แฟนเราเป็นคนอารมณ์ร้อนค่ะ นิดๆหน่อยๆ ก็ขึ้นแล้วค่ะ  เป็นเราที่รับอารมณ์เค้าตลอดเลย เราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจเค้าก็จะไม่พอใจ
เราเป็นคนที่ช้าค่ะ แต่สามารถเรียนรู้ได้ไว ฝึกฝนได้ค่ะ แต่เราก็บอกเค้าเสมอนะคะ ว่าค่อยๆสอนกันดีๆก็ได้ ถ้าสอนเราดีๆเราจะไม่เสียใจและบั่นทอนจิตใจเลยค่ะ มันจะรู้สึกดีมากกว่าที่บ่นเราอีก  (เราแต่งงานแล้วค่ะออกมาอยู่บ้านแฟน)
เค้าเป็นคนจิตใจดีนะคะ เป็นคนที่มีความคิดที่ดูโตค่ะ วางแผนอนาคต แต่พอเอาเข้าจริงๆเค้าก็ยังเหมือนเด็กที่เอาแต่ใจค่ะ เค้าเคยพูดค่ะว่าอยากไปพบจิตเวชค่ะ เราก็โอเครนะคะ  
เราเป็นคนใจเย็นค่ะ แต่กลัวว่าจะกลายเป็นสะสมค่ะ  เรารักคนอื่นมากกว่าตัวเองค่ะ ยอมทุกอย่าง ทนทุกอย่าง ถามว่ามันเสียความรู้สึกไหมเสียค่ะ บั่นทอนจิตใจไหมบั่นทอนค่ะ  แต่เพราะรักค่ะเลยนึกถึงแต่สิ่งดีๆที่เรามีให้กันค่ะ  เราควรทำอย่างไรค่ะ