อาการของผม....
เวลาอยู่โรงเรียนเเต่ก่อนก็หัวเราะปกติหรือเข้าขั้นเส้นตื้นเลย
เเต่พอช่วงหลังๆหัวเราะหน่อยนึ่ง เวลาครูสอนบ้างครั้งก็เหม๋อ เรียนไม่รู้เรื่อง
เเละ เเต่ก่อนเวลาไปไหนมาไหนจะไม่ชอบการไปคนเดียวต้องมีเพื่อนไปตลอด
เเละตอนนี้คืออยากอยู่คนเดียว
ส่วนนี้อาการที่อยู่ที่บ้านนะครับ
ข้าวบางวันเเทบไม่กิน ถ้ากินก็กินน้อย
บ้างครั้งเวลาอยู่คนเดียวจะรู้สึกหดหู่
คิดไปเอง ว่าเป็นภาระของครอบครัว ถ้าไม่มีเราครอบครัวอาจดีขึ้นเพราะไม่ต้องมาจ่ายค่าโรงเรียนค่าเทอมให้เรา หรือบ้างทีเวลาไปยืนต้องระเบียงมันก็มีความรู้สึกอยากกระโดดลงไป
เเถมตอนนี้เป็นคนที่ร้องไห้บ่อยมากเวลาอยู่คนเดียว บ้างครั้งเวลาทำไรผิดผมจะทำร้ายร่างกายตัวเองโดยดารกรีดเเขนหรือไม่ก็ต่อยกำเเพง ตบหน้าตัวเอง
(สำหรับใครที่อ่านจนจบ ผมก็ขอบคุณมากครับเเละขอโทษที่ผมเขียนยาว)
เเบบนี้ใช่อาการซึมเศร้ารึเปล่าครับ (ผมไม่เเน่ใจ หรือ ผมคิดไปเองว่าเป็นอาการซึมเศร้า)
เวลาอยู่โรงเรียนเเต่ก่อนก็หัวเราะปกติหรือเข้าขั้นเส้นตื้นเลย
เเต่พอช่วงหลังๆหัวเราะหน่อยนึ่ง เวลาครูสอนบ้างครั้งก็เหม๋อ เรียนไม่รู้เรื่อง
เเละ เเต่ก่อนเวลาไปไหนมาไหนจะไม่ชอบการไปคนเดียวต้องมีเพื่อนไปตลอด
เเละตอนนี้คืออยากอยู่คนเดียว
ส่วนนี้อาการที่อยู่ที่บ้านนะครับ
ข้าวบางวันเเทบไม่กิน ถ้ากินก็กินน้อย
บ้างครั้งเวลาอยู่คนเดียวจะรู้สึกหดหู่
คิดไปเอง ว่าเป็นภาระของครอบครัว ถ้าไม่มีเราครอบครัวอาจดีขึ้นเพราะไม่ต้องมาจ่ายค่าโรงเรียนค่าเทอมให้เรา หรือบ้างทีเวลาไปยืนต้องระเบียงมันก็มีความรู้สึกอยากกระโดดลงไป
เเถมตอนนี้เป็นคนที่ร้องไห้บ่อยมากเวลาอยู่คนเดียว บ้างครั้งเวลาทำไรผิดผมจะทำร้ายร่างกายตัวเองโดยดารกรีดเเขนหรือไม่ก็ต่อยกำเเพง ตบหน้าตัวเอง
(สำหรับใครที่อ่านจนจบ ผมก็ขอบคุณมากครับเเละขอโทษที่ผมเขียนยาว)