สวัสดีค่ะ
คือหนูไม่รู้ว่าหนูเป็นรึป่าวและอยู่ระดับไหน
จขกท.เริ่มมีอาการที่เบื่อทุกอย่าง เบื่อโลก เบื่ออาหาร อ่อนเพลียกับอะไรง่ายๆ
หงุดหงิดกับอะไรที่ไม่น่าจะหงุดหงิดได้ เริ่มนอนไม่หลับ เครียด น้ำหนักตัวลดลงอย่างรวดเร็ว เริ่มไม่อยากเจอใคร ไม่อยากคุยกับใคร ทุกที่มืดไปหมด รู้สึกเหมือนพระเจ้ารังแก...แต่ก็นังใจดีที่ส่งเพื่อนมาให้ แต่อาการไม่ดีขึ้นค่ะ แย่ลวเรื่อยๆเหมือนจมน้ำลึกลงไป แต่สุดท้ายก็รวบรวมความกล้าบอกผู้ปกครองค่ะ แต่เจาแค่พยายามไม่สนใจ ลืมบอกหนูเคยทำร้ายตัวเองมาแล้วหลายครั้งค่ะ เขาพึ่งรู้ตอนที่หนูเริ่มดิ่งจนเอาตัวเองขึ้นมาไม่ได้ เริ่มมีผลกระทบกับการเรียน หนูเริ่มไม่คุยกับเพื่อน ตีตัวออกห่างจากพวกเขา แม้กระทั่งเพื่อนสนิท ก็ไม่อย่าเจอค่ะ ไม่อยากคุย มีครั้งหนึ่งที่เพื่อนหนูบอกว่า กูเจอกนักกว่าอีก กูเจอหนักกว่าจริงๆนั้นแหละ ทำไมกูโดนกูไม่รู้สึกอะไรเลยวะ555 แค่นี้ก็ซึมหรอวะ เป็นอะไรที่ทำให้หนูรู้สึกตัวเองไร้ค่าหนักกว่าเดิม รู้สึกอ่อนแอมากๆ

หลังจากนั้นผู้ปกครองก็ยอมพาไปค่ะ แต่จิตแพทย์เขาบอกแค่ว่า หนูแค่กำลังสับสัน หนูกำลังแตกเนื้อหนุ่มสาว ไม่มีอะไรมาก แค่พยายามกิน ไม่เครียด พยายามนอนก็ดีขึ้นแล้วค่ะ

แต่อาการแบบนี้หนูมีเกิน 1 เดือนแล้วค่ะ แล้วหนักขึ้นเรื่อยๆมากว่าที่จะดีขึ้นถึงได้บอกกับผู้ปกครอง(ก่อนที่จะไปหาจิตแพทย์)

ปล.ขอโทษที่เรียงเหตุการณ์มั่วนะคะ....
หนูไม่เก่งด้านการสื่อสาร

อัพเดทนะคะ หนูโดนส่งให้เปลี่ยนหมอค่ะ
แล้วปลก็คือหนูเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ