งทำให้เราชอบเธอมากกว่าเดิมค่ะ มากขึ้นกว่าเดิมมาก ๆ เราฐานะทางบ้านปานกลาง แต่ได้เงินรายเดือนที่ได้จากครอบครัวคือ 3 เท่าของเงินที่เธอได้ ไม่รวมกับงานที่เรารับงานเสริมอีก เราเลยอยากช่วยเธอค่ะ เพราะคำว่าแอบชอบด้วยมั้งคะที่ทำให้รู้สึกว่าอยากช่วยมากกว่าคนอื่น ๆ เราดูแลเธอเท่าที่เราทำได้หลายเรื่องค่ะ เช่น รถเสีย ให้เธอยืมของทำงานส่งอาจาร์ย เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบดึงเขาเวลาจะเดินชนกับอะไร ยันเขาลืมปิดประตูห้อง เราก็จะเดินไปปิดให้ 5555 (สาขาเรามีห้องแยกเป็นห้องเล็ก ๆ สำหรับทำงานค่ะ)
เราหาทางที่ทำให้เราได้ใกล้กันโดยที่เราจ้างเธอติวพิเศษให้ค่ะ แล้วเธอก็รับค่ะ ปกติเธอไม่เคยให้ใครจ้างติว จะสอนฟรี แล้วเราให้เยอะกว่าปกติแต่ต้องติวเราให้แบบพิเศษ (ตอนแรกเธอไม่รู้ค่าจ้างนะคะ เราบังคับให้ค่ะ บางทีเธอก็ไม่เอา ติวให้ฟรี) นี้เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น เพราะเรื่องติว แต่การคุยของเราก็จะเป็นงานส่วนมาก เรื่องส่วนตัวนิดหน่อย เราไม่เคยส่งสัญญาณอะไรที่บ่งบอกว่าเราชอบเธอเลยนะคะ กลัวอึดอัด ขอแค่ได้ใกล้กันตอนติวก็พอแล้ว ถึงเธอจะคิดว่ามันเป็นงาน แต่การที่เราได้ใกล้กับเธอตลอด เราไม่ได้คิดแค่งาน มันเป็นแบบนี้มาเรื่อย ๆ เราไม่เคยบอก ไม่เคยทำอะไรให้เธอได้เอะใจ หรืออาจจะสงสัยแต่เรากู้หน้าได้ทัน จนตอนนี้เราจะจบแล้วค่ะ อีกแค่เทอมหน้าที่เหลือ จากนั้นเราก็จะได้แยกย้ายกันแล้ว เราควรบอกเธอไหมคะ หรือว่าปล่อยให้มันเป็นความสัมพันธ์แบบติวเตอร์ต่อไป ใจเราก็อยากจะบอกค่ะ แต่พอคิดถึงผลกระทบที่ตามมาทำให้เราไม่กล้า เช่น กลัวเสียความไว้ใจที่เธอมีให้เรา
ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ
แอบชอบเพื่อนผู้หญิง ใกล้เรียนจบแล้วควรบอกไหมคะ ?
ตอนนี้เรียนใกล้จบแล้ว เหลือเวลาแค่อีกเทอมหน้าก็จะแยกย้ายกับเพื่อน ๆ คือเราแอบเพื่อนผู้หญิงในสาขาค่ะ ต้องบอกก่อนนะคะว่าสาขาเรามีคนไม่เยอะโดยเฉพาะผู้หญิง เราสนใจเขามาตั้งแต่เข้าเรียนใหม่ ๆ แล้วค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มคุยยังไง เธอเคารพเราแบบพี่เพราะเราซิ่วมาหนึ่งปี แต่เราก็คิดกับเขาไม่ได้เชิงรุ่นน้องนะคะ จะไปในทางเพื่อนมากกว่า
สิ่งที่ทำให้เราสนใจเธอคือเธอเรียนเก่งค่ะ ใจดี ช่วยสอนเพื่อนในสาขาตลอด ทำงานดีด้วยค่ะ รับผิดชอบงานหลาย ๆ อย่างได้ ตอนแรก ๆ เราก็ไม่ได้รู้สึกชอบค่ะ แต่พอนานไปเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปแอบชอบตอนไหน เธอเป็นคนธรรมดามาก ๆ แต่หน้าตาถือว่าน่ารักค่ะสำหรับเรา ซึ่งด้วยความที่เราเรียนด้วยกัน เห็นกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง เห็นนิสัยที่ไม่ดีของเราหลาย ๆ เช่น เรื่องที่เรากับเพื่อนคนอื่นมีคนคุยเยอะ อันนี้เขาก็เคยพูดแซว ๆ กับเราและเพื่อนค่ะว่าถ้าจะมีแฟน จะไม่คบกับแฟนที่เรียนสาขานี้ เพราะเห็นเพื่อนตัวเองมาเยอะ (หมายถึงเรื่องเจ้าชู้นะคะ) เราก็เลยแอบเฟลตรงนี้นิดหน่อยตอนที่รู้ตัวว่าชอบเธอแล้ว เราย้อนกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ค่ะ เลยต้องยอมรับมัน แล้วเธอก็เป็นสเตรทค่ะ คือชอบผู้ชายมาตลอด
เราพยายามเขาหาเธอเรื่องง่ายอยู่บ่อย ๆ ค่ะ อย่างพวกเรื่องการเรียน ด้วยความที่ไม่ค่อนสนิทกันตั้งแต่แรกทำให้เราไม่ค่อยรู้เรื่องที่บ้านเขาเท่าไหร่ แต่ช่วงตอนเรียนปีสอง เธอเริ่มเล่าเรื่องของตัวเองมากขึ้น ตอนนั้นนั่งอยู่กันสองคนหน้าห้องค่ะ แล้วเขาดูเครียด เธอเลยเล่าเรื่องที่บ้านให้เราฟัง ปัญหาต่าง ๆ ทำให้เรารู้ว่าที่บ้านของเธอฐานะไม่ค่อยดี ถึงขั้นไปในทางไม่ดีมาก ๆ เธอต้องเรียนไปด้วยแล้วรับงานเสริม (งานเสริมถ้าบอกไปน่าจะกระทบกับองค์กรณ์ส่วนนี้เราขอไม่เล่านะคะ) แล้วงานเสริมตรงนี้ก็นาน ๆ มีครั้ง ตรงนี้ยิ่งทำให้เราชอบเธอมากกว่าเดิมค่ะ มากขึ้นกว่าเดิมมาก ๆ เราฐานะทางบ้านปานกลาง แต่ได้เงินรายเดือนที่ได้จากครอบครัวคือ 3 เท่าของเงินที่เธอได้ ไม่รวมกับงานที่เรารับงานเสริมอีก เราเลยอยากช่วยเธอค่ะ เพราะคำว่าแอบชอบด้วยมั้งคะที่ทำให้รู้สึกว่าอยากช่วยมากกว่าคนอื่น ๆ เราดูแลเธอเท่าที่เราทำได้หลายเรื่องค่ะ เช่น รถเสีย ให้เธอยืมของทำงานส่งอาจาร์ย เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบดึงเขาเวลาจะเดินชนกับอะไร ยันเขาลืมปิดประตูห้อง เราก็จะเดินไปปิดให้ 5555 (สาขาเรามีห้องแยกเป็นห้องเล็ก ๆ สำหรับทำงานค่ะ)
เราหาทางที่ทำให้เราได้ใกล้กันโดยที่เราจ้างเธอติวพิเศษให้ค่ะ แล้วเธอก็รับค่ะ ปกติเธอไม่เคยให้ใครจ้างติว จะสอนฟรี แล้วเราให้เยอะกว่าปกติแต่ต้องติวเราให้แบบพิเศษ (ตอนแรกเธอไม่รู้ค่าจ้างนะคะ เราบังคับให้ค่ะ บางทีเธอก็ไม่เอา ติวให้ฟรี) นี้เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น เพราะเรื่องติว แต่การคุยของเราก็จะเป็นงานส่วนมาก เรื่องส่วนตัวนิดหน่อย เราไม่เคยส่งสัญญาณอะไรที่บ่งบอกว่าเราชอบเธอเลยนะคะ กลัวอึดอัด ขอแค่ได้ใกล้กันตอนติวก็พอแล้ว ถึงเธอจะคิดว่ามันเป็นงาน แต่การที่เราได้ใกล้กับเธอตลอด เราไม่ได้คิดแค่งาน มันเป็นแบบนี้มาเรื่อย ๆ เราไม่เคยบอก ไม่เคยทำอะไรให้เธอได้เอะใจ หรืออาจจะสงสัยแต่เรากู้หน้าได้ทัน จนตอนนี้เราจะจบแล้วค่ะ อีกแค่เทอมหน้าที่เหลือ จากนั้นเราก็จะได้แยกย้ายกันแล้ว เราควรบอกเธอไหมคะ หรือว่าปล่อยให้มันเป็นความสัมพันธ์แบบติวเตอร์ต่อไป ใจเราก็อยากจะบอกค่ะ แต่พอคิดถึงผลกระทบที่ตามมาทำให้เราไม่กล้า เช่น กลัวเสียความไว้ใจที่เธอมีให้เรา
ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ