หนูอาจจะเครียดมากเกินไป หนูเป็นคนที่ชอบคิดมากค่ะพ่อเเม่หนูไม่เคยทุบตีหรือด่าว่าเเรงนะคะมากสุดเเค่ตักเตือนเเล้วก็ตำหนิส่วนชีวิตหนูบางทีคำพูดเล็กๆน้อยๆก็ทำหนูคิดจินตนาการไปในเชิงลบทำให้เครียดบ่อย หนักสุดของหนูก็น่าจะเคยคิดเรื่องฆ่าตัวตายโดยใช้วิธีต่างๆหนูคิดได้เเค่ผูกคอกับโดดจากที่สูงค่ะ หนูเคนลองผูกคอเเล้วเเต่มีเพื่อนที่หอเข้ามาเห็นค่ะเเล้วก็ผ่านมาหลายปีหนูก็มีเรื่องเครียดที่เจอมาหลายๆเรื่องเช่น ความรัก ครอบครัว หรือเรื่องเพื่อน ตอนที่หนูเครียดก่อนนอนคืนหนึ่งหนูไม่กล้ามองหน้าเพื่อนในหอสักคนเลยค่ะ คืนนั้นหนูคิดเเค่ว่าหนูอยากตื่นขึ้นมาเเล้วโดดจากชั้น2ของอาคารค่ะ หนูขึ้นไปบนอาคารเรียนเเล้วทำได้เเค่ปีนอยู่บนขอบหน้าต่างตอนนั้นเวลาตี4เกือบตี5เเล้วค่ะ เเต่คิดที่จะโดดเเต่หนุไม่รู้ว่ามีความคิดอะไรที่ทำให้หนูยอมลงมาจากขอบหน้าต่างเเล้วลงมาจากอาคารเรียน ตอนเช้าหนูทำได้เเค่นั่งคิดว่าหนูคิดอะไรในเวลานั้นเพราะหนูไม่รู้อะไรเลย หนูทำได้เเค่เวลาเครียดทุบตีตัวเองหรือพยายามระบายสิ่งที่เครียดใส่กระดาษเเค่นั้น พอหนูจบออกจากที่นั่นมาหนูย้ายมา รร ใหม่ค่ะไม่ได้อยู่จังหวัดเดิม คนใน รร ต่างชอบหนูค่ะ เเต่หนูก็มีเครื่องเครียดเข้ามาตลอดเวลาหนูไม่รู้ว่ามันคืออะไรเเต่อยู่ๆมันก็เครียดเองค่ะหนูพยายามหาวิธีที่ผ่อนคลายหายเครียดเเต่เวลาหนูทำหนูกลับไม่มีความรู้สึกอะไรเลยค่ะ หนูรู้ตัวว่าหนูเครียดเเต่กลับไม่มีความรู้สึกเลย หรือเวลาอยู่รร หนูรู้ตัวว่าต้องหัวเราะเเต่หนูไม่มีความรู้สึกที่อยากหัวเราะเลยค่ะ  หนูอยากทราบว่าเเต่ละคนเวลาเครียดทุกคนทำยังไงคะคิดเเบบนี้รึป่าว