คือว่าผมรู้สึก โมโห ผิดหวัง เเละไม่โอเคกับพ่อเเละเเม่ของผมอย่างมาก คือตั้งเเต่เขาลาออกจากงานทั้งที่รู้ว่างานหายากเเล้ว เขาให้เหตุผลว่า งานไม่ใช่ ไม่อยากทำ ไม่โอ เเละเเม่ผมเองก็ไม่คิดที่จะหาอะไรทำเพิ่ม เพิ่มเงินทองนอกจากการขายขนมไปวันๆ เสนอไอเดียขายอะไรไป ไม่เอาๆ ให้ไปขายที่ไหน ก็ไม่เอาๆ หาอะไรทำไปก่อนตอนที่ยังดีๆอยู่ ผมเบื่อ จนกระทั่งมาถึงวันที่ต้องมานั่งหมุนเงิน ไม่เคยคิดเผื่ออะไรซักอย่าง เเถมยังยืมเงินผมไป1000 บาท เเละในอนาคตก็จะให้ผมหาเงินเอง เเละจะมายืมเงินผมอีกไหมก็ไม่รู้ ผมรู้สึกเเย่มาก คือตราหน้าพ่อกับเเม่ผมว่าเป็นคนขี้เเพ้เลยครับ เเละดูเหมือนว่าเขาไม่ทุกข์ร้อนอะไร มารออะไรที่มันลอยๆอย่างนี้ไม่ได้ ผมอยากหาทางเอาตัวรอดคนเดียวเเล้วจริงๆ รู้สึกว่า บ้านนี้ไม่ใช่ที่ๆผมควรอยู่ เเต่ผมก็เปลี่ยนลักษณะ ความคิดเขาไม่ได้
รู้สึกผิดหวังเเละโมโหกับความไม่เอาไหนของพ่อกับเเม่มาก