** สำเนียงเพี้ยงสะอื้น ครวญหา ทุกข์ก่อไข้โศกา ก็รู้ พิรุณร่ำนำพา พึงเอ่ย ฤๅใคร่รำบายสู้ ตรู่เช้าเคล้าลมฯ เสียงสอื้นครวญหา ....... ไข้โศกาโศกอดสู พิรุณร่ำพร่างพรู ....... ทุกข์ก็รู้สู้รำบาย ป่านแก้

รถประจำทาง                 มุมมองที่สาม                

@ ส ๑........ สุรา หรรษา พาสุข ทุกข์หาย อกอิ่ม จิ้มลิ้ม พริ้มพราย โฉมฉาย อวบอั๋น ลั๊ลลา อุระ สะดือ คือจุด พิรุธ ทุกครั้ง กังขา เรียวน่อง น้องสาว ขาวนา กานดา ฉะอ้อน ซ่อนนม @ ส ๒....... สุรุ่ย คำคุย หุย

วิงวอนจนกว่าสมอารมณ์หวัง ใช้สิบปากพากย์วอนยุพยัง พี่สัจจังเนื้อเย็นเป็นความจริง ปากหนึ่งว่า .. พยอมจอมขวัญเอ๋ย อย่าเมินเลยกานดาอย่าทอดทิ้ง พี่จงรักภักดียาหยีจริงจริง ขอวอนวิงหวานใจให้เมตตา ปากสองว

เหล่าบัณฑิตพิศเพ่งเล็งกุศล ดวงกมลหมายประโยชน์โปรดสุขสันต์ แก่หมูมิตรสนิทแน่นแม้นคืนวัน ไม่ลักลั่นหลีกเลี่ยงเกี่ยงเวลา ดูก่อนพ่อเสนกะมหามิตร ด้วยชีวิตสหายรักจักอุตส่าห์ กระทำกิจมิตรรักมิชักช้า อริยาย่

สัมพุลาชาดก คำกลอน ว่าด้วยความรักของพระนางสัมพุลา โอ้โฉมตรู ผู้ผู้เดียวขาเรียวงาม แม่นงรามชื่อไรคือใครหนอ ยืนสั่นเทิ้มเสริมทรงองค์ละออ ณ ห้องหอหุบเขาเพาพนา โอ้อนงค์ องค์เอวดุจเปล