สวัสดีค่ะ ตัวเราเองเติบโตมากับการที่พ่อเเม่ทำงานขายของเเละค่อนข้างยากจนพอสมควร เราไม่ได้มีเหมือนคนอื่นในทุกๆครั้งเราก็ต้องพยายาม เรามักถูกเปรียบเทียบ กับคนข้างบ้าน กับเพื่อน กับคนใกล้ตัวว่า ทำไมเราถึงเก่งได้ไม่เท่ากับเขา เลยเลยพยายามให้มากกว่าคนอื่นในหลายๆเรื่องค่ะ พยายามมาโดยตลอด พยายามหาตัวเองให้เจอว่าตัวเองชอบอะไร พยายามลองหาโอกาสให้กับตัวเองในการเริ่มต้นความคิดที่พาตัวเองไปข้างหน้า เเต่มาถึงจุดหนึ่งที่เราเริ่มรู้ตัวเองว่า เราอยากที่จะทำในสิ่งที่มีเเต่คนบอกว่ามันไม่มั่นคง มันจะเป็นไปได้หรอ เธอทำไม่ได้หรอกอย่างเธอนะหรอ อะไรประมาณนั้น อาชีพที่มีคนดูถูกเเบบนี้คือนักธุรกิจค่ะ คำว่านักธุรกิจสำหรับตัวเราคือการที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักเเละมีประโยชน์กับคนอื่น การได้ทำได้ต่อยอดเเละได้เรียนรู้ในความผิดพลาดใหม่ๆอยู่เสมอ การที่เราต้องก้าวให้ทันโลก นักธุรกิจเป็นความท้าทายสำหรับเราเเละเรารู้สึกสนุกไปกับมัน เเต่เรากลับมาหยุดความคิดที่เราอยากจะเติบโตไปกับมันเพียงเเค่ว่า ครอบครัวเเละสิ่งรอบข้างบอกเราว่าให้ทำงานที่มั่นคง เราเลยเลือกที่จะทำงานราชการนั่นคือพยาบาลเพราะการเป็นพยาบาลคืออีกสิ่งที่ได้ช่วยเหลือ เเละได้รับ เเต่ถ้าถามว่าเราชอบไหม เราไม่ชอบ เเละไม่มมีความกระตือรือร้นเลย ความผิดพลาดในงานที่เกิดขึ้นเรากลับมองว่ามันเเย่มาก เรารู้สึกเหนื่อยเเละไม่อยากลกจากที่นอนในยามเช้า มันชั่งหดหู่เหลือเกินนน เราเลยอยากถามว่าการเลือกในสิ่งที่ตัวเองรักจะดีกว่าไหมคะ
ปล.เราได้ลองฝึกงานที่รพ.มาสักระยะหนึ่งเเล้วรู้ว่าตัวเองไม่ชอบเเต่ทำได้ค่ะ