อยากถามผู้รู้ผู้ชำนาญเกี่ยวกับการนั่งสมาธิหน่อยค่ะ (บอกก่อนว่าเราเคยฝึกนั่งสมาธิที่วัดตอนไปบวชกับทาง ร.ร ทุกปี แต่ผ่านมาหลายปีแล้ว)
มาปัจจุบัน : ที่ผ่านมาเรานั่งสมาธิจิตไม่เคยนิ่งเลย มีความคิดในหัวไปเรื่อยๆและไม่เคยนั่งได้นาน และไม่เคยนั่งได้สำเร็จเลยสักครั้ง  แต่มีอยู่วันนึงเราก็สวดมนต์ไหว้พระนั่งสมาธิปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือวันนั้นที่เริ่มนั่งสมาธิช่วงแรกๆก่อนจะเขาสมาธิความคิดตีกันยุ่งเหยิงไปไกลมาก เราก็พยายามทำสมาธิมากำหนดลมหายใจ  เข้าพุทธ ออกโท สักพักจิตนิ่งได้แต่หนักหัว โคลงเคลงเหมือนจะหลับหัวฟาดฟื้น เราก็พยายามนิ่งปล่อยให้มันเป็นไป แต่ปรากฏว่าสักพักอาการหนักหัวเหล่านั้นหายไป อาการใจสงบนิ่ง นิ่งมากก รู้สึกตัวเบาหวิวเหมือนลอยได้ มันเหมือนลอยได้จิงๆน่ะรับรู้ว่าร่างอยู่ตรงนี้ เกิดความสุขความสงบนิ่งจนไม่อยากออกจากสมาธิ เป็นอยู่อย่างนั้นรวม 1 ชั่วโมง จนเริ่มรู้สึกตัวว่าทำไมเราถึงไม่อยากออกจากสมาธิ มันนานแล้วนะ ถ้าเราไม่ออกจากสมาธิตอนนี้ เราจะกลับร่างได้ไหม เราจะตายรึเปล่า เมื่อคิดได้ดังนี้เราจึงบอกตัวเองลืมตาทั้งที่ไม่อยากออก  (อยากถามผู้รู้ว่าเป็นอันตรายไหม) หลังจากวันนั้นเราก็ไม่กล้านั่งสมาธิอีกเลย กลัวกลับมาไม่ได้ ต่อให้ใจจะสงบและมีความสุขมากก็เหอะ